23 ตุลาคม 2549 12:42 น.
จินตรวี
ทำไมยังลืมไม่ได้
ลืมผู้ชายใจร้ายแสนเลือดเย็นคนนั้น
บอกไม่ถูกว่าทำไมหัวใจยังคิดถึงกัน
ทั้งที่เขาทำร้ายความผูกพันอย่างไร้เยื่อใย
บอกไม่ถูกว่าทำไมยังรัก
ทั้งที่เกลียดนักก็ยังรักอยู่ได้
ห้ามใจอย่างไรไม่ให้คิดถึง......
.....ความลึกซึ้งที่ผ่านมามากมาย.....
น้ำตายังคงรินไหลอย่างอาทร
ทั้งที่เกลียดแต่ยังรัก
เจ็บอย่างหนักถูกความรักตามหลอกหลอน
ตัดใจไม่ได้หัวใจยังอาวรณ์
ต้องทนให้ความเจ็บซอกซอนทำร้ายกัน
ทำไมยังลืมไม่ได้....
ทั้งรักทั้งเกลียดหัวใจที่ยังซื่อสัตย์ต่อใครคนนั้น
ยังรักอย่างมั่นคงแม้จะโดนทำร้ายอย่างฉกาจฉกรรจ์
ก็ยอมถูกทารุณกรรมด้วยความผูกพันตลอดไป
21 ตุลาคม 2549 15:47 น.
จินตรวี
หัวใจฉันยังคงเต้นอยู่...
หากเธอไม่รู้...ก็โปรดรู้เอาไว้
กับสิ่งที่เธอทำโหดร้ายยังไง
ก็ยังรับรู้ได้...รับรู้ด้วยความหมายที่คงเดิม
กับหัวใจของฉันที่ยังหวั่นยังไหวเคลิ้ม
เมื่อเธอไม่รักก็โปรดวางฉันไว้ที่เดิม
อย่าซำเติมฉันให้ความทรงจำทรมานด้วยการจากลา
จังหวะหนึ่งของหัวใจ
ที่เธอไม่เคยสัมผัสได้ถึงความห่วงหา
......ผิดกับความลึกซึ้งที่เธอฝาก....
ให้ใจต้องทำงานหนักเพื่อรองรับนำตา
เมื่อวันหนึ่งที่เธอพ้นหน้า...หัวใจที่ล้าคงล้มลง
หัวใจฉันยังเต้นอยู่...
ริบหรี่...เพื่อจะสู้วันวานของเราสอง
เพื่อจะรับรู้ว่าความรักที่เคยยืนยง
.....จืดจางเป็นไอฟอง.....
ล่องลอยสู่จักรวาลที่มืดดำ
20 ตุลาคม 2549 23:31 น.
จินตรวี
อยากเป็นคนที่ไร้ความรู้สึก
ไม่ต้องคิดไม่ต้องนึกว่าต้องใช้ชีวิตแบบไหน
ยืนตั้งฉากบนพื้โลกโดยใช้เพียงลมหายใจ
ให้ความรักเป็นเพียงสายลมที่พัดผ่านไปผ่านมา
ฉันจะๆด้ไม่รู้สึก.....
ไม่ต้องเจ็บลึกกับความโหยหา
ไม่เศร้าไม่เสียใจมีนำตา
หรือต้องมาเสียเวลาเพื่อลืมใคร
แต่ชีวิตไม่ง่ายขนาดนั้น
เมื่อลมหายใจของฉันยังหวั่นไหว
ยังสะทกสะท้านต่อความต้องการของหัวใจ
ยังคงแกว่งๆกวต่อความรู้สึกมากมายที่ลุกโชน
ฉันพ่ายแพ้ความรู้สึกนี้
จึงถึงเวลาที่จะโอนอ่อน
หัวใจฉันแพ้ความอาทร
ยอมทอดใจลงนอนในรักเธอ.....
20 ตุลาคม 2549 22:26 น.
จินตรวี
เธอควรได้รู้ว่า...
ภายใต้ความเกลียดชังที่ผ่านมาฉันไหวหวั่น
ปากทีร้ายทิ่มแทงใจนับร้อยพัน
กลับขัดแย้งและตรงข้ามกันตลอดมา
เธอควรได้รู้บ้าง...
ว่าถ้อยคำบางอย่างที่ชั่วช้า
แอบโกรธโทษตัวเองที่ทำเธอร้องไห้เสียนำตา
เพียงเพราะใจยอมรับว่ารักเธอ
20 ตุลาคม 2549 21:48 น.
จินตรวี
ครึ่งหนึ่งของความรู้สึกที่ค้างคา
ฉันยังคงหลงไขว่คว้าภาพมายาเหล่านั้น
ยังสัมผัสถึงความรักในบรรยากาศที่เงียบงันยังมีความสุขกับวันวาน
.........ที่มันลวงตา.........
ฉันยังงมงายกับเงา
โหยไห้กับวันเก่าอย่างห่วงหา
ความรู้สึกที่อบอุ่นยังทำร้ายหัวใจตลอดเวลา
เป็นเพราะความรักที่เธอไม่เห็นค่าซักนิดเดียว
หน้าส่วนตัว
764
