26 พฤศจิกายน 2549 20:55 น.
จินตรวี
มีเธอแล้วเหมือนไม่มี
ต้องทนใช้ชีวิตทุกวันนี้อย่างเงียบเหงา
มีอะไรบ้างที่สวยงามอยู่ในความทรงจำของเรา
นอกจากความว่างเปล่าที่ผ่านไปวันๆ
เกิดอะไรขึ้นกับฉันบ้างรู้รึเปล่า
หรือเธอไม่เคยสนใจเรื่องราวของชีวิตฉัน
ยังจำคำที่เธอเอ่ยว่า"รักกัน"
แต่วันนี้ฉันกลับรู้สึกเหงาใจ
มีเธอแล้วชีวิตยังว่างเปล่า
แค่อยากรู้ว่าเรายังรักกันอยู่ไหม
บอกฉันทีถ้าวันนี้เธอหมดใจ
ฉันจะได้ตัดใจไปจากเธอ
20 พฤศจิกายน 2549 14:53 น.
จินตรวี
ปล่อยฉันให้จางไปกับสายลม
เมื่อถึงคราวจะเจ็บจะตรมขื่นขมก็ช่าง
ไม่ใช่เรื่องที่เธอควรใส่ใจหัวใจที่ไร้ยาง
ใช้คำร่ำลามาถากถางก็อย่ามาอ้างด้วยความหวังดี
ทิ้งฉันลงจมสู่จักรวาลที่ดำมืด
อย่ายืดอายุฉันให้ยาวนานกว่านี้
คำอ่อนหวานใดๆเลิกใช้เสียที
ถ้าอยากแสดงความปรารถนาดีก็ไปทำบุญ
ฉันขอตายไปกับสายลม
จมอยู่ใต้โลกที่ระทมทับถมด้วยเศษฝุ่น
ไม่อยากฟื้นขึ้นมารับรู้ความเย็นชาและทารุณ
เมื่อความรักเป็นศูนย์..ก็ทำบุญด้วยการปล่อยฉันไป
20 พฤศจิกายน 2549 14:41 น.
จินตรวี
อายุสั้นจังความรักของเธอ
ไม่ทันได้พร่ำเพ้อ..ไม่ทันได้หวั่นไหว
ความรักเธอก็จางเช่นอุณหภูมิที่ว่างจากหัวใจ
เรื่องราวไม่ทันเขียนใส่ในตำนาน
ฉันเลยไม่ทันเจ็บ
ไม่ทันเก็บแผลอักเสบไว้สมาน
หายอยางไร้ร่องรอย..ไม่ต้องคอยรักษาให้ป่วยการ
เสียแต่เวลาทำงานเท่านั้นเอง
6 พฤศจิกายน 2549 21:08 น.
จินตรวี
เชื่อไหมว่าฉันรักเธอ
เฝ้าละเมอทุกนาทีที่เธอเดินผ่าน
ผูกใจรักเธอมายาวนาน
อยากให้เพลงรักขับขานในหัวใจ
ให้เธอรู้สึกบ้าง
ว่าที่ผ่านมาทุกครั้งคนๆนี้หวั่นไหว
เพียงเธอจะตอบรับว่าเธอรู้สึกเหมือนฉัน..แค่เธอนั้นยอมเข้าใจ
ผ่านมาอีกครั้งจะบอกได้ไหมว่า.....รักกัน
6 พฤศจิกายน 2549 21:01 น.
จินตรวี
อยากจะไปเมื่อไหร่
กระซิบบอกได้ไหมให้ฉันได้รู้ก่อน
ฉันจะได้รู้ตัวว่าต่อไปจะไม่มีใครให้อาทร
จะได้ตั้งรับความร้าวรอนที่จะเข้ามาบั่นทอนกำลังใจ
ต่อไปนี้จะไม่มีแล้วความอ่อนหวาน
ช่วงเวลานั้นได้พ้นผ่านเกินกว่าจะย้อนคืนมาใหม่
ฉันจะได้เก็บความรู้สึกดีๆที่เคยมีเอาไว้
ไว้เตือนตัวเองยามเงียบไร้ว่าเคยมีใครในความหมายของเรา
เธอจะไปเมื่อไหร่
เอ่ยคำลาให้เด็ดขาดต่อใจได้รึเปล่า
แม้นาทีต่อไปหัวใจฉันจะรานร้าว
จะเป็นอย่างไรกับความเหงา
..มีเธอหรือไม่ก็เหมือนเก่าเท่ากัน..
อย่าห่วงคนที่ไม่ได้รัก
เมื่อเธอเองไม่แน่นหนักพอจะสานฝัน
ฉันจะอยู่จะตายอย่างไรก็ช่างมัน
หมดหน้าที่ในฐานะคนผูกพัน
...จะเกิดอะไรขึ้นกับฉันมันก็ไม่เกี่ยวกับเธอ...