17 ตุลาคม 2550 11:57 น.
จิตรำพัน
ก่อนเดินทาง ยินข่าว แทงดวงจิต
ใจดวงนิด หดหู่ คู่ห่อเหี่ยว
เธอแห่งใจ ไม่สบาย หมดแรงเรี่ยว
แสนเปล่าเปลี่ยว จิตใน ให้กังวล
เธอคือแรง พลัง แห่งชีวิต
เธอคือฤทธิ์ บันดาล ผ่านสับสน
เธอคือพระ สถิตย์ ใจกมล
เธอคือคน ผู้เลิศ ประเสริฐนำ
ผู้สละ ความสุข ทุกสิ่งอย่าง
ผู้สะสาง ปัญหา ทุกสิ่งสัม (ฤทธิ์ผล)
ผู้คอยสร้าง ทางแก้ เพื่อสุขทำ
ผู้เปี่ยมล้ำ ใจรัก ให้ลูกยา
ลูกอยู่ไกล ไร้สามารถ ไปพานพบ
ลูกขอนบ ประณมกร และวอนหา
ลูกขอเชิญ พ่อพระใส หนองคายมา
ลูกวอนว่า ป้องโรคา พ่อแข็งแรง
หากไม่มี พ่ออยู่ ลูกหมดสิ้น
สุขห่อนบิ่น บินหาย ให้อับแสง
ขอวอนฟ้า เทวา ฤทธิ์สำแดง
ฉายแสงแห่ง กุศล แด่พ่อใจ
*+*+*+ วอนฝาก...ฟากฟ้า...ปกป้อง +*+*+*
15 ตุลาคม 2550 21:37 น.
จิตรำพัน
อาราเล่ เฮฮา พาเพื่อนเที่ยว
ควงแขนเกี่ยว จิต จัน ยา พาสุขสันต์
มาทริปนี้ หนึ่งคืน กับสองวัน
มาเมามันส์ กันที่ หาดจอมเทียน
ยาแก้ปวด ดวดเหล้า เมาคนแรก
มิใช่แปลก งานนี้ มีปวดเศียร
เล่น ไพ่แปะ หน้าผาก กบาลเวียน
ที่ว่าเซียน เจอเข้า เมาจนคลาน
มณีจันทร์ สิงห์ยาดอง มาถองเหล้า
โซจูเคล้า ตะกีล่า ผสมผสาน
ต่อจากนั้น กินปูใหญ่ ไปอีกจาน
สุดชื่นบาน งานนี้ มีแต่กิน
อาราเล่ เซเมา ตะกีล่า
เป๋ไปมา เหมือนนก ที่ผกผิน
เดินให้ตรง คงยาก หากได้กิน
กว่าจะชิน กินลื่น ฝืนแทบตาย
จิตรำพัน แทบเดี้ยง เพียงรับน้อง
พวกพี่พ้อง มอมเหล้า เมาไม่หาย
ซ้ำตอนเช้า เจทสกี นี้แทบตาย
ครั้นตอนสาย โดนโยน โพ้นทะเล
ไว้ทริปหน้า ป้ารพี นี้โดนแน่
สี่สาวแห่ ไปหา พาสรวญเส
ทริปนี้สุข สนุก สุดฮาเฮ
ขอบคุณเล่ ที่ต้อนรับ ขับสู้ดี
........................................................................
เกมส์ ไพ่แปะ เผยแพร่โดยยาแก้ปวดและคณะ
วิธีเล่น แจกไพ่ให้สมาชิกคนละหนึ่งใบแล้วส่งสัญญาณในการเปิดไพ่ให้ทุกคนดู โดยการแปะไว้ที่หน้าผาก เจ้าของไพ่จะไม่เห็นแต้มไพ่ของตนเอง
ใครได้แต้มน้อยสุดในจำนวนทั้งหมด ยกแก้วตามที่ตกลงกันไว้แต่ละรอบ
งานนี้ใครก็ใครล่ะ ไม่มาวห้ายมานรู้ปาย ฮ่าฮ่าฮ่าฮ่าฮ่า เอิ้กกกกกกส์
11 ตุลาคม 2550 09:17 น.
จิตรำพัน
เธอร่าเริง แจ่มใส อยู่เป็นนิจ
ยื่นใจมิตร ไมตรี ที่สุขสันต์
ยิ้มแจ่มใส มอบให้ ทุกคืนวัน
เธอคนนั้น คือฉัน วันเธอดู
การงานสู้ รู้เรียน เพียรเรื่องใหม่
เอาใจใส่ ไม่หวั่น มั่น เลิศ หรู
เธอภายนอก มองนอก ปลอกพธู
เธอไม่รู้ สิ่งเห็น เช่นลวงตา
น้ำตาซ่อน ตกใน ใคร่หวั่นหวาด
แสนขยาด ใจตน ที่ห่วงหา
ยิ่งรุมเร้า ปัญหา ดาเข้ามา
ยิ่งรู้ว่า อ่อนแอ แพ้กำลัง
ดวงใจปิด เก็บไว้ ไม่ให้เห็น
สิ่งที่เป็น ตรงข้าม ด้วยใจหวัง
ความร่าเริง ยิ้มร่า หาพลัง
ให้รินหลั่ง แทนที่ หนีร้างใน
กลั้นน้ำตา ห้ามมา หน้าภายนอก
หลั่งในออก บ่อยครั้ง ยั้งไม่ไหว
ขอสายฝน ยามเศร้า เคล้าดวงใจ
อยากร้องไห้ เต็มที ฤดีครวญ
9 ตุลาคม 2550 09:04 น.
จิตรำพัน
สมมุติว่า ห้องกลอน ก่อเกิดรัก
ชายหญิงทัก ต้องจิต วจีหวาน
เรียงร้อยถ้อย สัมผัส กันเบิกบาน
ผ่านนานกาล หลงใหล สำนวนคม
สมมุติว่า มาพบ สบใจนะ
คนนี้หละ ตกลง ดังใจสม
สัมพันธ์ผูก จริงจัง น่าดูชม
ไม่อาจล้ม เลิกรัก ขอแต่งงาน
สมมุติว่า รวมตัว ครอบครัวน้อย
จะกล่าวถ้อย อย่างไร ให้สนาน
หรือทั้งสอง กล่าวกลอน ให้ชื่นบาน
เวลาขาน เรียกกัน ท่านกวี
สมมุติว่า พรอดรัก เสนาะจิต
รำพันคิด อยากรู้ ไม่อยากหนี
คงผูกกลอน พูดกัน ต้องฤดี
คงเป็นที่ รู้กัน เราสองคน
สมมุติว่า ฟ้าเปลี่ยน เวียนวันหนึ่ง
ปัญหาตึง รุมเร้า ให้สับสน
เรื่องมากมาย วุ่นวาย สอง ยิน ยล
เครียดวกวน ชวนร้าง หมางใจพลัน
สมมุติว่า เวลา พาหงุดหงิด
รำพันคิด อยากรู้ คู่ความฝัน
ว่าทะเลาะ เป็นกลอน หรือไงกัน
คงจะมันส์ คันพิลึก ในสำนวน
สมมุติไป เรื่อยเปื่อย ให้สนุก
ให้รีบลุก จากทุก ที่คืนหวน
ไข้กำเริบ เติบใหญ่ ขึ้นก่อกวน
จึงขอชวน อยากรู้ สมมุติกลอน
8 ตุลาคม 2550 16:31 น.
จิตรำพัน
แว่วเพลงซื้งถึงโสตวิโยคจิต
รำพันคิดหวนคืนวันชื่นหวาน
เพลงของเราเคล้าคลอห่อดวงกานต์
ครั้งสราญชุ่มชื่นกลืนฤดี
แม้วันคืนผันผ่านนานเกินกลับ
ความรักลับลิบลอยปล่อยใจหนี
คิดความหลังครั้งรักตรึงใจมี
ใจคลอนที่แข็งแกร่งอับปางครืน
ชายอ่อนหวานพานพบประสบจักษ์
ถนอมรักหักใจเลิกด้วยฝืน
รักแสนรักตัดช่วยอวยใจคืน
เพราะใจตื่นจากรักที่บังตา
ตื่นฝันรัก มามอง หาสาเหตุ
เกิดอาเภท หักหาญ เจ็บหนักหนา
รักที่สุด ทำกัน หั่นอุรา
รักษ์ชีวา พาหยุด สุดสัมพันธ์
ดีแสนดีชายใดมิมีเปรียบ
งานการเทียบเรียบร้อยพลอยสุขสันต์
ช่วยทุกอย่างมอบรักดูแลกัน
ใจคงมั่นมอบให้มิเสื่อมคลาย
แต่ใจรักหนักอกตกตระหนัก
หึงหวงนักใจกันสัมพันธ์สาย
ช่างรักมากหวงมากมิเสื่อมคลาย
รักเกิดร้าย รุนแรง ด้วยมากไป
เคยวอนขอ ต่อรัก จักเสมอ
วอนใจเธอ ผ่อนรัก ให้ผ่องใส
รักเบาเบา อบอุ่น เคล้าฤทัย
จักอยากได้ ไฟอุ่น ใช่กรุ่นแดง
ใช่ว่าเรา สวยสด งดงามพริ้ง
แปลกใจจริง ใยหึง ไม่ผ่อนแสง
ตามหึงหวง ทุกอย่าง จิตรุนแรง
มิเคยแบ่ง แยกแยะ เหตุผลมา
ภาพทรงจำ ย้ำเยือน เตือนใจจิต
แทบเป็นพิษ เจ็บหนึบ ตึ๊บใจหนา
ยิ่งยินเสียง เพียงเพลง พาอุรา
ภาพซ้อนตา แทรกมา พาอกตรม
ขอได้ไหม จากนี้ หยุดเรื่องเก่า
ที่รุมเร้า หายไป จากใจขม
ขอสักที ชีวี ขอชื่นชม
ความระทม อย่าตาม พอสักที
..............................................................................................
ทำไม ?
เลิกทั้งที่รัก มันช่างยากนัก ที่จักลืม
ความดีก็มาก แต่ทำไมต้องมีข้อนั้น
ร้ายแล้วทำไมยังเกลียดไม่ลง ทำไม?
คิดถึง ทั้งๆ ที่อยากลืม
อยากจะลืมสักที ลืม................
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
939
