7 พฤษภาคม 2550 12:40 น.
จิตรำพัน
ได้ แต่หวังว่าสักวันจักได้คิด
ลอง พินิจตริตรองให้เกิดผล
ได้ เดินทางที่ถูกไม่อับจน
รู้ ทางตนพอเพียงและแบ่งปัน
ไม่ อยากเห็นประเทศร้อนระอุ
แบ่ง แยกยุฆ่าฟันให้เป็นฝัน
แยก เหตุผลอารมณ์ร้ายออกจากกัน
แดน ไทยนั้นย่อมอยู่ได้ทั่วทุกคน
รัก กันไว้เอื้อเฟื้อและเผื่อแผ่
แผ่น ดินแม่คงอยู่และสุขสันต์
ดิน น้ำ ฟ้า และอากาศ อยู่ร่วมกัน
ไทย รวมกัน คงอยู่ ชั่วฟ้าดิน...
6 พฤษภาคม 2550 14:31 น.
จิตรำพัน
ระยะทางไกลห่างใช่ห่างเหิน
ไม่หมางเมินหากใจเราห่วงหา
ความรู้สึกผูกผันในอุรา
รักนำพาพบกันอบอุ่นใจ
แต่วันนี้ใจเธอเริ่มเหินห่าง
ช่างอ้างว้างจิตใจให้ห่วงหา
อยากจะอ้อนวอนใจเธอหวนมา
ช่างเหว่ว้าไร้ไออุ่นให้อุ่นใจ
มันหนาวเหน็บเสียดใจให้เจ็บปวด
มันร้าวรวดมืดหม่นไม่สดใส
มันเหนื่อยล้าไร้กำลังสู้ต่อไป
เวลาใจขอฟื้นฟูอีกยาวนาน