5 สิงหาคม 2550 23:09 น.
จิตรำพัน
แด่พี่...ผู้ลาลับ
อนิจจาวันนี้ช่างแสนเศร้า
ข้ามภูเขาเดินทางไร้ผ่องใส
งานของเพื่อนร่วมรุ่นหม่นหมองใจ
เคยผ่องใสกลับซีดเผือดหมดวิญญาณ์
อันมะเร็งเม็ดเลือดช่างโหดร้าย
ช่างง่ายดายไม่ถึงเดือนข่าวป่วยหนา
ร่างสมบูรณ์กลับซูบผอมดูผิดตา
พี่ลับลาจากเพื่อน ๆ ให้อาลัย
พี่ลาแล้วลาครอบครัวไว้ข้างหลัง
สิ่งที่ยังพ่อลูกรับไม่ไหว
ลูกสาวสองขาดแม่ขาดดวงใจ
วันแม่ไร้ซึ่งแม่กราบให้ปวดใจ
อีกเรื่องเรียนที่พี่ได้สานต่อ
ไม่เคยท้อ ป.โท ใกล้ จิตผ่องใส
เค้าโครงสอบเหลืออีกสองเร้าดวงใจ
ใกล้มหาบัณฑิตไว้มาแนบครอง
ขอให้พี่สู่สุข-ติภพ
ชาติหน้าพบชีวิตใหม่ไร้หม่นหมอง
กุศลใดมีอยู่ให้พี่ครอง
ด้วยตัวน้องอุทิศให้จากจิตใจ
หากกรรมใดเคยก่อไว้กับพี่
ทั้งวจี กายมโน เคยพลั้งไผล
ขออโหสิกรรมทุกสิ่งไป
มโนใจพี่ไร้เรื่องใดกังวล
เห็นพี่แล้วย้อนดูตัวเตือนจิตได้
เคยสิ่งใดที่ทำให้หมองหม่น
ทั้งกรรมดีกรรมชั่วล้วนปะปน
ทั่วทุกคนครั้งอดีตถึงปัจจุบัน
หากวันหนึ่งถึงวันของเราบ้าง
จะอ้างว้างทางเดินสู่สวรรค์
เห็นพี่แล้วได้คิดปรับปรุงผัน
ให้ตัวนั้นทำดีมากขึ้นเรา
เตรียมตัวไว้ให้พร้อมเดินทางลับ
ทิ้งร่างยับไว้เบื้องหลังให้คนเผา
สิ่งคงไว้ดีหรือชั่วให้เลือกเอา
ผู้คนเขาจะกล่าวถึงเรื่องทำมา
กลับถึงบ้านได้เวลาสามทุ่มกว่า
เหมือนฟ้ารั่วฝนตกหนักจิตผวา
ทั้งฟ้าแลบคำรามสั่นวิญญาณ์
ให้อ่อนล้าเพลียใจกายเหลือจะทน
4 สิงหาคม 2550 20:59 น.
จิตรำพัน
คำถามเพื่อนถึงเราฟังเสมอ
เมื่อไรเธอจะร่อนการ์ดชมพูหา
แสนตอบยากเอื้อนเอ่ยวิสัชชนา
ก็เพราะว่าตัวเราไม่รู้เลย
เรื่องความรักละเอียดอ่อนจิตใจหนัก
เรื่องจะพักลงง่ายง่ายยากจะเฉย
คงต้องมองไปเรื่อยเรื่อยเหมือนอย่างเคย
คำเฉลยอาจไม่มีไว้คู่เคียง
ไม่ใช่เลือก แต่ไม่ใช่ใจมันบอก
ไม่ใช่หลอกใจตัวเองยังยินเสียง
คนเข้ามามีเสมอให้แถวเรียง
ใยไม่เมียงตามองสัมผัสใจ
อยากจะรู้เหมือนกันในความรัก
ที่หยุดพักเพราะเคยเจ็บให้สงสัย
ใช่ปิดกั้นใจตนเองหรืออย่างไร
จึงทำให้ไม่ค่อยสนชายพึงชม
อยากจะรู้เหมือนกันรอใครอยู่
อยากจะรู้ว่าใจไร้รอยขม
อยากจะรู้ว่าใจมีอารมณ์
ใจไร้ตรมเพิ่มจิตช่วยเติมเต็ม
1 สิงหาคม 2550 21:12 น.
จิตรำพัน
คุณครูคะวันนี้จะอยู่ไหม
เสียงใสใสของลูกศิษย์กล่าวเอ่ยเอื้อน
หนูเตรียมของที่ครูสั่งไม่แชเชือน
ไม่ลืมเลือนจัดเตรียมท่านั่งรอครู
คุณครูครับประชุมหรืออบรม
แล้วพวกผมได้เรียนหรือครูไม่อยู่
ลืมตาแพรวด้วยเดียงสาชำแลดู
แสนอดสูด้วยสงสารลูกศิษย์ตน
ครูเพียงหกโรงเรียนน้อยคอยสั่งสอน
พอถึงตอนรับคำสั่งแสนสับสน
รักลูกศิษย์อยากอยู่สอนสร้างเป็นคน
แต่กายพ้นนอกรั้วหน้าที่มี
หน้าที่ครูใช่มีเพียงการสอน
ต้องแบกคอนงานนอกเหนือใช่หลีกหนี
โรงเรียนน้อยครูน้อยไร้โชคดี
มีหน้าที่ทั่วถ้วนทุกโรงเรียน
ประชุมงานเตรียมเรื่องใหญ่ไปแล้วหนึ่ง
อบรมตรึงครูอีกสองงดอ่านเขียน
เพื่อพัฒนาผลสัมฤทธิ์ทางการเรียน
เพื่อพากเพียรพัฒนาศึกษาไทย
เหลือครูสามอนุบาลไปอีกหนึ่ง
เหลือที่พึ่งเพียงครูสองใยผ่องใส
สอนหกชั้นเพียงพอได้อย่างไร
จะสอนให้เจ้าได้รู้ฤาพอเพียง
31 กรกฎาคม 2550 15:15 น.
จิตรำพัน
พ่อเข้มงวดอาจเป็นเพราะอยากพิสูจน์
คนรักลูกนั้นจริงหรือหลอกเล่น
เมื่อรักแล้วจะเลี้ยงดูยามยากเข็น
หรือดูเล่นเมื่อเบื่อทิ้งให้เฉา
พ่อนั้นรู้เมื่อพ่ออยู่เขยอาจเกรง
ไม่กล้าเบ่งกับธิดาเหมือนใครเขา
พ่อนั้นรู้ที่พึ่งลูกช่วยแบ่งเบา
หากเขยเจ้าใจออกห่างเมื่อกาลไกล
ตัวเจ้านั้นรักจริงพึงพิสูจน์
เข้าพ่อถูกใจสมัครไม่ผลักใส
สืบให้รู้สิ่งใดชอบไม่ควรใกล
สนองให้พ่อตรองตริคิดพิจารณ์
โดยส่วนมากน้ำใจพ่อนั้นแน่นหนัก
เพื่อลูกรักต้องดูชายที่ลูกหา
ใจของเจ้ามั่นคงในอุรา
เสาะสายตาหาสาวอื่นอย่าให้มี
เจ้ามั่นคงเป็นเสาหลักแทนตัวพ่อ
เมื่อลูกท้อเจ้ายืนหยัดไม่หลีกหนี
สิ่งสมควรจุนเจือก็ควรมี
พอเป็นที่สมควรและพอดี
สร้างตนเองทั้งทางใจ กายอารมณ์
สร้างให้สมเป็นที่พึ่งควรสมศรี
วัยวุฒิ คุณวุฒิ เจ้าควรมี
อารมณ์ที่สุขุมและเยือกเย็น
อย่าหลุกหลิกขัดนักสายตาพ่อ
กะล่อนต่อเหลาะแหละขัดตาเห็น
ไม่เป็นโล้เป็นพายทั้งเช้าเย็น
นำทุกข์เข็นแก่บุตรสาวไปไกลไกล
___________________
สิ่งที่แต่งออกมาแค่บางส่วน
ล้วนประมวลออกมาจากที่อยู่ใกล้
จากตัวเองจากคนอื่นไม่อยู่ไกล
รักมีไว้เผื่อแผ่ให้ทั่วกาล
31 กรกฎาคม 2550 14:10 น.
จิตรำพัน
ขอบคุณเพื่อนแม่ของเพื่อน
ฝากบอกต่อถึงใครใครชอบลำใย
พอรู้ได้ขอบอกต่อขอประสาน
เพื่อนของแม่ของเพื่อนปลูกขายนาน
เมื่อผ่านกาลไม่นานผ่านมานี้
เจ้าของสวนเพื่อนของแม่ของแม่เพื่อน
ขายสืบเนื่องกินบางต้นเหลือหลีกหนี
ส่วนมากขายกินเฉพาะกำหนดมี
เอาไว้ที่ครอบครัวของตัวกิน
เพราะต้นอื่นฉีดยามากหนักหนา
จำนรรจาบอกเพื่อนแถลงไข
หากจะกินห้ามปากกันใช้มือไว
เอาเล็บให้จิกปอกเปลือกป้องกันยา
จิตรำพันเป็นห่วงจึงฝากบอก
ไม่ได้หลอกกันเอาไว้ดีกว่าหนา
พอดีใกล้หัวข้อที่เข้ามา
จึงพูดจาฝากเอาไว้ทั่วถ้วนกัน
หากคนที่รู้อยู่แล้วขอโทษด้วยนะคะที่เอามะพร้าวห้าวมาขายสวน
หน้าส่วนตัว
1571
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
