10 พฤษภาคม 2548 08:58 น.
จัสมินฆ์
ท้องทะเล เสียงคลื่น สายน้ำ แสงจันทร์ ยามราตรี
ดูแล้วช่างสวยงาม แต่ ในความสวยงาม อาจมีบางอย่างที่น่ากลัว
เพราะบางอย่าง อาจจะไม่สวยงามเหมือนที่ตา เรามองเห็น อาจจะไม่สวยหรู อย่างตอนที่เรานั่งมองและเคยสัมผัส
มีคน ๆ หนึ่ง เคยบอกเราว่าท้องทะเลลึก มีหลายอย่างที่น่ากลัว อย่างสัตว์ร้าย สัตว์มีพิษต่าง ๆ
แต่เขาชินกับทะเล เพราะเขาเกิดมาก้เห็นท้องทะเลแล้ว เขาชอบออกเรือหา หาสัตว์ในทะเล มันเป็นอาชีพ ที่เรียกได้ว่าเป็นอาชีพหลักของคนที่อยู่ ไกล้ทะเล ก็ว่าได้
เป็นงานที่เสียง และสนุก เราก็เคยไปออกเรือหา ปลากับเขา หลายครั้ง ที่เป็นพาระ ให้พี่ชายคนนี้ต้องมาดูแล
แต่มันก็เป็นความสุข ที่ได้ไป เพราะเขาจะรู้เรื่องเกี่ยวกับทะเลการดูแลตัวเองเวลาที่อยู่ในทะเลที่มองไป มีแต่ฟ้า กับ น้ำ
การรักษาเบื้องต้นเวลาที่ โดนสัตว์มีพิษในทะเล เขาไม่เคยกลัวที่จะออกทะเลคนเดียว เพราะเขารู้จักความกลัวในท้องทะเลดีพอ
แต่มีบางอย่างที่เขากลับไม่รู้จัก และไม่ระมัดระวังตัว เพราะมันเป็นสิ่งที่ธรรมชาติได้กำหนดให้เป็นไป นั่นคือความน่ากลัว ที่คนทั้งโลกรู้จัก แต่มันก็สายเกินไป ความน่ากลัวนั้นได้เอาชีวิตเขาไปอย่างไม่มีวันกลับ
มันพรากชีวิตของลูกอันเป็นที่รักของ ผู้หญิงคนหนึ่ง ไปโดยไม่มีวันกลับมา เราได้แต่ร้องให้
เราสองคนพี่น้อง แยกกันอยู่ตั้งแต่ ยังเล็ก ๆ ไม่เคยได้เห้นหน้ากัน จนเราเรียน จบ.ป6 พี่ชาย ก็มาหา เพราะตอนนั้น พี่ชายโตพอที่ไปไหนมาไหนคนเดียวได้ พี่ชายชอบพาเราไปเที่ยว ชอบสอนอะไรหลาย ๆ อย่าง แต่ ตอนนี้ ไม่มีอีกแล้ว
26 ธันวา 2547 ตอนนี้ก็ครบ 120 วันแล้ว ที่ความเป็นพี่น้องของเราเหลือ แค่ความทรงจำ และสิ่งที่ดี-ดี
ช่วงเวลา ความสุขมันแสนสั้นนัก ทำไมเวลาที่เรามีความทุกข์ มัน ช่างยาวนานเหลือเกิน
หากพี่ชายมองอยู่บนท้องฟ้า อยากให้รู้ว่าดีใจนะที่ได้เกิดมาเป็นพี่น้องกัน พี่ชายไม่เคยทำให้น้องชายคนนี้เสียใจเลยแม่แต่วินาทีเดียว พี่ชายชอบเรียกเราว่า ...ไอ้ตัวเล็ก ....
ตอนนี้ไอ้ตัวเล็กของพี่ชาย ไม่มีใครอีกแล้วในชีวิต ที่จะคอยอบรบสั่งสอน แต่สัญญานะว่าจะจดจำคำสั่งสอนของพี่ชายไว้เสมอ
รักพี่ชาย
...............
หน้าส่วนตัว
1012
