23 พฤศจิกายน 2543 03:39 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
ในโลก ในทาง กว้างใหญ่
หลากมวล ดอกไม้ สีสัน
งดงาม ในความ ต่างกัน
มีดอก ความฝัน ดอกนี้
ในทุก ที่ทาง ถ้วนทั่ว
เจียมเนื้อ เจียมตัว เต็มที่
พอใจ ในความ พอดี
เพียงนิด เท่านี้ เนิ่นนาน
เป็นหญ้า ต้นน้อย ต้นหนึ่ง
ลึกซึ้ง ในทุก สรรพสาร
โบกใบ ไหวพลิ้ว แบ่งบาน
เล่นล้อ กับกาล เวลา
กับกาล เวลา ที่เปลี่ยน
รับรู้ บทเรียน สูงค่า
บทเรียน ที่มี...ที่มา
เหนื่อยล้า สับสน ปนกัน
แรงลม ลมแรง แกว่งไหว
หญ้าลู่ อย่างใจ ไหวหวั่น
เรียนรู้ อายุหญ้า นั้นสั้น
แต่อายุฝัน...นั้นยาว
23 พฤศจิกายน 2543 03:31 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
อยากหยุด กาย-ใจ ไว้นิ่ง-นิ่ง
ลืมโลก ทุกสิ่ง ทั้งเก่าใหม่
สำรวจเรื่องราว ภายใน
สำรวจ...เข้าใจ ในตัวตน
ไม่ชอบ แก่งแย่ง แข่งขัน
ไม่หิว รางวัล ไม่หวังผล
ไม่อยาก ไขว่คว้า ดิ้นรน
ไม่อยาก ยินยล สิ่งใด
ชีวิต เล็กน้อย เท่านี้
พอเพียง พอดี พอได้
ธรรมดา สามัญ สบายใจ
เติบโต ยิ่งใหญ่ ก็เท่านั้น!
เป็นความ เรียบง่าย ไร้ปรุงแต่ง
ไม่มีกำแพง มากีดกั้น
มีความจริง เพื่อความหมาย ในทุกวัน
มีความฝัน เพื่ออุ่นเอื้อ...เจือหัวใจ
21 พฤศจิกายน 2543 21:27 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
คิดถึง
กาลเวลาช่วงหนึ่ง ณ ที่นี่
ได้เรียน ได้รู้ อยู่สี่ปี
แต่จดจำ สิ่งดีดี ได้แสนนาน
ห่วงใย
ชงโคระบัดใบ...เคยอ่อนหวาน
เดี๋ยวเดียวก็กลับกลายเป็นวันวาน
ยังอ่อนหวานอยู่ไหม...ใบชงโค?
เข้าใจ
วันทุกวันโลกเปลี่ยนไปอีกมากโข
และชีวิตทุกชีวิต ต้องเติบโต
เหมือนที่ช่อชงโค ต้องเติบงาม
รัก
รักแน่นหนักและไม่มีวันมองข้าม
รักที่ซึ่งมีความดี ให้เดินตาม
รักในความธรรมดา...เทวาลัย