10 ธันวาคม 2551 07:53 น.
จักรพรรดิหยก
ขอเป็นเพื่อน แค่เพื่อน อย่างนั้นหรือ
ที่ผ่านมา นั่นคือ อะไรแน่
ฆ่าเวลา รักซ้อน หรืออ่อนแอ
หรือรอแค่ เขามา แล้วลากัน
เมื่อไม่ได้ มากกว่าเพื่อน ก็ไม่เอา
ระหว่างเรา หากเป็น ต้องกว่านั้น
เมื่อไม่ให้ ไม่เป็นไร ลาล่ะกัน
เจ็บคันคัน ในใจ เดี๋ยวหายเอง
9 ธันวาคม 2551 19:53 น.
จักรพรรดิหยก
ขุนชรา เสนา มหาท้าว
คร่ำวงการ เป็นเสือเฒ่า ในเมืองนี้
เป็นออกญา สินบน รัฐมนตรี
แบบดูดี ทีท่า สง่างาม
เสวนา ปราศรัย ครั้งใดนั้น
สาดสีกัน ขุดค่าย ฝ่ายตรงข้าม
ดีเข้าตัว มั่วอบาย ใยจึงทราม
อายุนาม จะลงโลง ในราตรี
ขุนชรา บ้าอำนาจ แต่ขลาดใน
พอเสียท่า วันใหน ก็ชิ่งหนี
ตอดเหมือนปลา หน้าหัก ไม่รักดี
นกสองหัว ตัวนี้ ต้องใช้กรรม
เอาขุนนี้ ออกไป ใกลแผ่นดิน
อีกหลายหน่อ ล้างสิ้น อย่ามองข้าม
อยู่มานาน ผลาญมามาก ชักลุกลาม
คนอธรรม ปลวกร้าย อย่าไว้กอ
9 ธันวาคม 2551 18:53 น.
จักรพรรดิหยก
จำได้ใหม เมื่อก่อน ตอนวัยเยาว์
จะกินข้าว กินน้ำ ชามใหญ่ใหญ่
มีร้อยเดียว เดินตลาด สบายใจ
กินอะไร ได้หลายอย่าง ช่างสำราญ
บัดฉะนี้ หนึ่งร้อย มิคอยท่า
อึดใจเดียว ก็ลา ไปล่ะท่าน
ข้าวหนึ่งกล่อง ไก่ชิ้น หนมสองอัน
ห้าสิบบาท เท่านั้น คนกันเอง
สมัยนี้ หลับตา ก็เสียตังค์
จะนอนนั่ง ดังไม่ดัง เก่งไม่เก่ง
พัดลมจ่อ แอร์ฉ่ำ นำบรรเลง
ปลายเดือนเจ๊ง รายจ่าย เรียงรายทวง
หายใจรด ตดสองที หนี้บ๊านบาน
กระเป๋าตังค์ สะอาดสะอ้าน ไม่อยากล้วง
เหลือสองร้อย เผื่อใจ ไว้วัดดวง
แพงทะลวง ทะลุไส้ เอาไรกิน
9 ธันวาคม 2551 15:28 น.
จักรพรรดิหยก
กัลยา แม้นปอง ด้วยต้องจิต
จำต้อง ครวญคิด ผิดไม่ได้
ปะดี ของดี เลยดีไป
ปะร้าย พึงรู้ มิอยู่นาน
ต้องใจ เพียงได้ ไม่นานนัก
รู้จัก ไม้นี้ ไม่กี่ก้าน
เล่มเกวียน ร้อยลี้ เยาวมาลย์
เอกบุรุษ มิตามทัน ชั้นเล่ห์กล
8 ธันวาคม 2551 23:35 น.
จักรพรรดิหยก
ตอนทำ ก็ทำ ไม่เคยคิด
เที่ยวมา สำนึกผิด ในตอนนี้
เก็บเศษ อะไรอะไร ฉันไม่มี
ดอกไม้ ช่อนี้ เอาคืนไป
ถ้าไม่เก็บ ก็ได้ ฉันไม่ว่า
ถังขยะ หนาหนา ฉันเก็บให้
ประทับตรา บาจา ให้แน่ใจ
จะได้รู้ เข้าใจง่าย ไม่มากคำ
ทำฉัน ตบตี เหมือนหมูหมา
ยังมีหน้า คืนมา คิดตอกย้ำ
ร้อยชาติ ก็ไม่ลืม ความระกำ
ความระยำ ชี้ฉัน พอกันที
มาทางใหน เรียนเชิญ ไปทางนั้น
สิ้นกัน จบไปนาน นานแล้วนี่
ย้อนมา หาหอก กี่ดอกดี
ใสหัว ออกไปที ฉันเกลียดเธอ
หน้าส่วนตัว
871
