27 พฤษภาคม 2552 09:52 น.
จิตรำพัน
มองทองฟ้ามืดมัวน่าหลงไหล
ให้จิตใจจมดิ่งในความฝัน
โอ้..คิดถึงเตียงนอนที่บ้านพลัน
ความสุขสันต์คงเปี่ยมหากได้เจอ
อยากจะนอนวอนนายเข้าใจหน่อย
ตาเริ่มปรอยลอยล่องละลิ่วเผลอ
แดนสงบสบจิตติดเบลอเบลอ
เย็นฝนเอ่อโอบอ้อมล้อมนิทรา
*
*
*
ฟ้ามืดครึ้มฉันปิดไฟให้แล้ว
อีกเสียงแว่วนกร้องขับกล่อมหา
กลัวเธอร้อนฉันไล่ไอแผดสุริยา
เย็นกายาเธอแล้วแม่ขวัญใจ
จะมานั่งอยู่ไยง่วงแล้วสิ
คิดตรองตริสุขนี้มีที่ไหน
ก็เตียงนอนของเธอรออยู่ไง
พักกายให้สู่สุขทุกวันคืน
*
*
*
โอ้...หนอใจฝังในซึ่งหน้าที่
ยากหลีกหนีหาสุขสุดใจฝืน
โอ้...ฟ้าจ๋าอย่ามาให้กล้ำกลืน
เตือนตัวตื่นขืนจิตให้นำทาง
ไว้เจอกันเย็นนี้ได้ไหมฟ้า
ยามนิทราไร้ใครมากีดขวาง
ฉันจะรับไอเย็นที่ฟ้าวาง
ให้เคียงร่างรับกล่อมก่อนจิตเบา
*
*
*
หากเช่นนั้นวันนี้ขอจงรับ
ไอเย็นจับเพื่อสุขไล่สิ่งเขลา
รับเอาไว้เป็นแรงช่วยบรรเทา
ทุกข์ที่เร้ากายามาเนิ่นนาน
ฉันจะเป็นแรงเสริมเติมใจเธอ
ไร้ทางเผลอเดินหน้าที่อย่างสนาน
จะโอบอ้อมไอเย็นผ่อนร้อนพาน
เมื่อถึงกาลเธอร้อนช่วยผ่อนคลาย
22 พฤษภาคม 2552 16:29 น.
จิตรำพัน
คุณครูเอวันนี้มีจิตเศร้า
ทางบรรเทาต้องใช้เวลาหา
กรรมวิธีชี้ทางด้วยศรัทธา
ด้วยชะตาศิษย์น้อยถอยแสงมี
จากบทกลอนที่เคยได้แต่งเอื้อน
ไร้บิดเบือนเลื่อนลอยร้อยวิถี
เรื่องศิษย์น้อยคนนี้ที่รักดี
แม้นชีวีคับแค้นแสนอับจินต์
ที่เคยกล่าวเบื้องต้นในกลอนเก่า
ขอนำเล่าเข้าสู่ความห้วงถวิลย์
ศิษย์ตัวน้อยบ้านแตกแหลกพังพิน
พ่อแม่สิ้นสัมพันธ์เคยรักนาน
พ่อไปทางแม่อีกหาคู่ใหม่
ต่างคนไซร้ต่างมีลูกใหม่หาร
ตัวคมสันอยู่กับแม่ไร้เบิกบาน
วันนี้พานพบว่าแม่ไล่ไป
ออกจากบ้านอย่ามาอยู่เรือนร่วม
หอบย่ามรวมเสื้อผ้าเท่าที่ไหว
พเนจรซอนซัดหา "อา"ไว
ดียังได้เมตตาพาเจือจาน
ด้วยเพียงเพราะพ่อเลี้ยงไม่ชอบหน้า
แล้วถึงคราลูกใหม่เกิดสนาน
จะได้มีครอบครัวที่เบิกบาน
อย่ามาพานพบหน้ารำคาญใจ
มองสำรวจศิษย์แล้วน้ำตาเล็ด
สืบเรื่องเสร็จได้ความกระจ่างใส
อาให้เงินสิบห้าบาทไม่ขาดไป
วันหนึ่งไซร้มาเรียนเป็นประจำ
อาจจะดีกว่าอยู่กับตัวแม่
อาจอิ่มแท้ไม่เหนื่อยกายอิ่มหนำ
อาจได้พักงานน้อยกว่าเคยทำ
แต่ไม่ล้ำกว่าใกล้ไอแม่ตัว
ใจของลูกจะเป็นเช่นใดหนอ
หากต้องห่อชะตาพาน่าปวดหัว
พ่อไม่รู้หนใดใจหวั่นกลัว
แม่ก็รัวคำไล่จากบ้านมา
ต้องอาศัยหลับนอนบ้านคนอื่น
หากพอตื่นถ้าพบเรื่องผวา
หากวันร้ายอาหน่ายไล่อีกครา
เจ้าจะมารอนแรมหนแห่งใด
ครูได้แต่ถามตัวอีกคราหนึ่ง
หาวิธีเข้าถึงปัญหาใหญ่
จะช่วยแก้ถาวรได้อย่างไร
ศิษย์จึงได้พักพิงอย่างมั่นคง
เพราะมั่นใจในสัตย์ของศิษย์เจ้า
แม้นรุกเร้าปัญหาไม่แตกหลง
ทุกวันนี้มาเรียนบ่ขาดลง
ผิดชอบบ่งไป่แตกแหวกเกเร
จุบันกาลยังคงกลั่นทางแก้
ยังไม่แท้บรรลุปรับหักเห
ให้ลงตัวรวมหัวช่วยกันเฮ
ครูหลากเทความคิดทางบรรเทา
อยากจะให้เยาวชนช่วยมาอ่าน
หากพบพานบอกต่อหลากคนเขา
หากกลอนนี้ทำให้หลายคนเอา
กลับไปเกลาไปคิดแล้วปรับปรุง
คนไม่มีอยากจะเรียนเพียรไม่น้อย
คนที่คอยหลีกเล่นเงินถังถุง
พ่อแม่รวยคอยหาคอยพยุง
เรียนให้รุ่งอย่าริ่งเกิดบุญใจ
ช่วยเรียนเผื่อ "คมสัน" จนไออุ่น
ช่วยเกื้อหนุนคนยากอย่าผลักไส
ช่วยตั้งใจพยายามเผื่อคนไกล
ช่วยพยายามก้าวไกลเพื่อพัฒนา
21 พฤษภาคม 2552 17:06 น.
จิตรำพัน
ยากจะเอ่ยเผยใจให้ได้รู้
สิ่งควบคู่กับเหตุผลนิยามไข
ด้วยเหตุผล...ของใจแฝงความนัย
ไม่ใช่ใครก็ได้สัมผัสมัน
ด้วยเพียงเพราะคำว่าใจสัมผัส
ด้วยเพียงเพราะใจประหวัดในคนฝัน
ด้วยเพียงเพราะความรู้สึกดีให้กัน
ด้วยเพียงเพราะใจนั้น "รัก" ก็พอ
ไม่ใช่ต้องเป็นใครก็จักได้
ไม่ใช่ใจมอบใครที่ผ่านหอ
ไม่ใช่รักใครง่ายใจยังรอ
แต่ว่าขอเพียงเธอเปรียบเอกฤทัย
อันคำว่า ..เหตุผล..ของดวงใจ
อาจคล้ายในเหตุผลทางหวั่นไหว
หมุนเปลี่ยนคล้อยทางเคลื่อนตามความนัย
ที่ชี้ไว้จากใจใครสักคน
ผลที่ได้ขอเพียงแค่สบสุข
ร้างรอยทุกข์ผ่องใสไร้สับสน
แต่หากว่า เหตุผล ทุกคนวน
เวียนข้างตน มากล้น โลกวุ่นวาย
อันเหตุผล ของใจ ให้ได้สุข
ควรปันทุกรักแผ่กว้างมากหลาย
หากคนข้างไร้ทุกข์ไม่เสื่อมคลาย
กระแสสุขส่งกลายกลับสู่เรา
เหตุผล...ของใจ หากสัมผัส
ใจสงบ พบใน ทางไร้เฉา
พึ่งเหตุผลแห่งธรรมนำจิตเบา
ชี้ทางเข้าสู่สงบแก่นใจจริง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
1076
