30 กรกฎาคม 2544 01:38 น.
จัน
สงสัยเธอนั่นแหละ...ตัวดี
คอยเข้ามาป่วนจิตใจที่มีให้หวั่นไหว
ตัวเธอนั่นแหละ...ไม่ใช่เค้าหรือใคร ใคร
กว่าหัวใจจะค้นพบได้ก็ตั้งนาน
ไม่รู้ว่ารู้ตัวเมื่อสายเกินไปหรือเปล่า
เพราะข่าวคราวของเธอคนดีเริ่มเงียบหาย
มาทำให้เริ่มหวั่นไหวแล้วก็หายตัวไป
ระวังนะ...เจอตัวเมื่อไรจะตีให้ตายเลยเชียว
27 กรกฎาคม 2544 01:37 น.
จัน
หวัดดีเจ้าเก๋าลัคน้อย
สมแล้วกับที่ตั้งตารอคอยเจ้า
น่ารักจริง ๆ รู้ไหมนะ..ตัวเรา
สดใสร่าเริงเหมือนวันเก่าไม่เปลี่ยนแปลง
ชอบวิ่งเล่นประจบประแจงเจ้าของ
แล้วยังมาชอบขอลองกินขนม
รู้ไหมยิ่งกินยิ่งอ้วนตัวกลม...กลม
เดี๋ยววิ่งแล้วหกล้มหาว่าไม่เตือน
24 กรกฎาคม 2544 01:47 น.
จัน
ยามใดที่ท้อแท้
อ่อนแออยากร้องไห้
ร้อนรนทุกข์ทนแทบไม่ไหว
ให้กลับมาอยู่ใกล้ ๆ จะปลอบโยน
จะคอยซับน้ำตาที่ร่วงหล่น
เมื่อเธอสับสนและอ่อนล้า
จะปกป้องให้คลายเศร้าทุกเวลา
และอยู่รอจนกว่าเธอแข็งแรงแล้ว..ค่อยไป
19 กรกฎาคม 2544 01:37 น.
จัน
ไม่คิดจะเริ่มต้น
ไม่สนใคร ๆ ที่ผ่านเข้ามาใหม่
ไม่คิดจะรักหรือผูกพันกับผู้ใด
เจ็บคราวที่แล้วยังฝังใจให้จดจำ
เข็ดแล้วกับคำว่ารัก
ขอพักหัวใจให้ยาวนานก่อน
วันเวลาแม้ผ่านมายังเจ็บทุกบทตอน
เพราะรักของเธอคราวก่อนคงสอนให้เป็น....บทเรียน
9 กรกฎาคม 2544 06:17 น.
จัน
หากย้อนเวลากลับไปได้
จะไม่เลือกตามใจตัวเองเช่นนี้
จะไม่เอาหัวใจไปเดิมพันกับเธอเลยคนดี
เพราะแค่ระยะเวลาที่มีให้มันดูน้อยไป
รวมทั้งการกระทำของเธอกับคำพูด
มันไม่ได้พิสูจน์หรอกนะว่าเธอมีใจให้
ยิ่งนานวันเธอทำตัวให้ฉันยิ่งไม่แน่ใจ
ขอกลับมาทบทวนดูใหม่ว่าควรอยู่ใกล้หรือจากไกลกันดี
หน้าส่วนตัว
830
