26 สิงหาคม 2551 23:58 น.
จิตรำพัน
อีกนานไหมที่ใจได้ไขว่คว้า
อีกนานไหมพบว่าสิ่งฝันหา
อีกนานไหมจะใกล้ได้นำพา
อีกนานไหมจะมาให้สุขใจ
ยิ่งคิดถึงซึ่งวันอันหมายมาด
ยิ่งอืดอาดบาดไซร้ไร้ผ่องใส
ยิ่งพยายามยิ่งพบยิ่งห่างไกล
ยิ่งคว้าไขว่ยิ่งไร้แม้หางตา
ใฝ่พยายามกลับพบอุปสรรค
ใฝ่กำจัดสลัดสิ้น หวัง สุขหา
ใฝ่วางแผนกลับพบสบเรื่องมา
ใฝ่อุราคราชื่นกลับเลือนลาง
ปรารถนาพาใจให้เบานิ่ง
ปรารถนาในสิ่งวิ่งสะสาง
ปรารถนาได้เบาเอาหนักบาง
ปรารถนามาบ้างที่ผ่อนคลาย
เบรกเวลาพาให้ใจพักผ่อน
ร่ายคำกลอนผ่อนตึงคลึงเครียดสาย
ส่งสัมผัสจัดทำนองบรรเลงพาย
ส่งเรื่องร้ายลอยล่องคลองสายลม
ยิ่งใกล้ถึงรึงรัดจัดใจหนัก
ดั่งโดนกักดักให้ได้สุขขม
ยิ่งรู้ว่าไม่ไกลในภิรมย์
ยิ่งเพาะบ่มตรมอกตกทรมาน์
คงต้องพักก่อนแล้วสมองน้อย
อย่ามัวคอยคล้อยฝันอันห่วงหา
ตื่นสติริวุ่นกรุ่นอุรา
เพื่อนำพาข้าก้าวสู่ความจริง
*************************************************
9 สิงหาคม 2551 14:27 น.
จิตรำพัน
มองเหม่อฟ้าพาลอยละลิ่วล่อง
จักษุคลองครองทัศน์จัดสดใส
ลมเย็นพลิ้วปลิวกระทบสบฤทัย
เขียวพรึกไพรไหวเอนเด่นสบตา
ภาพวันวานพานพบกระทบจิต
วันเคยชิดอิงแอบแนบห่วงหา
คอยห่วงใยดูแลใกล้กายา
ดั่งเธอมาเติมเต็มที่ห่างไกล
หลับตาลงคงอยู่คือภาพจิต
เสนาะติดริมหูคู่ใจใส
เสียงยังซึ้งตรึงอยู่แม้ห่างไป
คอยวันใกล้ได้เคียงเสียงกายา
ปล่อยอารมณ์คลายใจให้โผผิน
ลอยพลิ้วบินตามแต่ใจโหยหา
ผ่อนสิ่งเร้ารัดรึงตรึงอุรา
อิสระพาคลายได้ในจิตดวง
4 สิงหาคม 2551 01:19 น.
จิตรำพัน
หลากเรื่องราว ถาโถม โหมกระหน่ำ
ระลอกย้ำ ซ้ำช้ำ เหนื่อยนักหนา
ว่ายฝ่าเกลียว คลื่นซัด ตวัดมา
แรงเริ่มล้า พาท้อ ถ่อสู้ลม
พยายาม ฝืนแรง สู้ฟันฝ่า
พยายาม เดินหน้า ไล่รสขม
แต่ยิ่งสู้ ยิ่งรัด ให้ร่างจม
ร่างเซซม ขมขื่น ในอกเรา
ขอหยุดพัก หนักเหนื่อย เมื่อยเกินไหว
พักจิตใจ ให้บาง กลางใจเหงา
ก่อนจะเซ เทล้ม ระทมเอา
คลื่นรุมเร้า เอาไป ไกลห่างกัน
ท้อเกินท้อ ห่อเหี่ยว เรี่ยวแรงเหือด
พลังเผือด จากร่าง ทางสุขฝัน
ไร้กำลัง ต่อสู้ เพิ่มทุกวัน
ขอตัวฉัน พักบ้าง นะจิตใจ