24 สิงหาคม 2550 21:04 น.
จิตรำพัน
ไม่ตั้งใจจะหวนคิดวันเก่า
ที่เคยเศร้าร้าวในใจหม่นหมอง
เพียงกรายใกล้หางห่างตาพลันนอง
หวลคืนครองขมขื่นเมื่อวันวาน
หลายปีแล้วผันผ่านที่เจ็บปวด
ครั้งร้าวรวดเนื่องทุกข์สุขผสาน
สามปีคบจบสิ้นผ่านตามกาล
นึกว่านานลืมได้ที่เจ็บตรม
เมื่อแรกรักแสนดีไม่มีเปรียบ
เกินใครเทียบน้ำใจรักสุขสม
ใน ที่รัก น้ำจิตน่านิยม
หน้าที่ชมไม่พร่องไม่ขาดเกิน
กาลผันผ่านไม่นานในความรัก
แจ้งประจักษ์ตัวเธอที่ขาดเขิน
ร้ายรุนแรงอารมณ์ที่ต้องเมิน
แต่ต้องเดินต่อไปจังหวะตน
เนื่องเพราะกลัวอารมณ์จึงวุ่นจิต
หากสักนิดรับฟังด้วยเหตุผล
บอกกล่าวได้ไม่โกรธลืมตัวจน
ผวาลนช้ำล้นทั้งกายใจ
รู้บ้างไหมผู้หญิงเอ่ยคำลา
ยากจะว่าเปล่งได้ใจหวั่นไหว
เพราะยังรักแต่ขอลาจากไกล
รักษาไว้ซึ่งกายให้เบาบาง
โอ้อกช้ำตรมเศร้าและหมองหม่น
เมื่อได้ยลยินเสียงอย่าเมินหมาง
ที่เธอขอกลับคืนเติมใจจาง
ขอให้กว้างโอกาสรักกลับมา
เธอบอกฉันรักมากจึงทำผิด
หึงไปนิดไม่ฟังที่รักจ๋า
ให้โอกาสกลับตัวอีกสักครา
ในอุราสั่นรัวด้วยร้าวราน
ที่ผ่านมากี่ครั้งที่ได้พบ
ได้ประสบเจ็บช้ำเกินกล่าวขาน
ใจแข็งไว้อย่ากลับทรมาน
ที่พบพานมากเกินจะอ่อนใจ
เธอไม่รู้หรอกว่าฉันยิ่งเจ็บ
เพราะยังเหน็บรักไว้ในอกไหว
เอ่ยปากเลิกทั้งรักเจ็บเกินใคร
ช้ำตกในเกินคุณจำนรรจา
รอยแผลช้ำเป็นรอย แผลเป็น ฝัง
เตือนใจนั่งพินิจจิตปรึกษา
เริ่มระวังใจชายที่เข้ามา
ไม่รู้ว่าใจจริงหรือหลอกลวง
21 สิงหาคม 2550 00:11 น.
จิตรำพัน
ก็เพียงแค่คนสองในภาพหนึ่ง
ทำไมซึ้งตรีงจิตไป่ทำเฉย
แค่มองภาพตาคลอไม่นึกเลย
อยากจะเอ่ยถึงรักในจิตใจ
คนในภาพไม่เคยได้สนิท
เพียงแค่คิดอยากได้อัธยาศัย
คุณคนนั้นฝันถึงยิ่งกว่าใคร
หาเปรียบให้ใครอื่นล้ำหน้าเกิน
รักหนอรักพูดได้เต็มลมปาก
ไม่ได้มากเกินไปไม่ขัดเขิน
รักที่สุดหัวใจไม่อยากเมิน
ขอเรียนเชิญทุกท่านรักร่วมกัน
แค่เห็นภาพยังหลงในดวงจิต
ไม่เคยคิดใจห่างอย่ามาฝัน
ใครจะมาแกว่งไกวดวงใจกัน
ให้ใจหันออกห่างจากตัวเธอ
ถึงแม้ว่าคุณจะไม่เคยเห็น
แต่ขอเป็นแรงใจยามเหนื่อยเผลอ
ขอเคารพภักดีไม่ละเมอ
ไม่ใช่เพ้อใช่ฝันที่พูดไป
หากเหนื่อยล้าอย่าท้อขอเชิญพัก
ผ่อนสิ่งหนักเหนื่อยก่อนให้เดินไหว
จะส่งแรงด้วยรักจากดวงใจ
ให้คุณได้ฟื้นมามีพลัง
หากมีคุณปกป้องคอยเคียงข้าง
ไม่อ้างว้างว้าเหว่ให้ใจฝัง
หากมีคุณใจคงมีพลัง
จะยับยั้งอริมิกล้ำกราย
ขออวยพรถึงแด่คุณด้วยพรเลิศ
พรประเสริฐรัตนะธรรมะสาย
ดลคุ้มครองใจเปี่ยมสุขวรกาย
ภัยมลายอย่ามาต้องใกล้ตัวคุณ
19 สิงหาคม 2550 17:04 น.
จิตรำพัน
จิตรำพันชอบน้ำในใจปัก
ด้วยหลงรักความเย็นและความใส
เมื่อร้อนรุ่มแช่ลงให้จิตใจ
ผ่อนลงไวกระแสลดความแรง
ว่ายน้ำได้เคยเรียนเมื่อ ม.หนึ่ง
ท่ากบถึงบรรลุไม่อับแสง
สามารถว่ายถึงฝั่งไม่สิ้นแรง
ที่เหลือแกล้งทำแค่ท่าสวยงาม
แต่ทว่าน่าเศร้าเป็นที่สุด
ลอยตัว มุด ไม่ได้เป็นขวากหนาม
หมดแรงว่ายเป็นจมทุกโมงยาม
ยังหวั่นคร้ามดิ่งลงปฐพี
เอาละนะปิดเทอมครั้งนี้แหละ
เก็บเงินแวะเข้าเรียนไม่หลีกหนี
ทำให้ได้อีกฝันแห่งชีวี
รางวัลที่มอบตัวหนึ่งปีไง
ขอบอกกล่าวใครสนร่วมกันได้
เจ็ดวันไซร้เร่งรัดเย็นสดใส
โลกใต้น้ำวิจิตรกล่อมจิตใจ
เบิกบานให้เป็นแรงสู้กับงาน
19 สิงหาคม 2550 08:34 น.
จิตรำพัน
กลอนบทนี้แจ้งมาเพื่อบอกกล่าว
ยืดเยื้อยาวคงจบให้สดใส
สิ่งตัดสินประชามติไง
ชาติจะได้มีหลักก้าวดำเนิน
กลอนบทนี้รับลงทะเบียนเจ้า
ใช่รับเข้าออกเสียงให้ขัดเขิน
แต่รับแค่ใช้แล้วไม่มัวเมิน
จึงขอเชิญรายงานตัวนะคนดี
รักษาสิทธิ์ไปใช้ให้ตรงจิต
เจ้าจะคิดอย่างไรก็สุขี
เจ้าร่วมขีดชะตาตามสิทธิ์มี
ทิศทางที่เจ้าชอบเชิญตามใจ
ขอเพียงแค่เจ้าใช้ให้เต็มสิทธิ์
ไม่พึงคิดตามใครที่ไหนไหน
กากบาทลงไว้ตามจิตใจ
อย่าได้ให้เพียงเพราะคนชี้พา
ไม่ต้องคิดให้หนักในอกอุ่น
จะร้อนกรุ่นเกินไปนะเธอจ๋า
เอาแค่นี้ไม่มากรายงานมา
ลงชื่อว่าใช้แล้วมติตัว
17 สิงหาคม 2550 22:54 น.
จิตรำพัน
ซึ้งเสนาะเสน่ห์หาไพเราะจิต
ไมตรีมิตรบทกลอนอันอ่อนหวาน
ถ้อยคำร้อยเรียงรัดที่พบพาน
เสียดายกาลที่ผ่านไร้เจอะเจอ
จะกรรมเวรอันใดใคร่อยากรู้
ดลเราผู้ค้นพบสบเสมอ
ผองมิ่งมิตรจิตเลิศดังตัวเธอ
จนใจเผลอพันผูกด้วยผูกพัน
โลกประพันธ์เริงร่าช่างน่ารัก
ไม่พบพักตร์แต่สบวจีฝัน
โลดตามแต่ดวงจิตแน่นในกัน
พรอดรำพันสิเน่ห์แนบนานเนาว์
เอื้อปันแบ่งมิบังเรื่องเรียนรู้
ยกเป็นครูนับถือตัวเราเขา
กำลังใจเสริมแรงผ่อนหนักเบา
เรื่องรุมเร้าพลันพลิกผ่อนแผ่วใน
หากหาเปรียบสัมพันธ์ที่พานพบ
ยากประสบเหมาะมีที่สุกใส
มากความหมายออออกจากฤทัย
หากรวมได้คำใดช่วยบอกที
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
772
