8 กรกฎาคม 2544 06:33 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
ฝนตก ฟ้าร้อง ลมแรง
พายุกร้าวแกร่ง...โหดหิน
ไม้ใหญ่ล้มฟาดแผ่นดิน
ด่าวดิ้น อเนจอนาถ เจียนขาดใจ
สงสารหญ้าแพรก
เจ้าก็แหลก เจ้าก็ป่น หม่นไหม้
หรือชีวิตเจ้าเล็กน้อยเกินไป
เจ้าหัวเราะ เจ้าร้องไห้...ใครจะรู้!
คนเห็นไม้ใหญ่ล้ม
ก็ระดมกำลังเข้ากอบกู้
ประคบประหงมอุ้มชู
ลืมดู ลืมห่วงใย อะไรทั้งนั้น
เพียงหยาดน้ำตา หญ้าต่ำต้อย
คงเล็กน้อยเกินกว่าใครจะไหวหวั่น
เสียงร้องของคนไม่สำคัญ
โหยหวน พร่าสั่น สะท้านใจ
สะท้านใจ แต่ก็ไม่สะท้านป่า
เจ็บปวดก็ก้มหน้า เพียงร้องไห้
สะท้อนเรื่องสะท้อนภาพ กับทุกข์ภัย
เก็บเป็นความน้อยใจ...ใจน้อยน้อย
เช็ดคราบน้ำตา
เชิดหน้าขึ้นเถิด ความต่ำต้อย
เรื่องราว เดี๋ยวก็เป็นเพียง ร่องรอย
จะเศร้าสร้อยต่อไป ทำไมกัน
มองดูรอบรอบข้าง
ใช่เจ้าจะอ้างว้าง...อย่าไหวหวั่น
เป็นหญ้าแพรกต้นน้อย...ก็สำคัญ
เพราะหญ้าแพรกด้วยกัน...เท่านั้นที่รู้!
5 กรกฎาคม 2544 00:40 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
แต่เช้าจนค่ำ
พบเจอกันประจำ พร้อมแสงจ้า
ตะวันรุ่ง ตะวันแรง ตะวันลา
ตะวันล้า บ้างไหม ในบางวัน
เธออุ่นแสง อาบส่อง ต้องชีวิต
เธอเป็นมิตร ผู้ให้ ไม่ไหวหวั่น
อยากจะรู้ในดวงตากล้าแกร่งแกร่งนั้น
เธอซ่อนฝัน อะไรไว้ บ้างไหมนะ!
นานแค่ไหน เธอได้เห็น ความเป็นอยู่
การกอบกู้ ริเริ่ม เสียสละ
การแก่งแย่ง ต่อสู้ ประทุ-ประทะ
ชัยชนะ และพ่ายแพ้ แต่ละยุค
หรือเธอเห็นจนชาชินสิ้นสงสัย
เมื่อโลกยังเป็นไป ทั้งโศก-สุข
รู้สึกร้อน-หนาวไหม ยามใครทุกข์
รู้สึกสนุกบ้างไหม ในบางที
หรือเมื่อรักเป็นตะวันอันยิ่งใหญ่
ต้องรับได้ เต็มพันธะ และหน้าที่
เป็นตะวัน ให้ได้...และให้ดี
สมศักดิ์ศรี สมภาระ แห่งตะวัน
คงเป็นความธรรมดา ประสาชีวิต
ไม่ใช่ความ ถูก-ผิด...เพียงพลิกผัน
เปลี่ยนแปลง คือคุณค่า แห่งสามัญ
ไม่ยึดตึด ไม่ตีบตัน...ไม่ตื่นตาม
......
ดวงตาแห่งความเข้าใจ...ในชีวิต
ไม่ใช่ความถูกผิด เพียงเปลี่ยนผัน
ซึมซับความธรรมดา ในสามัญ
ไม่ยึดตึด ไม่ตีบตัน...จึงเติบโต!
27 พฤษภาคม 2544 23:29 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
อยากเพียง...อธิษฐาน
แต่ไม่มีคำหวาน มาวอนขอ
คำซื่อ-ซื่อ เหล่านี้...หากดีพอ
ก็จะขอ อ้อนคำ ตามหัวใจ
ตั้งใจ...อธิษฐาน
ณ ขอบฟ้า ก่องตระการ มีใครไหม
ใครที่พอได้ยินและห่วงใย
ว่าโลกนี้ ยังมีใคร อีกหนึ่งคน
ตั้งสัตย์...อธิษฐาน
จะผันผ่าน วันเดือนปี อีกกี่หน
พบผู้คน อีกมากมาย หลายหลายคน
ขออย่าให้ ใจนั้นหม่น ตามเวลา
ด้วยแรง...อธิษฐาน
ใจสดใส สะอาดสะอ้าน ถึงวันหน้า
มีเด็กน้อย ที่สดใส วิ่งไปมา
ในวิญญา ในหัวใจ ไปนิรันดร์
ปีเก่า ถึงปีใหม่
จะยังคงมีไฟ และ มีฝัน
ไฟเพื่อสร้าง คุณค่า สารพัน
และฝันนั้น เพื่ออุ่นเอื้อ...เติมเชื้อไฟ!
27 พฤษภาคม 2544 23:27 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
...อยู่สังคมไหน
ก็มีไม้บรรทัดคนละอย่าง
เอาไว้ขีดเอาไว้วัดไว้จัดวาง
มาตรฐานแนวทางจึงต่างกัน
ขอเพียงให้ตระหนักรู้จักใช้
เพื่อเป็นไปในวิธีที่สร้างสรรค์
ไม้บรรทัดอาจมีไว้หลายหลายอัน
ที่สำคัญต้องมั่นใจ...ใช้ให้เป็น
27 พฤษภาคม 2544 23:23 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
จะสิ้นลมหายใจ...เมื่อไหร่ไม่รู้
และจะมีชีวิตอยู่ถึงวันไหน
อยากจะรู้...แต่ไม่รู้ จะถามใคร
ถ้าสิ้นลมเมื่อไร คงได้รู้
แต่ในวันที่หัวใจ...ยังไหวเต้น
และร่างกายยังเป็น...ยังคงอยู่
ปลุกสำนึก ถามสำนึก อย่างหยั่งรู้
เราจะมีชีวิตอยู่...ในรูปใด
ถ้ารักดี ทำดี ได้ดีตอบ
ก็คงจะยิ่งชอบ ตอบว่าใช่
ถ้ารักดี ทำดี ดีไม่ได้
ไม่เป็นไร...อย่าได้ร้าย ก็แล้วกัน
ถ้าได้ร้าย แม้ว่าไม่อยากได้รับ
จะซึมซับ ทำไม ให้ไหวหวั่น
โลกน่าอยู่ และยังดี ทุกวี่วัน
เพราะคนดี รู้เท่าทัน ไม่ท้อแท้!
จะสิ้นลมหายใจ...เมื่อไหร่ไม่รู้
ขอชื่นชู คนรักดี ที่แน่วแน่
คนที่ลมหายใจ...ไม่ยอมแพ้
คนที่เป็น เพชรแท้...แน่และจริง!
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจันทร์เพ็ญ จันทนา
หน้าส่วนตัว
2080
