4 กุมภาพันธ์ 2548 20:54 น.
จันทิมา
กลัวหลายสิ่งที่เกิดขึ้นในรอบข้าง
กลัวอ้างว้างเดียวดายใจอ่อนไหว
กลัวต้องอยู่คนเดียวเปลี่ยวเหงาใจ
กลัวเธอไปลาไกลไม่ย้อนมา
เราอยู่กันใกล้ๆฉันสุขใจ
หากวันไหนเธอทิ้งให้โหยหา
ถึงวันนั้นฉันคงมีแต่น้ำตา
คล้ายคนบ้าโหยหาแต่เพียงเธอ
18 มกราคม 2548 19:31 น.
จันทิมา
ท่ามกลางคืนที่ดาวเต็มท้องฟ้า
ดวงดาราส่องสว่างทางสดใส
กับค่ำคืนที่คล้ายสำราญใจ
ดูเหมือนไม่ทุกใจในสายลม
แต่อีกด้านมุมหนึ่งของขอบฟ้า
เหงานักหนาตรงนี้ช่างขื่นขม
เอื้อมมือไปสัมผัสได้เพียงสายลม
ได้เชยชมเพียงรักที่หลุดลอย
ในค่ำคืนแสนสงบและเงียบงัน
มีเพียงจันทร์ส่องแสงอย่าอ่อนช้อย
คำขอร้องของฉันช่างแหบค่อย
ช่วยฟังหน่อยพระจันทร์ฉันขอวอน
หน้าส่วนตัว
642
