7 มกราคม 2551 01:06 น.
จิตรำพัน
เธอรู้ไหม ได้นำ น้ำใจซึ้ง
ประทับตรึง ถึงใน ใจของฉัน
เธอมอบสิ่ง ดีดี มีทุกวัน
เกินจะกลั่น ผันคำ นำอักษรา
จากการที่ มีเธอ เสมอข้าง
ไม่อ้างว้าง ห่างหนี ยามแลหา
คอยอยู่ใกล้ ใส่ให้ ทุกเวลา
เธอคอยมา พาส่ง กำลังใจ
มอบไออุ่น กรุ่นใน หัวใจฉัน
มอบให้กัน บั่นท้อ ก่อสดใส
มอบความสุข ยิ่งใหญ่ ใส่ฤทัย
มอบแรงให้ หมายมุ่ง พุ่งก้าวเดิน
เพราะเธอคือ แรงใจ ให้ก้าวต่อ
เพราะเธอก่อ ห่อสุข ทุกข์บางเขิน
เพราะเธออยู่ คู่เคียง ไม่หมางเมิน
พร้อมเผชิญ เดินข้าม ยามล้มลง
ทางชีวิต มีล้ม บ่มท้อหวั่น
ทางยาว - สั้น นั้นมี ที่ทุกข์ - หลง
ทางที่เจอ เธออยู่ คู่มั่นคง
ทางดำรง คงเที่ยง เพราะมีเธอ
รู้สึกไหม ในวัน ที่ผันผ่าน
วัน - คืนกาล พานพบ สบเสมอ
สิ่งเติมเต็ม ที่เธอ มอบให้เจอ
สุขล้นเอ่อ ที่เธอ อยู่ใกล้กัน
.........................................................................................
สวัสดีปีใหม่ค่ะ
28 ธันวาคม 2550 21:38 น.
จิตรำพัน
ความแตกต่าง ระหว่างคน ยลมากจิต
ชื่นชมชิด ติดใจ ในหลากหลาย
บางคนชอบ มองนอก ออกที่กาย
สิ้นงามคลาย หน่ายห่าง ย่างเยื้องไกล
จะมีไหม ใครรัก สลักฝัน
ตัวตนฉัน นั้นอยู่ ดูได้ไหม
ดูที่เป็น เห็นที่ มีในใจ
จะมีใคร ใฝ่รัก ปักตัวตน
อดีตช้ำ นำใจ ให้เจ็บปวด
ความร้าวรวด อวดหวั่น พรั่นสับสน
หากเธอรัก หนักแท้ แน่กมล
ขอสักคน อย่าทำ ช้ำในใจ
เธอรักฉัน ตรงไหน ช่วยบอกที
รักเธอมี ชี้บอก หน่อยได้ไหม
เธอรักฉัน นั้นแน่ แท้จากใจ
ที่ตรงไหน ที่ปัก รักมากมาย
อันความรัก ชักใย ใกล้ความหลง
ลึกลึกลง ตรงใจ ให้หลากหลาย
ว่าความรัก หรือหลง ใจหรือกาย
มองแล้วคล้าย หน่ายมาก หากเผลอไป
รักปลอมปลอม มอมเมา เคล้าความหลง
รักยืนยง คงแท้ แน่ใจใส
ขอรักนี้ มีรัก ที่หัวใจ
ขออย่าได้ ใจเลือน เบือนตัวตน...
17 ธันวาคม 2550 19:53 น.
จิตรำพัน
หญิงคนหนึ่ง ซึ่งคง หลงอักษร
รักบทกลอน สอนใจ ให้สุขสันต์
แวะมาพบ บ้านนี้ ที่ผูกพัน
เติมใจกัน ฉัน - เธอ เจอมิตรใจ
เด็กอ่อนหัด จัดเรียง เพียงภาษา
ไม่นำพา สูง - ต่ำ น้ำคำใส
พบหยิบยื่น ชื่นจิต ติดฤทัย
แนะนำให้ ได้รู้ สู่ทางชาญ
แต่งกลอนหลาก มากอารมณ์ บ่มจากจิต
รำพันคิด ชิดฤทัย ไคร่ขับขาน
กลอนเศร้า สุข ฉุกคิด จิตวิญญาณ
ลูกศิษย์วาน คุณครู หนูรอชม
ปั่นงานง่วน ป่วนใจ ใฝ่เข้าบ้าน
อยากพบพาน บทกวี รี่ให้สม
ต้องแอบเจียด เบียดกาล พานภิรมย์
หากคอมล่ม เมื่อใด ให้ลงแดง
16 ธันวาคม 2550 14:58 น.
จิตรำพัน
ครั้งยังเยาว์
ครั้งยังเยาว์ เราอ่าน หนังสือน้อย
ภาพชวนคล้อย กล่อมใจ ให้ตามหา
ภาพบรรเจิด เพลิดเพลิน เชิญอุรา
เนื้อหามา ตามต้อย พลอยติดตาม
เหมือนชีวิต จิตน้อย เมื่อเยาว์อยู่
ได้รับรู้ อยู่บาง ทางเดินหนาม
แม่อุ้มชู ดูพ่อ บั่นขวาก ลาม
หาได้คร้าม ทางสวย ให้ก้าวเดิน
ครั้งวัยรุ่น
ครั้งวัยรุ่น อ่านเพิ่ม หนังสือหลาก
มีอยู่มาก ยากคัด บ้างขัดเขิน
โลกหนังสือ กว้างใหญ่ ให้หยิบเพลิน
เหมือนเชื้อเชิญ เมินไย ให้เร่งดู
หนังสือดี มีมาก หลากเรื่องเปรื่อง
มีทั้งเรื่อง เล่ห์กล ยลอดสู
เรื่องโน้มน้าว ใจต่ำ ย่ำใจครู
มีให้รู้ อย่าลิ้ม ชิมติดลม
เหมือนชีวิต เมื่อก้าว ยาวจากบ้าน
เหมือนนงคราญ ผ่านฝ่า เรื่องสุข - ขม
ทางชีวี ที่มาก หลากอารมณ์
น่าภิรมย์ ทางเดิน หลากเส้นทาง
เพื่อก้าวผ่าน ทางเดิน เหมือนสามแพร่ง
จิตยื้อแย่ง แบ่งใจ ใคร่สะสาง
รู้ถูก ผิด ติดใน ฤทัยบาง
ย่อมเลือกข้าง ทางเดิน ที่ถูกควร
ครั้งก้าวต่อไป
ครั้งวันนี้ มีมาก ที่ยังผ่าน
หลายเล่มอ่าน นานมา พาสุขหวล
หลายเล่มยัง ไม่ติด พินิจครวญ
มากดีล้วน ควรคัด จัดเก็บมา
ยังหลายหลาก ยากคัด จัดได้หมด
ไม่เคยลด แน่เพิ่ม ง่ายเติมหา
ค่อยค่อยอ่าน ผ่านหัว กลั้วปัญญา
หากนำพา หาหนังสือ สู่ทางดี
เหมือนชีวิต ต่อไป ในข้างหน้า
มีมากหนา ทางสู่ เสื่อม สุขหนี
เร่งหาที่ มีสุข แท้ฤดี
อย่ามัวมี สุขปลอม ย้อมจิตใจ
........................................................................
6 ธันวาคม 2550 22:48 น.
จิตรำพัน
จิตรำพัน กลั่นคำ นำส่วนลึก
ด้วยตรองตรึก เรื่องราว คราวห่างหาย
คิดถึงมิตร ติดเรียง เคียงไม่คลาย
ร่วมวาดลาย อักษร กลอนกวี
ด้วยขัดข้อง หลายอย่าง แสนหนักอก
คอมฯก็ยก ส่งร้าน ใช่หลีกหนี
งานก็ยุ่ง พุ่งเหนื่อย เมื่อยฤดี
ขอมิตรมี ใจใกล้ อย่าห่างกัน
รักงานกลอน อ้อนแต่ง แรงจากจิต
แทบจะติด คิดกลอน ตอนหลับฝัน
รักภาษา พาใจ ใฝ่รำพัน
แต่เด็กนั้น หมั่นฝึก บันทึกลง
แค่งานเขียน ของเด็ก เล็กคนหนึ่ง
หาได้ซึ้ง ตรึงใจ ให้เพ้อหลง
หาดึงให้ ไล่ตาม อ่านแล้วปลง
แต่มั่นคง หลงลักษณ์ สัมผัสไทย
ไม่อาจเปลี่ยน ดวงฤทัย ให้เป็นอื่น
ด้วยใจตื่น ชื่นรัด อักษรใส
ร้อยกรองงาม ตามถ้อย ร้อยจิตใจ
ละเมียดไม ไทยศิลป์ สิ้นใดเกิน
จนวันหนึ่ง ซึ่งผ่าน กาลย้อนกลับ
ไม่อาจนับ จับเวลา พาขัดเขิน
สะดุดเจอ เพ้อรัก ปักใจเพลิน
ไม่อาจเดิน เหินห่าง ร้างกลอนไทย
พาพานพบ สบใส ฤทัยมิตร
เพื่อนพ้องชิด ติดใจ ไหวคืนใส
กำลังใจ หยิบยื่น ชื่นฤทัย
ท้อแค่ไหน ไกลห่าง ร้างเพราะเธอ
ยามบ่นล้า พาอ่อน ห่อนใจท้อ
เดินสู้ต่อ เพราะเพื่อน เยือนเสมอ
เป็นแรงให้ ใฝ่สู้ คู่ใจเบลอ
น้ำใจเอ่อ เกลอมอบ หอบนำมา
สิ่งบกพร่อง มองดู ครูพร่ำสอน
เขียนโคลงกลอน วอนคิด ศิษย์ศึกษา
แม้นไม่พบ สบหน้า ครูนำพา
ซึ่งวิชา มาแวะ แนะปรับนำ
บ้านกลอนไทย ใจงาม ตามที่พบ
ขอน้อมนบ ซบใน ใจคมขำ
หาเหมือนอื่น ตื่นโลก วิโยคกรรม
ใจชุ่มช้ำ นำรัก ปักชีวา
แม้นห่างไกล ไม่พบ ประสบพักตร์
แต่แน่นหนัก ปักใน ใจชื่นหนา
แม้นไม่รู้ ตัวตน คนพบพา
แต่ทว่า รู้ซึ้ง ซึ่งไมตรี
คิดถึงเพื่อน บ้านกลอน จึงวอนบอก
มิใช่หลอก กลอกคำ ย้ำไป่หนี
คอมฯนั้นไซร้ ไม่อำนวย ซวยสิ้นดี
ฤทัยนี้ มีสั่น พรั่นลงแดง
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
986
