14 ธันวาคม 2551 20:21 น.
จักรพรรดิหยก
ไม่มีใคร ไม่ไป จากตรงนี้
ตรงที่ ฉันยืน มาหมื่นวัน
และไม่มี ใครใคร ที่ตัวฉัน
จะไม่จาก เขาสักวัน เมื่อถึงคราว
เธอจาก เธอลา พัดพาไป
ที่ใหน ตอนใหน ก็เหน็บหนาว
เหลือแค่ ตัวฉัน และฟ้าพราว
ทางสายเก่า แสงดาว กับน้ำตา
ไปเถิด โชคดี อย่ามีภัย
อยู่กับใคร ทำอะไร อย่าลืมว่า
เธอยังมี วันดีดี ที่ผ่านมา
สัญญา จะรักกัน มิผันแปร
ไม่อยากมอง แต่ต้องมอง เธอรู้ใหม
ทางใกล กว่าจะถึง คงเหนื่อยแท้
ไปเถิด เพื่อนจ๋า อย่างอแง
ห้ามอ่อนแอ จำไว้ ไอ้ตัวดี
14 ธันวาคม 2551 20:02 น.
จักรพรรดิหยก
เธอพร้อม จะมีรัก แล้วหรือยัง
ถามดู สักครั้ง ด้วยสงสัย
เธอพร้อม จะดูแล อีกหัวใจ
เข้ามา อยู่ใกล้ใกล้ ในคืนวัน
ถามใจ เธอดู ให้รู้แน่
มิใช่แค่ สืบพันธุ์ เพียงเท่านั้น
จะต้อง นำพา กันและกัน
ตราบนาน กาลล่วง จนชรา
หากพร้อม น้อมใจ ให้เขาแล้ว
จงแน่แน่ว มองไป ในภายหน้า
ยิ่งมีหน่อ กำเนิด เกิดตามมา
เลี้ยงจน ปีกกล้า โตเต็มวัย
เพื่อนเธอ อย่างฉัน จะยินดี
ตรงนี้ เฝ้าดู อยู่ใกล้ใกล้
เหมือนเคย แม้นเลยผ่าน นานเท่าไร
แค่ถาม ด้วยห่วงใย จากเพื่อนเกลอ
11 ธันวาคม 2551 20:32 น.
จักรพรรดิหยก
แม้นมิพ้น อาญา ที่ต้องทัณฑ์
ลงพระแสง ฟาดฟัน ให้ดับดิ้น
โบยสันหลัง หนังขื่อ มือผูกตีน
ใคร่จะสิ้น เพลา ในราตรี
เรามิผิด อันใด ในรูปการณ์
ประหัตประหาร หัวเรา ในคราวนี้
ด้วยโลหิต ตกดิน ลาอินทรีย์
ดาบเดียวนี้ จักสนอง ด้วยผองกรรม
จะมีเหตุ อาเพท ในภายหน้า
นครา สิ้นหน่อ ผู้ครองค้ำ
เอกบัลลังค์ สืบไป ไร้ผู้นำ
เจ็ดทิวา มืดดำ ต้องคำเรา
เรามิผิด ท่านมล้าง เราชอบ
ใยต้องหมอบ กราบกราน อันใดเล่า
โวหารนี้ สืบวจี เฉกชื่อเรา
ศรีปราชญ์เจ้า คมขลัง ชังนคร
10 ธันวาคม 2551 14:06 น.
จักรพรรดิหยก
น้องขนน้อย พี่ขนมาก แต่รักจริง
ไม่เคยทิ้ง เดียวดาย เลยสักครั้ง
เหนื่อยเข้าหน่อย ทั้งสอง ร้องเสียงดัง
ฟังสิฟัง โอ้วพระเจ้า มันยอดจริง
น้องขนน้อย ต้องคอย ปรองคองท่า
พี่น่ะขน มากกว่า เลยไม่นิ่ง
น้องช่วยพี่ พี่ช่วยน้อง ขนของจริง
ขนทุกสิ่ง ย้ายบ้าน มันเหนื่อยเอย
10 ธันวาคม 2551 13:21 น.
จักรพรรดิหยก
อย่าท้อ อย่ารอ โชคชะตา
แต่ให้รอ เวลา ลงมือสู้
อย่าหมาย พึ่งดวง ล่วงลงคู
หายนะ จะมาอยู่ ที่ชายคา
ปัญหา มีไว้ ให้พิชิต
แจ้งชัด ว่าชีวิต ยังมีค่า
ว่าคู่ควร ต่อกร กับมายา
จงฟันฝ่า ตีหัก จักเอาชัย
คนตาย ทำอันใด มิได้แล้ว
โอ้เพื่อนแก้ว ยังไม่สิ้น ถูกหรือไม่
ลมหายใจ ยังอยู่ สู้ต่อไป
จนสุดท้าย ถึงเวลา ค่อยว่ากัน
เมื่อได้สู้ แม้นพ่าย แต่ไว้ชื่อ
ฝากจารึก ให้ระบือ ให้ลือลั่น
อย่าให้เขา ดูเบา เราล่ะกัน
ว่านี่นั่น ไม่เอาใหน ใจปลาซิว
หน้าส่วนตัว
895
