25 เมษายน 2547 00:40 น.
จันทร์กระจ่างฟ้า
........ การทำความเข้าใจเนี่ยมันช่วยให้เรามองอะไรอย่างเปิดกว้าง การพยามยามเข้าใจในสิ่งรอบตัว ทำให้ฉันไม่ต้องติดอยู่กับวังวนของการถามคำถามที่ไม่มีคำตอบในชีวิตของชั้น การเปิดใจกว้างและมองสิ่งรอบตัวอย่างเป็นกลางช่วยให้คุณเข้าใจอะไร อะไร มากขึ้นอย่างประหลาดทีเดียวแหละ ยกตัวอย่างเช่น บางคนช่างใจร้ายกับเราจริงๆ แต่ถ้าเรามองเค้าด้วยความเข้าใจแล้ว เราก็จะรู้ว่าก็เพราะเค้ามีธรรมชาติเป็นอย่างไร เค้าก็จะทำอย่างนั้นนั่นแหละ เราจะไปนั่งคิดว่าทำไมเค้าถึงทำอย่างนั้น ทำไมเค้าถึงพูดอย่างนี้ ใครจะไปรู้ได้ล่ะ มันไม่มีคำตอบที่แน่นอนหรือชัดเจนหรอก เพราะแต่ละคนก็มีชีวิตต่างๆกัน โตมาในสภาพแวดล้อมที่ต่างกัน และแต่ละคนให้ความสำคัญกับสิ่งต่างๆในชีวิตไม่เท่ากันอีกด้วย คงจะดีมากถ้าเราได้อยู่ท่ามกลางคนที่มีความคิด จิตใจ เหมือนๆกับเรา แต่ความจริงแล้วมันก็เป็นไปไม่ได้หรอก เพราะชีวิตมันก็ไม่ได้มีทางให้เลือกมากนัก แต่มันจะดีขนาดไหนที่ เราจะสามารถอยู่อย่างไม่ต้องตั้งคำถามอยู่ตลอดเวลาเพราะความจริงถ้าเราพยายามเข้าใจอะไรต่างๆ และยอมรับทุกสิ่งในสิ่งที่มันเป็นอยู่ อย่างไม่เดือดร้อนเราก็สบาย บางคนนอกจากไม่ยอมรับในสิ่งที่คนอื่นเป็นยังไม่พอยังพยายามจะไปเปลี่ยนเค้าให้ถูกใจตัวเองอีก ถ้าอีกฝ่ายเค้าเต็มใจมันก็ไม่เป็นไรหรอก แต่ถ้าเค้าไม่อยากเปลี่ยนล่ะ ถ้าเค้าพอใจในสิ่งที่เค้าเป็นอยู่แล้ว ใครจะเป็นคนบอกได้ว่าอะไรที่เป็นมาตรฐานอะไรคือดี อะไรคือดีกว่า มาตรฐานของเราอาจดี แต่ทุกคนก็มีมาตรฐานของตัวเองทั้งนั้น ใครกันที่จะมีสิทธิอย่างถูกต้องชอบธรรมที่จะตัดสินใครๆได้ บางทีสิ่งที่ร้ายกาจที่สุดที่ใครเคยทำกับเรา อาจกลายเป็นสิ่งที่ผลักดันให้เราทำสิ่งดีๆในชีวิตมากขึ้น หรือสิ่งที่ดีสุดๆที่เราเคยได้รับมาอาจกลายเป็นสิ่งที่ตอกย้ำความเจ็บปวดของเราในอนาคตก็ได้ ใครจะรู้
23 เมษายน 2547 20:26 น.
จันทร์กระจ่างฟ้า
ทุกๆอย่างในโลกนี้มันผ่านมาแล้วก็ผ่านไป มันเหมือนกับกระแสแห่งกาลเวลามันไหลผ่านตัวเราทุกๆคน กลืนกินทุกๆสิ่ง ในทุกๆชั่วโมง ทุกนาที ทุกวินาที หลายคนคิดว่าหลายสิ่งหลายอย่างกำลังผ่านเข้ามา แต่สำหรับฉันแล้วทุกสิ่งทุกอย่างกำลังจะจากไปอย่างเงียบเชียบตะหาก พวกมันไม่แม้แต่จะกล่าวคำอำลามันแค่จากไปอย่างเงียบๆ และกว่าเราจะรู้ตัวเราก็ไม่เหลืออะไรเลย น่ากลัวไหมล่ะ? แต่มันไม่มีประโยชน์ที่จะกลัวหรอกนะ อะไรอะไรมันก็เป็นของมันอย่างนั้น เราจะรู้สึกหรือไม่รู้สึก กลัวหรือไม่กลัวมันก็ไม่สร้างความแตกต่างเลย
สำหรับตัวของชั้นแล้วชั้นไม่เชื่อว่าโลกนี้มีอยู่จริง ทุกสิ่งทุกอย่างที่เกิดขึ้นทุกสิ่งทุกอย่างที่เราเห็นมันเหมือนกับความทรงจำที่เลือนลาง โดยเฉพาะอย่างยิ่งถ้าเธอไม่ค่อยได้สนใจจะจดจำอะไรรอบๆตัวนะ ที่บอกว่าทุกสิ่งทุกอย่างเหมือนความทรงจำอันเลือนลางน่ะ ก็เป็นเพราะ อะไรที่ผ่านตาผ่านสมองเราไปมันก็คืออดีตทั้งสิ้นเลย ทุกนาที ทุกวินาทีอดีตจะเกิดขึ้นเสมอ คำพูดที่เพื่อนเราเพิ่งจะพูดออกมา คำด่าที่แม่ค้าในตลาดที่ด่าลูกค้าช่างต่อ มันเกิดขึ้น เกิดขึ้น และ เกิดขึ้นตลอดเวลา แต่คนเราไม่รู้ตัวหรอกว่าอดีตของเราน่ะมันมากมายขนาดไหน ทุกทุกคนก็จะเลือกจำเฉพาะอะไรที่มันถูกใจ ถูกหู หรือบางทีก็ไม่ได้อยากจำแต่มันลืมไม่ได้เพราะบางสิ่งที่มีผลกระทบจากจิตใจอย่างรุนแรง หรือกระทบความรู้สึกอย่างมากก็ฝังแน่นจนเราไม่รู้จะเอามันออกได้ยังไง
หน้าส่วนตัว
394
