30 มกราคม 2552 12:14 น.
จินตรวี
ฉันคือคนปวดร้าว
รินน้ำตาเพื่อล้างความเจ็บเศร้าให้มันหาย
แต่ความผูกพันที่ยังตกค้างเหมือนความหลังที่ยังเสียดาย
ลบจากใจอย่างไร..ยังจดจำ
ความรักเก่าก่อนยังบาดลึก
ความทรงจำยังทำร้ายความรู้สึกให้ยิ่งช้ำ
โลกของฉันมีเพียงสีมืดดำ
ที่ถูกเธอกระทำอย่างไร้ใจ
หัวใจที่ร้าวราน ..
หยดน้ำตากี่หมื่นล้านมิอาจลดมันลงได้
อีกกี่คืนวันที่ฉันต้องผ่านไป
เพื่อจะลืมคนเลือดเย็นโหดร้ายเช่นเธอ
29 มกราคม 2552 10:56 น.
จินตรวี
อย่ายิ้มขณะที่ฉันกำลังร้องไห้
เพราะการจากเธอเป็นการตัดสินใจของคนแพ้พ่ายอย่างฉัน
ฉันต้องเสียน้ำตากับคำลาที่ต้องพูดมัน
เป็นฝ่ายยอมจบทุกความผูกพันด้วยความจำใจ
ฉันไม่ได้ยินดี ...
และน้ำตาที่ไหลตอนนี้กลั่นมาอย่างหวั่นไหว
อยากให้เธอรู้บ้างว่าฉันไม่เคยเสียน้ำตาเพื่อใคร
แต่วันนีฉันยอมได้เพื่อเธอ
โปรดกอดฉันไว้ก่อนจากลา
นี่เป็นคำขอร้องของคนไร้ค่าที่รักเธอเสมอ
ถ้าหากวันนี้เป็นวันสุดท้ายที่เราได้พบเจอ
ก็ทอดเวลาซักนาทีให้ฉันอยู่ใกล้เธอก่อนจากลา
1 มกราคม 2552 22:49 น.
จินตรวี
ฉันยิ้มให้กับโลกกว้าง
ในวันที่ความอ้างว้างทำให้หัวใจฉันสับสน
เพราะการจากไปของคนหนึ่งคน
ทำให้ใจฉันวุ่นวนจนอ่อนใจ
แต่เมื่อยังมีแสงตะวัน
โลกยังมีสีสันของวันพรุ่งนี้
ความรักแค่ก้าวพ้นจากความฝัน
.....แล้วพาฉันขึ้นมาเผชิญกับความจริงอีกที....
ถ้ายังหายใจโอกาสก็ยังมี ..
...คงมีซักคนที่เกิดมาเพื่อฉันจริงๆ...
25 กรกฎาคม 2551 11:04 น.
จินตรวี
คิดถึงคนเคยรักกัน
เธอจะจำวันนั้นได้ไหม
วันที่เราสบตาแล้วสารภาพความรู้สึกที่ตรงใจ
วันที่ความรักทำให้หัวใจเบ่งบาน
ฉันคิดถึงมันขึ้นมาแล้วน้ำตาไหล
อยากย้อนเวลาคืนไปในวันหวาน
ไม่อยากให้รักเราต้องจบลงและคงเหลือไว้เพียงความร้าวราน
ที่มีเพียงฉันรับความทรมานไว้ฝ่ายเดียว
18 กุมภาพันธ์ 2550 15:40 น.
จินตรวี
บอกไม่ได้ทำไมต้องคิดถึง
แอบมีใจให้เธออย่างลึกซึ้งเกินความห่วงหา
บอกไม่ไ ด้ว่าทำไมแอบห่วงใยตลอดเวลา
ทั้งที่เพิ่งพบหน้าแค่เมื่อวาน
แอบกังวลเมื่อไม่ได้ยินเสียง
ทั้งที่เธอเป็นแค่เพียงหนึ่งคนที่เดินผ่าน
แต่รู้สึกคุ้นเคยเหมือนรู้จักมาแสนนาน
เหมือนสัญญาณเตือนว่าเธอมิใช่แค่คนที่ผ่านเข้ามา
ใช่เธอหรือเปล่าคนดี
ใช่ไหมคนที่ฉันเคยฝันหา
.หากไม่มีอะไรผิดไป.
เธอคือคนที่ใช่และอยู่ใกล้ฉันตลอดเวลา
คือคนที่ฟ้าขีดให้มาพบเจอและรักกัน
หน้าส่วนตัว
1357
