28 เมษายน 2551 11:02 น.
จิตรำพัน
ฝากสายลม แสงดาว พราวระยับ
ที่ประดับ ฟากฟ้า พาสดใส
รู้บ้างไหม ว่าเหงา เศร้าหัวใจ
เธออยู่ไกล ฤทัยหม่น ทนเดียวดาย
ฝากฟากฟ้า พาใจ ไปบอกกล่าว
ฝากเรื่องราว สกาวแย้ม แซมใจหมาย
เสียงร่ำร้อง ห้องใจ ใกล้มลาย
คงได้คลาย หายทุกข์ เมื่อเจอเธอ
อยากจะขอ ไออุ่น จากอ้อมแขน
มาทดแทน ช่องว่าง วางเสมอ
เพียงสัมผัส แผ่วเบา เฝ้าละเมอ
หากพบเจอ คงสุข ไล่ทุกข์ตรม
อยากฟังเสียง เรียงถ้อย ร้อยดวงจิต
อยากสนิท ติดตา พาสุขสม
ได้พบหน้า พูดจา พาภิรมย์
จากที่ล้ม ลุกได้ หากอยู่เคียง
รู้บ้างไหม ใจหนึ่ง ซึ่งตรึงรัก
ภักดิ์แน่นหนัก ปักรอ คอยยินเสียง
อยากเจอหน้า พาใกล้ ถักร้อยเรียง
แม้ทางเสี่ยง ไม่หวั่น หากมีเธอ
18 เมษายน 2551 13:38 น.
จิตรำพัน
กลางเมษาว่ากันวันยาวร้อน
ไม่มีผ่อนห่อนแสงสุรีย์ศรี
ยิ่งนับวันยิ่งร้อนขึ้นทุกปี
เผยวจีชี้เอ่ย โลกร้อน เกิน
ร้อนกายนี้มีที่รี่หายได้
โดนน้ำไวดำผุดร้อนไกลเหิน
เอาผ้าถุงตีโปงโล่งเหลือเกิน
อยากจะเชิญหลายคนลองทำดู
แต่ทว่าต้องหาวาระโอกาส
อย่าฝืนวาดลีลาในสระหรู
ใส่ผ้าถุงโดดลงไม่น่าดู
เดี๋ยวยามรู้ลู่เชิญเปลี่ยนชุดพลัน
ร้อนมากเหรอเปิดแอร์แน่นอนมาก
ร้อนหลายหลากห่างหายคลายแปรผัน
แต่ยิ่งไปทำลายโอโซนกัน
ยาวนานวันหวั่นแย่แน่ชีวี
ร้อน ร้อน ร้อน อยากได้ ให้หายร้อน
ชาวบ้านกลอนวอนช่วยทางสุขี
หาโปรแกรมแจ่มแจ้งหลากทางมี
ชื่นฤดีหายร้อนห่อนลี้กาย
โลกมันร้อนปล่อยไปตามวิถี
ขอฤดีชุ่มเย็นเข็ญร้อนหาย
สร้างในเย็นเข้าไว้ให้เป็นนาย
อย่าตามพายสายร้อนก่ออารมณ์
หากใจลู่ตามฤดูสู่ร้อนรุ่ม
ตัวคงสุมรุมเร้าไม่สุขสม
เรื่องเล็กน้อยคล้อยใหญ่ให้ทุกข์ตรม
ใจอาจบ่มสมไว้เหมือนหนามแทง
เย็น เย็น เย็น ลมเย็น อยู่ไหนหว่า
มองไปมาหาเห็นอยู่ปลายแสง
โอ้ละหนอพอพัดแทบสิ้นแรง
ลมแสนแล้งไอแดดแผดไหม้ดำ
ไม่เอาแล้วขอตัวไปแช่น้ำ
ให้ชุ่มฉ่ำนำชื่นกลืนสุขสำ(ราญ)
ดื่มน้ำปั่นหวานเย็นเป็นเกร็ดนำ
อร่อยล้ำย้ำลิ้มเย็นถึงทรวง
10 เมษายน 2551 22:37 น.
จิตรำพัน
ยิ่งมีรักสลักในใจดวงจิต
ยิ่งได้คิดติดบ่วงเสน่ห์หา
ยิ่งเฝ้าบอกหยอกใจทุกเวลา
ยิ่งรู้ว่ารักห่างร้างไกลกาย
พบดวงพักตร์จักษุลุล่วงจิต
พบสนิทชิดในให้ทุกข์หาย
พบที่พักดักวุ่นผ่อนเหนื่อยคลาย
พบธารสายชุ่มฉ่ำน้ำใจเธอ
เคยก้าวผ่านย่านไกวใจไหวสั่น
เคยหวาดหวั่นพรั่นในใจพี่เผลอ
เคยคิดมากยากห้ามใจละเมอ
เคยตาเอ่อเหม่อท้อห่อทุกข์ตรม
อยากโอบกอดสอดรัดรับไออุ่น
อยากนอนหนุนตักพี่มีสุขสม
อยากสานตาพาเฉลยเผยอารมณ์
แต่ต้องข่มก้มหน้าพาห้ามใจ
หลากคนมอง น้อง - พี่ ที่ได้พบ
ยากจะสบหลบตากลัวหวั่นไหว
อยากโผกอดพูดคุยเรื่องฤทัย
สองห่างไกลไคร่ขอต่อเวลา
ทางเดินไกลใจลิ่วปลิวถึงก่อน
เหมือนมาอ้อนวอนเธอที่ห่วงหา
ทุกข์ใดใดหดหายเมื่อเธอมา
สบสายตาพาทุกข์สลายไป
แม้เวลาน้อยนิดชิดชื่นสุข
แต่เปลื้องทุกข์คลุกจิตชื่นคืนใส
แค่ได้นั่งเห็นหน้าพาจิตใจ
แท้ฤทัยสองเรา เคล้าสุขนำ
----------------------------------------------------
ขอบคุณทุกความห่วงใย
ขอบคุณที่รักกัน
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
962
