30 สิงหาคม 2548 19:47 น.
จิตรนัย
แม้คืนวันล่วงผ่านนานมาแล้ว
ใจยังแน่วรักแท้ไม่แปรผัน
ถึงเคยมองใครอื่นเป็นหมื่นพัน
ไม่สำคัญเหมือนเธอเจอรักจริง
เพราะหัวใจยากห้ามความรู้สึก
ยังแอบนึกเราสองปองรักยิ่ง
วาดฝันไว้มากนักอยากพักพิง
กลับต้องนิ่งข่มใจยามใกล้เธอ
เมื่อได้เห็นคนดีมีคนอื่น
ทำเอายืนตาลอยปล่อยใจเหม่อ
น้ำนัยน์ตาเอ่อนองสิ่งต้องเจอ
ถึงกับเพ้อความหลังที่ฝังใจ
ฉันไม่น่าเขลาขลาดจนหวาดหวั่น
ปล่อยคืนวันล่วงเลยเกินเอ่ยไหว
แสนสุดช้ำเมื่อเจอเธอเปลี่ยนไป
เพราะฉันไม่สามารถเป็นทาสเธอ
21 สิงหาคม 2548 18:00 น.
จิตรนัย
เมื่อไม่รักแล้วอย่ามาสงสาร
เก็บคำหวานคืนไปมันไร้ผล
ไม่ต้องทำแววตาว่ากังวล
ฉันเจียมตนเจียมใจไม่ปองเธอ
เมื่อไม่รักแล้วอย่ามาสงสาร
ถึงฟุ้งซ่านดูไร้ค่าน้ำตาเอ่อ
รู้ตัวดีชาติกำเนิดไม่เลิศเลอ
ไม่ควรเผลอคิดรักจนปักใจ
เมื่อไม่รักแล้วอย่ามาสงสาร
แม้ร้าวรานบาดแผลสักแค่ไหน
อย่างน้อยฉันตระหนักรักทั่วไป
ว่าต้องใช้ คุณค่าเงิน?..สรรเสริญรัก
18 สิงหาคม 2548 21:01 น.
จิตรนัย
เธอนัดเจอร้านเก่าเราเคยนั่ง
ฉันคาดหวังต้องมีเรื่องดีแน่
เมื่อมาถึงทุกอย่างต่างผันแปร
เธอบอกแค่ รักเราจบ เลิกคบกัน
คำขอร้องเหตุผลจากคนซื่อ
ลืมแล้วหรือรักนี้ที่สุขสันต์
ช่วงเวลารักผสานเนิ่นนานวัน
มองตาฉันสิมองยังฟ้องใจ
กับความหลังที่ผ่านป่วยการกล่าว
สิ้นเรื่องราวเมื่อเธอเจอคนใหม่
จะบ่นเพ้อสิ่งที่เหลือเพื่ออะไร
ยอมรับไป เราจบกัน เท่านั้นเอง
ฉากสุดท้ายของความรักทุกข์หนักหน่วง
ถูกล่อลวงติดหล่มโดนข่มเหง
ทนรับกรรมสิ้นหวังใจวังเวง
ยังอวดเก่ง.. ทำอวยพร... ซ่อนน้ำตา..
7 สิงหาคม 2548 13:06 น.
จิตรนัย
ทุกค่ำคืนความเหงาได้เข้าหา
จนเหว่ว้าสะท้อนคนอ่อนไหว
ยิ่งฟังเพลงรักร้าวครั้งคราวใด
เหมือนหัวใจเคว้งคว้างกลางอารมณ์
เสียงทำนองบทเพลงบรรเลงช้า
พร้อมเนื้อหาใจชำรุดสุดขื่นขม
คอยหลอกหลอนให้คิดจิตระงม
จนตรอมตรมฝังรากยากลืมเธอ
เพียงชั่ววูบอารมณ์ผสมผสาน
ดนตรีกาลมีมนต์ทำคนเผลอ
ให้นึกถึงความหลังครั้งเราเจอ
จนใจเหม่อล่องลอยคล้อยเพลงรัก
ยังอาลัยห่วงหาถึงคราก่อน
ขอเขียนกลอนบรรยายคลายอกหัก
ทั้งเรื่องราวสุขเศร้าเหงายิ่งนัก
ยังจมปลักกับชีวิตนิจนิรันดร์
หน้าส่วนตัว
899
