13 กันยายน 2548 06:39 น.
จิตรนัย
มีสิ่งหนึ่งอยากถามความหวั่นไหว
หวังว่าใจเธอจะยอมเฉลย
ล้านนาทีที่คบหามาเหมือนเคย
คอยทรามเชยคิดเห็นเป็นเช่นไร
รักหรือเปล่าโปรดบอกตรงซอกหู
โหยหาอยู่อยากยิ้มแย้มแจ่มสดใส
สาวตาหวานบอกหน่อยนะกลอยใจ
จักตอบไหมเอียงอายทำชายตา
ตรองความคิดอยู่นานกว่าขานไข
ข้อความนัยสื่อรักยากนักหนา
น้อยใจแล้วคนดีทำลีลา
เลยไม่กล้าพูดย้ำตามจำนง
ในเมื่อเธอบ่ายเบี่ยงเลี่ยงการตอบ
ตามใจชอบที่ผ่านมาถือว่าหลง
เลิกคิดหวังคืนวันว่ามั่นคง
ควรปลดปลงกับรักขอพักใจ
8 กันยายน 2548 11:55 น.
จิตรนัย
ดวงดาวสวยพราวพร่างสว่างฟ้า
แสงจันทราเหลืองนวลชวนหลงใหล
ฤๅจักเทียบความรักทิ่มปักใจ
เพียงอยู่ใกล้กับเธอแล้วเจอรัก
เสียงไพเราะอันใดในโลกหล้า
มิเท่าค่าเธอเอ่ยคำทำตระหนัก
กังวานหูกังวานใจให้นานนัก
ใคร่สมัครเป็นทาสอำนาจเธอ
เพียงสบตายิ่งรู้สึกระทึกหวั่น
ทำใจนั้นโดนมนต์ให้คนเผลอ
สั่นสะท้านทรวงในยามได้เจอ
นี่นะเหรอรักแรกพบเพียงสบตา
จากความฝันหมดฝันเมื่อฉันตื่น
กลับสะอื้นร่ำร้องน้ำนองหน้า
หลงความฝันกลับคิดจริงสิ่งมายา
ใจอยากบ้าชาตินี้ไม่มีเธอ