14 กรกฎาคม 2552 21:25 น.
จิตรำพัน
วันที่หก ก.ค. คืนวันจาก
ชีวีพรากไกลแล้วมิหลับฝัน
รับข่าวเศร้าเราตระหนกตกชีวัน
น้าต้องพลันชีพดับลับวิญญาณ์
ด้วยเพราะเขายิงร่างให้สิ้นสูญ
ใจอาดูรคูณเศร้าข่าวเปิดหนา
น้าไม่เคยสร้างร้ายให้ใครพา
แต่ต้องมาเจอพาลดังกรรมเดิม
ประกอบสัมมาชีพด้วยสุจริต
ไม่เคยคิดติดร้ายหมายหมิ่นเหิม
ให้ใครเกลียดแวดล้อมเหมือนดังเดิม
แต่กลับเติมคนร้ายหมายชีวี
เพียงเพราะลงต่อว่าขับรถแย่
คิดตนแน่พ่อใหญ่ไหล่มีสี
อิทธิพลยลมากที่พึงมี
ตัวกูดีไม่ผิดแม้ฆ่าคน
โอ้อนาถใจแท้ญาติแห่ศพ
น้าต้องพบดับสิ้นเมียสับสน
สติแย่แท้ลูกอีกหนึ่งยล
ต้องดิ้นรนหาเลี้ยงไร้หลักยืน
ญาติอยู่ไกลเดินทางได้จำกัด
ต้องเลือกคัดเร่งพิธีแม้ใจฝืน
อยากเห็นหน้าครั้งสุดท้ายก่อนส่งฟืน
น้ำตารื่นรินหลั่งแม้ห้ามใจ
อยากให้น้าไปดีสู่สุคติ
ตั้งจิตตริอุทิศกุศลใส
หลานคนนี้ขอโหสิวาจาใจ
กายที่ได้เคยพลั้งส่งล่วงเกิน
อย่ามีห่วงเบื้องหลังคนยังอยู่
ให้เขาสู้ฟันฝ่าก้าวเดินเหิน
จะลำบากทุกข์-สุขต้องเผชิญ
ตามกรรมเดินวิถีชี้ทางที่ควร
นำกระดูกกลับบ้านด้วยหดหู่
เตรียมการสู่ทำบุญอุทิศหวน
ประเพณีที่มีแม้ใจครวญ
ญาติต่างล้วนพร้อมหน้าคราส่งบุญ
24 มิถุนายน 2552 21:37 น.
จิตรำพัน
.jpg)
ดาราพราวพร่างสกาววาวบนฟ้า
แลทัศนาพาใจให้ครวญถึง
คู่อกข้าไกลแท้ยังตราตรึง
คอยคนึงเฝ้าซึ้งซึ่งหวนมา
แลจ้องจับนับดูหวังเจอพักตร์
ด้วยตระหนักแน่ว่าคนห่วงหา
คงมิได้พบแล้วแว่วกายา
โอ้..อุรา ของข้า นี้ตรอมตรม
วอนนภาฟ้ากว้างช่วยคนโศก
คนไร้โชคอับรักลักษณ์ขื่นขม
ช่างเหินห่างเกินคว้าพาภิรมย์
อย่าตอกย้ำให้จมถมวิญญาณ์
เนตรแลจ้องมองห้วงดวงดาวตก
ขอพรพกติดให้คนใฝ่หา
อธิษฐานขอพรช่วยนำพา
ชายรักข้ากลับมาในเร็ววัน
นานแล้วหนอรอใจไว้ห่มรัก
อิงแอบพักภักดิ์แนบมิแค่ฝัน
มิอยากพบเพียงนิทราแล้วจากกัน
ขอรักนั้นสู่นิรันดร์ทุกวันคืน
16 มิถุนายน 2552 11:13 น.
จิตรำพัน
เหมือนจะว่างแต่ยุ่งตุงนังนี่
เรื่องยุ่งมีเข้ามาไม่รู้หาย
ไม่สมบูรณ์เพียบพร้อมมีมากมาย
แม้ว่ากายนั่งเฉยแต่หัวเวียน
ต้องรอคอยสะสางวางระบบ
ค่อยประสบปมแก้คอยขีดเขียน
จัดข้อมูลเร่งงานตามแก้เวียน
โต๊ะโล่งเตียนดั่งรอพายุแรง
ขอข้อมูลนูนกระดาษให้หนูหน่อย
อย่าให้คอยนานไปใกล้หมดแสง
สางมานานอยากพักเติมเรี่ยวแรง
เร่งตาแหล่งแห่งคนกำเนิดมี
อย่าให้รอนานนักจักได้ไหม
เร่งตามไวไม่อยากพอกหางศรี
ช่วยทำงานเป็นระบบชื่นฤดี
นะคนดีน้องคอยงานส่งมา
ไม่อยากค้างงานนิ่งเช่นนี้เหนื่อย
เดินก็เมื่อยหน้าไม่คืบวอนเถิดหนา
อย่าราน้ำให้น้องนิ่งอิงกายา
ด้วยเพราะว่าจิตร้อนอยากทำงาน
อยากสะสางให้เสร็จเร่งให้หน่อย
น้องยังคอยงานพี่ที่สืบสาน
ตามทีไรพี่ลืมที่พบพาน
หรือเกียจคร้านอย่าอ้างได้ไหมคุณ
อย่าเกี่ยงงานให้คนอื่นเขาลำบาก
เรื่องไม่ยากหนักหนาโปรดเกื้อหนุน
น้อยที่สุด "หน้าที่" ทำเอาบุญ
ให้น้องลุ้นเมื่อไหร่จำได้ทำ
แบบว่า....เหมือนจะว่าง แต่ก็เพราะรองานจากคนอื่น
เร่งก็แล้ว...ตามก็แล้ว...แต่ก็ยังเฉย...ทั้งๆที่น่าจะรู้จักหน้าที่
โตๆกันแล้ว....อย่าให้เด็กถอนหงอกเน้อ...หึหึ
7 มิถุนายน 2552 11:37 น.
จิตรำพัน
ฟ้าสว่างกลางใจให้เปี่ยมสุข
ด้วยหมดทุกข์เครียดหายเรื่องติดหัว
กลุ้มนานแล้วนานเกินพรรณา
เมื่อไหร่หนาเรื่องราวจะจบลง
ตั้งแต่ปี สี่แปด เริ่มรุมสุม
หลอกให้กลุ้มไม่หายคล้ายเดินหลง
คิดไป - มา หาเรื่องเทเหาลง
ใส่หัวคงไม่ออกง่ายดังใจ
จนปีนี้ ห้าสอง จบแน่แล้ว
ต้องถางแนวฟันฝ่าเพื่อทางใส
เสียเงินทองมากมายให้กระอักใน
หนี้สินไซร้เพิ่มพูนเพราะเรื่องเรียน
มาวันนี้ขอประกาศยินดียิ่ง
จบจริงจริงจริงแท้เรื่องขีดเขียน
กว่าจะได้ใบวุฒิต้องพากเพียร
ทั้งเป๋าเตียนทั่วหน้าลงทุนไป
ดังคำว่าการศึกษาในชีวิต
ต้องลงทุนตามติดลิขิตใส
เงินสำคัญหนักหนาเพื่อเกื้อใน
เดินทางไซร้จุกจิกสารพัน
อย่างเรานี้เขาให้จบนานแล้ว
แต่ไร้แววใบวุฒิดังใจฝัน
ด้วยติดขัดไร้ทรัพย์รับใบพลัน
วันนี้นั้นรับแล้วแสนยินดี
ไว้ว่างว่างจะมาแต่งนิราศ
เส้นทางวาดเรียนโทไม่หลีกหนี
ลงไปแล้วหลายแสนเหนื่อยเหลือที
ถ้าจะมีเรียนอีกต้องหาทุน ...อิอิ
แบบว่า....มาลงกลอนระบายความดีใจเจ้าค่ะ
แบบนี้...ค่อยเรียกว่าจบแล้ว
เมื่อก่อนไม่กล้าพูด ต้องให้ใบจบอยู่กับเราก่อน
รอมานานแสนนาน .... ไม่รู้ว่าจะให้รออะไรนักหนา ....
27 พฤษภาคม 2552 09:52 น.
จิตรำพัน
มองทองฟ้ามืดมัวน่าหลงไหล
ให้จิตใจจมดิ่งในความฝัน
โอ้..คิดถึงเตียงนอนที่บ้านพลัน
ความสุขสันต์คงเปี่ยมหากได้เจอ
อยากจะนอนวอนนายเข้าใจหน่อย
ตาเริ่มปรอยลอยล่องละลิ่วเผลอ
แดนสงบสบจิตติดเบลอเบลอ
เย็นฝนเอ่อโอบอ้อมล้อมนิทรา
*
*
*
ฟ้ามืดครึ้มฉันปิดไฟให้แล้ว
อีกเสียงแว่วนกร้องขับกล่อมหา
กลัวเธอร้อนฉันไล่ไอแผดสุริยา
เย็นกายาเธอแล้วแม่ขวัญใจ
จะมานั่งอยู่ไยง่วงแล้วสิ
คิดตรองตริสุขนี้มีที่ไหน
ก็เตียงนอนของเธอรออยู่ไง
พักกายให้สู่สุขทุกวันคืน
*
*
*
โอ้...หนอใจฝังในซึ่งหน้าที่
ยากหลีกหนีหาสุขสุดใจฝืน
โอ้...ฟ้าจ๋าอย่ามาให้กล้ำกลืน
เตือนตัวตื่นขืนจิตให้นำทาง
ไว้เจอกันเย็นนี้ได้ไหมฟ้า
ยามนิทราไร้ใครมากีดขวาง
ฉันจะรับไอเย็นที่ฟ้าวาง
ให้เคียงร่างรับกล่อมก่อนจิตเบา
*
*
*
หากเช่นนั้นวันนี้ขอจงรับ
ไอเย็นจับเพื่อสุขไล่สิ่งเขลา
รับเอาไว้เป็นแรงช่วยบรรเทา
ทุกข์ที่เร้ากายามาเนิ่นนาน
ฉันจะเป็นแรงเสริมเติมใจเธอ
ไร้ทางเผลอเดินหน้าที่อย่างสนาน
จะโอบอ้อมไอเย็นผ่อนร้อนพาน
เมื่อถึงกาลเธอร้อนช่วยผ่อนคลาย
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจิตรำพัน
หน้าส่วนตัว
2203
