คนค้าป่า

จันทร์ดำ วราคุณ

ไก่ปลุกลุกเช้า                       คว้าเอามีดพร้า
จอบเสียมเตรียมมา               คอนบ่าไปไร่
ตามเส้นทางป่า                     เหนื่อยล้าสุดใจ
กว่าจะถึงไร่                          เหลื่อไหลอาบหน้า
มองดูสันภู                            สุดกู่เทียมฟ้า
แสงทองส่องมา                      แยงตารุมเร้า
แข่งสู้แสงแดด                      สีแสดแผดเผา
ตัวเกรียมเลื่อมเงา                ปานเถ่าปานถ่าน
ทำมาหากิน                           สร้างถิ่นมานาน
ยังถูกกล่าวขาน                     ว่าผลาญถ่วงชาติ
ยัดเยียดเสียดสี                     อัปปรีเขลาขลาด
ว่าทำลายชาติ                        ฟันฟาดฆาตป่า
ฟังแล้วอ่อนอก                      เศียรรกหนักหนา
พวกเราเข่าล้า                       เขาหาว่าร้าย
ดูทีเขาบ้าง                             จัดสร้างหลากหลาย
รีสอร์ทมากมาย                      ทำลายโจ่งแจ้ง
จ้างคนตัดป่า                          เงินตราใบแดง
หว่านใส่ทุกแห่ง                     คอยแบ่งกลับกรุง
ใครเลวใครถ่อย                    ใครคอยถลุง
ชาวป่าหรือกรุง                       ที่มุ่งทำลาย
เรามีมีดพร้า                           เงินตราเขาหลาย
เราทำเลี้ยงกาย                      ค้าขายคือนาย
เรากำจอบเสียม                     เขาเชื่อมกฎหมาย
ชี้ทางค้าขาย                           ทำลายพงไพร