20 มกราคม 2547 20:12 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
ใครใครเรียกฉันว่าน้ำ
ตอกย้ำกันมาแต่ไหน
เป็นน้ำดื่มด่ำชื่นใจ
เป็นมิตรกับใครทุกคน
เยือกเย็น เป็นไป ในชีวิต
ซึมซับ ถูกผิด เหตุผล
ทุกวัน ฉันยัง เวียนวน
เป็นน้ำของคน ทั่วไป
แต่แล้วอยู่มาวันหนึ่ง
ฉันทึ่งในความแปลกใหม่
เมื่อสภาวการณ์เปลี่ยนไป
ฉันแปรสภาพได้...ฉันโชคดี!
มองไปรอบข้าง อย่างพิศวง
ไฉนคนจึงงวยงง กับฉันนี่
เป็นหิมะ เป็นทะเล ก็ตามที
แต่คนเดิม คนนี้ ก็ฉันไง
ฉันยังใจดี กับชีวิต
เหตุไฉนจึงคิดผลักไส
ฉันไม่กร้าว กรายกร้ำาทำร้ายใคร
มองหิมะ ด้วยหัวใจ...จะรู้จริง!
18 มกราคม 2547 23:21 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
จะสิ้นลมหายใจ เมื่อไหร่ไม่รู้
และจะมีชีวิตอยู่...ถึงวันไหน
อยากจะรู้ แต่ไม่รู้ จะถามใคร
ถ้าสิ้นลมเมื่อไร คงได้รู้!
แต่ในวันที่หัวใจ ยังไหวเต้น
และร่างกายยังเป็น ยังคงอยู่
ปลุกสำนึก ถามสำนึก แล้วตรึกดู
เราจะมีชีวิตอยู่ ในรูปใด
ถ้ารักดี ทำดี ได้ดีตอบ
ก็คงจะยิ่งชอบ ตอบว่าใช่
ถ้ารักดี ทำดี ดีไม่ได้
ไม่เป็นไร อย่าให้ร้าย ก็แล้วกัน
ถ้าได้ร้าย...แม้ว่าไม่อยากได้รับ
จะซึมซับทำไม ให้ไหวหวั่น
โลกน่าอยู่และยังดี ทุกวี่วัน
เพราะคนดี รู้เท่าทัน...ไม่ท้อแท้
จะสิ้นลมหายใจ เมื่อไหร่ไม่รู้
ขอชื่นชู คนรักดี ที่แน่วแน่
คนที่ลมหายใจ ไม่ยอมแพ้
คนที่เป็นเพชรแท้...แน่และจริง!
18 มกราคม 2547 22:48 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
อยู่กับเทคโนโลยี
มานานหลายปีดีดัก
เพื่อนฝูงทั้งหลายร้องทัก
ว่าจักเป็นคอมฯ หรือไร?
นิ่งคิดแล้วสบสายตา
ยืนยันหนักหนาว่า ไม่ใช่
เพราะคอมฯ ไม่มีหัวใจ
หัวเราะ-ร้องไห้ ไม่เป็น
คอมฯ ไม่รู้รส ความอร่อย
ความงามมากน้อย...คอมฯ ไม่เห็น
สงสาร เห็นใจ ไม่เป็น
หยอกเย้าล้อเล่น ไม่มี
จึงยืนยันได้แน่วแน่
ใช้คอมฯ เพียงแค่หน้าที่
ใดอื่น หลากหลาย ในปัฐพี
ลึกลึก อยู่ที่นี่...อยู่ที่ใจ
ยังมองเห็นโลก ว่างาม
มองโลกด้วยความสดใส
มองลึก ภายนอก ภายใน
เรียนรู้ เข้าใจ จริงจริง
เป็นคนที่มีชีวิต
มีสิทธิ์ ซึมซับ ทุกสิ่ง
เวลามีสุข สุขจริง
หัวเราะ ขำกลิ้ง ก็ใช่
ถึงคราวทุกข์ทน ทุกข์แท้
อย่างมาก ก็แค่ร้องไห้
อย่างนี้ แบบนี้ มีหัวใจ
คอมฯ ทำไม่ได้ แน่นอน
ยู้ฮู...ชาละเห่...เดชะ
ดีนะ ที่รู้ตัวก่อน
คอมฯ จ๋า เจ้าอย่า อนาทร
ยังใช้เจ้า พิมพ์กลอน... นะจ๊ะคอมฯ
18 มกราคม 2547 22:12 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
ใจสี่ห้อง กับหน้าที่ จอสี่เหลี่ยม
ต้องตระเตรียม ต้องจัดวาง ต้องสร้างสรรค์
ทำ และ ทำ...อย่างนี้ ทุกวี่วัน
จึงเหนื่อยบ้างเหมือนกัน ในวันนี้
คิดถึงทะเล...
อยากไปฮาไปเฮ อย่างเต็มที่
ถึงจะไปเหว่ว้าบ้าง ก็ยังดี
ทะเลยังรอเรานี้ หรือเปล่านะ!
ถ้าว่างเมื่อไร
จะไปให้หายคิดถึงจริงจริงจ้ะ
เท้าสัมผัสพื้นทราย ไร้ภาระ
ใจสัมผัสชัยชนะ แห่งเสรี
ฟ้าสวย...ทะเลงาม
ลมทะเลย ไยพัดตาม มาถึงนี่
มาทวงถาม เมื่อไหร่หนา เวลาจะมี
ชวนไปแต่งบทกวี...ที่ทะเล!
14 มกราคม 2547 19:24 น.
จันทร์เพ็ญ จันทนา
(คน)
นั่งริมน้ำ
แล้วชื่นฉ่ำไอละอองของน้ำใส
มองบึง มองบัว ทั้งดอกใบ
เพื่อสะท้อน พลังใจ ให้ชีวิต
(บัว)
จากโคลนจากตมจากข้างใต้
บัวก็ยังฝันใฝ่ หมาย-มี สิทธิ์
แตกหน่อ ใต้น้ำ ทีละนิด
ออกฤทธิ์ ออกแรง เต็มแรง
เป็นสาย เป็นกอ ก่อเกิด
ด้วยหวังอันประเสริฐ ซึมซับแสง
ไม่หวั่นอุปสรรค ที่แทรกแซง
ความฝันไม่เคยแห้ง จากหัวใจ
อาจไม่ประสีประสา
แต่ก็ยังมุ่งหน้าในฝัน-ใฝ่
ซื่อในแนวทางที่เป็นไป
ตรงในวิธี วิถีเดิม
วิถีเดิมของบัวที่พร้อมบาน
เน้นย้ำอุดมการณ์แต่แรกเริ่ม
ชำแรก แตกกอ ต่อเติม
พูนเพิ่ม สายใย ในสายบัว
จากราก รักราก รักเหง้า
ภาคภูมิพงศ์เผ่าทุกเหง้าหัว
รักตม ดินต่ำที่สร้างตัว
รักโคลนหม่นมัว รักที่มา
(คน)
เรียนรู้จากบัวที่บานแบ่ง
ซึมซับเรี่ยวแรง คุณค่า
บัวงาม รู้งาม รู้ศรัทธา
เติบกล้า รากเหง้า ก็ยังมี
(บัว+คน)
ดอกบัวชูตนให้คนชื่น
พ้นวัน ผ่านคืน สมศักดิ์ศรี
เป็นคน ชูตน เป็นคนดี
แล้วลืมที่มาหรือเปล่าเหง้าของคน?
Calendar
Lovers
0 คน เลิฟจันทร์เพ็ญ จันทนา
หน้าส่วนตัว
1138
