26 ตุลาคม 2549 23:32 น.
จินตรวี
ครองบทผู้หญิงเจ้าน้ำตา
เช่นที่ดาวครองฟ้ามาต่อเนื่อง
ฉันเป็นเจ้าของความปวดร้าวใช้ความเหงาอย่างสิ้นเปลือง
ชื่อเสียงฉันลือเลื่องทั่วฟ้าดิน
ใช้ความรักนำทางชีวิตมาก่อน
หลงว่ายวนในวงโคจรของคนใจหิน
เธอไม่เคยรู้สึกใดกับใจที่ขาดวิ่น
ทั้งหมดทั้งสิ้ต่อเนื่องกันมา
ตอนเธอลาก็ใช้น้ำตาบอก
เผื่อความอ่อนไหวจะซอนซอกบอกความห่วงหา
และนี่คือเหตุผลของผู้หญิงที่อ่อนแอแพ้น้ำตา
แม้เพียงเศษหนึ่งส่วนสี่ของความสูงค่า
.....ไม่ส่งผลให้ความด้านชาละลาย.....
26 ตุลาคม 2549 23:18 น.
จินตรวี
ฉันเจ็บมากนะ
กับถ้อยคำที่เธอเอ่ยว่าเธอรักเขา
ราวตอกย้ำกับฉันจบสิ้นกันความเป็นเรา
ปิดฉากแล้วเรื่องเก่าๆ...อวสานแล้วความผูกพัน
ต้องกลายเป็นใครคนอื่น
คนที่ต้องยิ้มชื่น...ท่มกลางเสียงสะอื้นที่ทนกลั้น
ตั้งแต่เธอจากไปมีคนใหม่...
ฉันก็เล่นเป็นนางเอกเจ้าน้ำตาทุกวัน
อย่าแปลกใจเมื่อเจอหน้ากันจะพบอีกภาพลักษณ์ของฉัน
ที่เหมือนมันจะกระด้างและเย็นชา
ฉันเจ็บมากนะกับคำลาคำนั้น
คำเดียวสั้นๆที่ทำให้ฉันเหมือนเป็นบ้า
กลายเป็นคนฟูมฟายคลั่งน้ำตา
แลต้องสร้างหนึ่งภาพมายา
เพื่อบอกเธอว่า....ไม่เป็นไร
25 ตุลาคม 2549 10:46 น.
จินตรวี
ไม่รู้ว่าเธอจะเหนื่อยไหม
ที่ต้องใช้ข้ออ้างมากมายหลบหลีกฉัน
ไม่เบื่อบ้างหรือไรกัน
อ้างนั้นอ้างนี่ทุกวันเพื่ออะไร
ไม่รักก็บอกไม่รัก
ฉันจะได้ไม่ลำบากคอยเอาใจใส่
เสียเวลาทำงานเปลืองเวลาทำใจ
พูดมาคำเดียวว่าหมดใจก็จบกัน
25 ตุลาคม 2549 10:14 น.
จินตรวี
ฉันเป็นเพียงคนที่ก้าวเข้ามา
ในเวลาที่เธอกำลังเจ็บชำ
เป็นมือที่ฉุดเธอไว้จากความมืดดำ
ดึงเธอขึ้นมาจากความทรงจำที่แสนทารุณ
หวังเพียงให้เธอได้หลุดพ้น
จากโลกแห่งความมืดมนไร้ความอบอุ่น
หยุดความโหดร้ายที่เวียนหมุน
ให้เธอเคยคุ้นกับความอบอุ่นของแสงตะวัน
แต่เธอกลับไม่รู้สึกรู้สา
พอปีกแก่กล้าก็โบกมือลาจากฉัน
ไม่เคยสำนึกถึงสิ่งดีๆที่มีให้กัน
ลืมสิ้นความผูกพันมองผ่านซึ่งเยื่อใย
ฉันเป็นเพียงคนที่ก้าวเข้ามา
สู้อุตส่าห์ใช้ความรักดึงเธอไว้
ไม่สำนึกซักนิดว่าคิดทำร้ายใคร
เนรคุณเหลือร้ายคนใจดำ
23 ตุลาคม 2549 22:00 น.
จินตรวี
เพราะควารักทำให้ฉันอ่อนไหว
เหมือนคนโง่งมงายที่ทิ้งเธอไปไม่พ้น
ทั้งที่เธอมีใครอยู่แล้วทั้งคน
ก็ยังหน้าด้านหน้าทนทุ่มเทใจ
จะผิดอย่างไรก็ไม่สำนึก
ความรักเป็นเรื่องของความรู้สึกไม่เกี่ยวกับศีลธรรมข้อไหน
ในความเป็นคนธรรมดาก็มีสิทธิ์ที่จะรักใคร
และอย่าแปลกใจอะไร...ถ้าคนที่ฉันมีใจให้เป็นเธอ
รักคนที่มีเจ้าของส่วนตัว
ทุ่มใจลงไปเกลือกกลั้วตามหัวใจเสนอ
บอกตัวเองแล้วว่าเธอคือคนถูกใจที่ค้นเจอ
จึงปล่อยใจให้หลงเพ้อเกี่ยวพัน
และฉันก็ไม่ได้ใส่ใจ
ใครต่อใครจะประณามไร้ยางอาย...ไม่ใส่ใจทั้งนั้น
ยอมหมดแล้วทั้งใจ...ทั้งที่รู้ว่าคงไม่มีวัน
แต่ใจก็ยังดึงดันอยากก้าวลงกองไฟ
หน้าส่วนตัว
785
