11 มีนาคม 2550 12:15 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
อยากเพียง...อธิษฐาน
แต่ไม่มีคำหวาน มาวอนขอ
คำซื่อ-ซื่อ เหล่านี้...หากดีพอ
ก็จะขอ อ้อนคำ ตามหัวใจ
ตั้งใจ...อธิษฐาน
ณ ขอบฟ้า ก่องตระการ มีใครไหม
ใครที่พอได้ยินและห่วงใย
ว่าโลกนี้ ยังมีใคร อีกหนึ่งคน
ตั้งสัตย์...อธิษฐาน
จะผันผ่าน วันเดือนปี อีกกี่หน
พบผู้คน อีกมากมาย หลายหลายคน
ขออย่าให้ ใจนั้นหม่น ตามเวลา
ด้วยแรง...อธิษฐาน
ใจสดใส สะอาดสะอ้าน ถึงวันหน้า
เป็นเด็กน้อย ที่สดใส วิ่งไปมา
ในวิญญา ในหัวใจ ไปนิรันดร์
ปีเก่า ถึงปีใหม่
จะยังคงมีไฟ และ มีฝัน
ไฟเพื่อสร้าง คุณค่า สารพัน
และฝันนั้น เพื่ออุ่นเอื้อ...เติมเชื้อไฟ!
9 มีนาคม 2550 17:07 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
ในโลก ในทาง กว้างใหญ่
หลากมวล ดอกไม้ สีสัน
งดงาม ในความ ต่างกัน
มีดอก ความฝัน ดอกนี้
ในทุกที่ทาง ถ้วนทั่ว
เจียมเนื้อ เจียมตัว เต็มที่
พอใจ ในความ พอดี
เพียงนิด เท่านี้ เนิ่นนาน
เป็นหญ้า ต้นน้อย ต้นหนึ่ง
ลึกซึ้ง ในทุก สรรพสาร
โบกใบ ไหวพริ้ว แบ่งบาน
เล่นล้อ กับกาล เวลา
กับกาลเวลา ที่เปลี่ยน
รับรู้ บทเรียน สูงค่า
บทเรียน ที่มี ที่มา
เหนื่อยล้า สับสน ปนกัน
แรงลม ลมแรง แกว่งไหว
หญ้าลู่ อย่างใจ ไหวหวั่น
เรียนรู้ อายุหญ้า นั้นสั้น
แต่อายุฝัน...นั้นยาว
1 มีนาคม 2550 20:46 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
โอ้โอ๋ ปลอบขวัญ...วันแล้งล้า
แม้วัยย่างเจ็ดสิบห้า เป็นกล้าใหญ่
วิถีแห่งต้นกล้า ประชาธิปไตย
บนแนวทาง ไทย-ไท ยังต้องทน
ทนกับความผันผวน แห่งความคิด
ทนกับความ พลาด-ผิด ไร้เหตุผล
ทนกับความ ไม่จริงใจ ของหลายคน
ทนกระแส ความสับสน จากหลายทาง
ทั้งน้ำแรง ปุ๋ยเลือด เคยหลั่งรด
เพื่อให้เจ้า ยังเขียวสด ไม่รู้สร่าง
หลายครั้งที่อุดมการณ์มันเจือจาง
ก็อยากวางทิ้งเจ้าไว้ ไม่เหลียวดู
แต่ก็ทิ้ง ไม่ลง ปลงไม่ตก
เมื่อเสียงเพรียกในอก ยังก้องกู่
ฆ่าไม่ตาย ขายไม่ขาด ก็ต้องชู
และต้องอยู่ ต้องเลี้ยง เคียงกันไป
เจ้าเองก็ ต้องเรียนรู้ อยู่อย่างกล้า
กล้าฟันฝ่ามรสุมที่โถมใส่
กล้ารองรับปรับตัวปรับหัวใจ
ให้เข้าได้ และอยู่ได้ เป็นอย่างดี
ทุนนิยม คนนิยม อาจยุ่งยาก
ต้องปรับตัวกันอีกมาก ตามหน้าที่
เชื่อเถอะ! วันผลิบาน...มันต้องมี
เพียงแต่ไม่ใช่วันนี้...เท่านั้นเอง!
.............................................
เชื่อเถอะ! วันผลิบาน...มันต้องมี
ถ้าวันนี้ เราพร้อมกล้า...ฝ่าด้วยกัน!