30 สิงหาคม 2550 21:19 น.

ห้าเสน่หา...ลาป่วย

จิตรำพัน

HL4892731.jpg

ตาเริ่มแดงเสียงพร่าขาเริ่มสั่น
ไข้มาเยือนแน่ฉันสั่นไม่หาย
โดนตัดรักยังหนาวเหน็บเจ็บมิวาย
ห้าสหายคงป่วยตายใครช่วยที

ป้ารพีนอนซมบ่มพิษไข้
คนรู้ใจหวนมาหลังล้าหนี
คิดไม่ตกอกร่ำช้ำเหลือดี
ทำไงดีห้าสหายตายแน่เชียว

ยาแก้ปวดดวดเมาหัวทิ่มบ่อ
ชะเง้อคอหายาจนหน้าเขียว
กลั้นอ้วกไว้มืออุดปากลำบากเชียว
หน้าซีดเซียวอ้วกจนป่วยซวยระอา

อาราเล่ไม่เฮฮาเพราะว่าเจ็บ
ตัวเป็นเหน็บเพราะเล่นฝนจนหรรษา
เลยไถลให้ลื่นล้มก้มหน้ามา
ลื่นถลาหน้าคะมำจมน้ำโคลน

ส่วนสาวศรีมณีจันทร์นั้นหลายโรค
ปวดกระโหลกซ้ำร้ายไข้หัวโกร๋น
แถมฝันร้ายว่ามีชายจ้องกระโจน
คิดโลดโผนจับก้นจันทร์ในฝันเธอ

รายสุดท้องน้องนิดจิตรำพัน
หล่อนเป็นไข้จับสั่นจนฝันเพ้อ
ว่ามีเฒ่าตามโลมชมโฉมเธอ
อย่าได้เผลองูบนหัวน่ากลัวเอย

สหายห้ามาสุมหัวมั่วพิษไข้
รุดพบหมอเร็วไวไม่นิ่งเฉย
หมอก็หล่อต้องจิตคิดอยากเชย
อย่าหายเลยป่วยต่อหมอหล่อจัง


รวมตัวเฉพาะกิจ  เนื่องในโอกาสห้าสาวสวยป่วยป่วนหมอเจ้าค่ะ  อิอิ
(สำเร็จได้ด้วยพี่ ๆ ขอบคุณนะคะ  เรียงตามอาวุโส  )  ฮุฮุฮุ				
24 สิงหาคม 2550 21:04 น.

เห็นที่เก่า..คิดที่เจ็บ

จิตรำพัน

1187960294_0.52233500.jpg

 ไม่ตั้งใจจะหวนคิดวันเก่า
 ที่เคยเศร้าร้าวในใจหม่นหมอง
 เพียงกรายใกล้หางห่างตาพลันนอง
 หวลคืนครองขมขื่นเมื่อวันวาน

หลายปีแล้วผันผ่านที่เจ็บปวด
ครั้งร้าวรวดเนื่องทุกข์สุขผสาน
สามปีคบจบสิ้นผ่านตามกาล
นึกว่านานลืมได้ที่เจ็บตรม

เมื่อแรกรักแสนดีไม่มีเปรียบ
เกินใครเทียบน้ำใจรักสุขสม
ใน ที่รัก น้ำจิตน่านิยม
หน้าที่ชมไม่พร่องไม่ขาดเกิน

กาลผันผ่านไม่นานในความรัก
แจ้งประจักษ์ตัวเธอที่ขาดเขิน
ร้ายรุนแรงอารมณ์ที่ต้องเมิน
แต่ต้องเดินต่อไปจังหวะตน

เนื่องเพราะกลัวอารมณ์จึงวุ่นจิต
หากสักนิดรับฟังด้วยเหตุผล
บอกกล่าวได้ไม่โกรธลืมตัวจน
ผวาลนช้ำล้นทั้งกายใจ

รู้บ้างไหมผู้หญิงเอ่ยคำลา
ยากจะว่าเปล่งได้ใจหวั่นไหว
เพราะยังรักแต่ขอลาจากไกล
รักษาไว้ซึ่งกายให้เบาบาง

โอ้อกช้ำตรมเศร้าและหมองหม่น
เมื่อได้ยลยินเสียงอย่าเมินหมาง
ที่เธอขอกลับคืนเติมใจจาง
ขอให้กว้างโอกาสรักกลับมา

เธอบอกฉันรักมากจึงทำผิด
หึงไปนิดไม่ฟังที่รักจ๋า
ให้โอกาสกลับตัวอีกสักครา
ในอุราสั่นรัวด้วยร้าวราน

ที่ผ่านมากี่ครั้งที่ได้พบ
ได้ประสบเจ็บช้ำเกินกล่าวขาน
ใจแข็งไว้อย่ากลับทรมาน
ที่พบพานมากเกินจะอ่อนใจ

เธอไม่รู้หรอกว่าฉันยิ่งเจ็บ
เพราะยังเหน็บรักไว้ในอกไหว
เอ่ยปากเลิกทั้งรักเจ็บเกินใคร
ช้ำตกในเกินคุณจำนรรจา

รอยแผลช้ำเป็นรอย แผลเป็น ฝัง
เตือนใจนั่งพินิจจิตปรึกษา
เริ่มระวังใจชายที่เข้ามา
ไม่รู้ว่าใจจริงหรือหลอกลวง				
21 สิงหาคม 2550 00:11 น.

รักภาพ

จิตรำพัน

800px-Pic_of_king.JPG

ก็เพียงแค่คนสองในภาพหนึ่ง
ทำไมซึ้งตรีงจิตไป่ทำเฉย
แค่มองภาพตาคลอไม่นึกเลย
อยากจะเอ่ยถึงรักในจิตใจ

คนในภาพไม่เคยได้สนิท
เพียงแค่คิดอยากได้อัธยาศัย
คุณคนนั้นฝันถึงยิ่งกว่าใคร
หาเปรียบให้ใครอื่นล้ำหน้าเกิน

รักหนอรักพูดได้เต็มลมปาก
ไม่ได้มากเกินไปไม่ขัดเขิน
รักที่สุดหัวใจไม่อยากเมิน
ขอเรียนเชิญทุกท่านรักร่วมกัน

แค่เห็นภาพยังหลงในดวงจิต
ไม่เคยคิดใจห่างอย่ามาฝัน
ใครจะมาแกว่งไกวดวงใจกัน
ให้ใจหันออกห่างจากตัวเธอ

ถึงแม้ว่าคุณจะไม่เคยเห็น
แต่ขอเป็นแรงใจยามเหนื่อยเผลอ
ขอเคารพภักดีไม่ละเมอ
ไม่ใช่เพ้อใช่ฝันที่พูดไป

หากเหนื่อยล้าอย่าท้อขอเชิญพัก
ผ่อนสิ่งหนักเหนื่อยก่อนให้เดินไหว
จะส่งแรงด้วยรักจากดวงใจ
ให้คุณได้ฟื้นมามีพลัง

หากมีคุณปกป้องคอยเคียงข้าง
ไม่อ้างว้างว้าเหว่ให้ใจฝัง
หากมีคุณใจคงมีพลัง
จะยับยั้งอริมิกล้ำกราย

ขออวยพรถึงแด่คุณด้วยพรเลิศ
พรประเสริฐรัตนะธรรมะสาย
ดลคุ้มครองใจเปี่ยมสุขวรกาย
ภัยมลายอย่ามาต้องใกล้ตัวคุณ				
19 สิงหาคม 2550 17:04 น.

ไปดำน้ำ

จิตรำพัน

จิตรำพันชอบน้ำในใจปัก
ด้วยหลงรักความเย็นและความใส
เมื่อร้อนรุ่มแช่ลงให้จิตใจ
ผ่อนลงไวกระแสลดความแรง

ว่ายน้ำได้เคยเรียนเมื่อ ม.หนึ่ง
ท่ากบถึงบรรลุไม่อับแสง
สามารถว่ายถึงฝั่งไม่สิ้นแรง
ที่เหลือแกล้งทำแค่ท่าสวยงาม

แต่ทว่าน่าเศร้าเป็นที่สุด
ลอยตัว มุด ไม่ได้เป็นขวากหนาม
หมดแรงว่ายเป็นจมทุกโมงยาม
ยังหวั่นคร้ามดิ่งลงปฐพี

เอาละนะปิดเทอมครั้งนี้แหละ
เก็บเงินแวะเข้าเรียนไม่หลีกหนี
ทำให้ได้อีกฝันแห่งชีวี
รางวัลที่มอบตัวหนึ่งปีไง

ขอบอกกล่าวใครสนร่วมกันได้
เจ็ดวันไซร้เร่งรัดเย็นสดใส
โลกใต้น้ำวิจิตรกล่อมจิตใจ
เบิกบานให้เป็นแรงสู้กับงาน				
19 สิงหาคม 2550 08:34 น.

รับลงทะเบียน

จิตรำพัน

กลอนบทนี้แจ้งมาเพื่อบอกกล่าว
ยืดเยื้อยาวคงจบให้สดใส
สิ่งตัดสินประชามติไง
ชาติจะได้มีหลักก้าวดำเนิน

กลอนบทนี้รับลงทะเบียนเจ้า
ใช่รับเข้าออกเสียงให้ขัดเขิน
แต่รับแค่ใช้แล้วไม่มัวเมิน
จึงขอเชิญรายงานตัวนะคนดี

รักษาสิทธิ์ไปใช้ให้ตรงจิต
เจ้าจะคิดอย่างไรก็สุขี
เจ้าร่วมขีดชะตาตามสิทธิ์มี
ทิศทางที่เจ้าชอบเชิญตามใจ

ขอเพียงแค่เจ้าใช้ให้เต็มสิทธิ์
ไม่พึงคิดตามใครที่ไหนไหน
กากบาทลงไว้ตามจิตใจ
อย่าได้ให้เพียงเพราะคนชี้พา

ไม่ต้องคิดให้หนักในอกอุ่น
จะร้อนกรุ่นเกินไปนะเธอจ๋า
เอาแค่นี้ไม่มากรายงานมา
ลงชื่อว่าใช้แล้วมติตัว				
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจิตรำพัน
Lovings  จิตรำพัน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจิตรำพัน
Lovings  จิตรำพัน เลิฟ 0 คน
Calendar
Lovers  0 คน เลิฟจิตรำพัน
Lovings  จิตรำพัน เลิฟ 0 คน
ไม่มีข้อความส่งถึงจิตรำพัน