4 พฤศจิกายน 2551 12:54 น.
จักรพรรดิหยก
หลงคารม คำคมคม จมกิเลศ
จนเป็นเหตุ วิบัติพลัน มิทันเหลียว
หลงลมลม คำแสร้ง แต่งอย่างเดียว
มิได้คิด ควรเคี่ยว จริงเท็จลวง
พหูสูตร ว่าไว้ ให้ระวัง
กันพลาดพลั้ง มากนิด ตะขิดตะขวง
ประจบแจ หวังแค่ ได้เด็ดดวง
เอ่ยออกลวง หวังประโยชน์ จะโทษใคร
1 พฤศจิกายน 2551 21:34 น.
จักรพรรดิหยก
อกจะหัก รักจะคุด ตุ๊ดมอมยา
โดนใครด่า ฟ้าถล่ม ล้มใถล
หมาจะกัด ฟัดกะเมีย ละเหี่ยใจ
ทำยังใง ก็ไม่ถึง ซึ่งจุดโจร
เจ้าหนี้โทร แตงโมแตก บ้านแหลกลาน
ทรมาน ก็ยิ้มเล่น ทำเป็นโขน
ยิ้มเข้าไว้ สู้เข้าไว้ ยามโด๊นโดน
เมียจะบ่น ช่างมัน ฉันไม่แคร์
1 พฤศจิกายน 2551 20:39 น.
จักรพรรดิหยก
อันความคิด ครุฑา เขาว่าไว้
นกกระจอก มิเข้าใจ ที่หมายถึง
หยั่งแค่ใหน คิดคาบ มิทราบซึ้ง
เป็นสิ่งซึ่ง เส้นสาย ไม่พอกัน
คิดการณ์ใหญ่ คิดใหญ่ คิดขอบกว้าง
ลบหรือล้าง สร้างก่อ ทอความฝัน
กระจอกน้อย กระจิบจิ๋ว มิตามทัน
พญาครุฑ ราชันย์ วิสัยกล
มองกลับกัน กระจอกนั้น คิดอีกอย่าง
ไม่มีทาง ครุฑา จะมาสน
มิเข้าใจ เพราะคิดใหญ่ นิสัยตน
สมองน้อย กระจิบจน ยากเช่นกัน
คิดการใหญ่ มองใหญ่ เล็กไม่มอง
แล้วจะต้อง นำพา ให้อาสัญ
กระจิบจ้อย เรื่องน้อย แต่สำคัญ
สองสิ่งอัน ควรตรอง ลองคิดดู
1 พฤศจิกายน 2551 20:04 น.
จักรพรรดิหยก
สองมือก่อ ปราสาท ราชวัง
รั่วรอบยั้ง สลักลาย ใช้งานศิลป์
อาณานอก กว้างขวาง บนทางดิน
คลองคูสิ้น รวงรัง ทั้งท้องนา
มีมณฑป ครบครัน สวรรค์เปรย
อาศรมเอย เวียงวัง ทั้งซ้ายขวา
โอ่อาราม ริบรับ ระยับตา
แลพฤกษา หมู่ชุด อุทยาน
ค่ายคูทัพ รับศึก ระทึกท้น
หอรบรน บกน้ำ ลำหลักฐาน
นครเขื่อน ขัณฑสีมา อาณาชาน
สวามิภักดิ์ บรรณาการ คุ้งนคร
อนิจจา คลื่นกลบ ลบทุกอย่าง
สิ่งที่สร้าง พังสิ้น อินทรีย์ถอน
ปราสาททราย สร้างไว้ ให้อาวร
เหลือเพียงก้อน ดินขาว เช่นคราวเดิม
1 พฤศจิกายน 2551 19:25 น.
จักรพรรดิหยก
ตัวท่านหมาย เรื่องอะไร เอาให้แน่
อย่าคิดแค่ เหตุเคือง เรื่องศักดิ์ศรี
ยุคนชั่ว มั่วคนบ้า กล้าสิ้นดี
คนแบบนี้ เขาไม่เลี้ยง ให้ป่วยการ
อีกหนึ่งคน หัวดี มีเงินตรา
เรืองอำนาจ วาสนา เป็นแก่นสาร
ไม่คิดพอ จึงโกย โดยสำราญ
ไปเบิกบาน เมืองใกล ทรัพย์ใครกัน
คนสองคน ชักหมื่น เข้าต่อตี
เป็นอย่างนี้ ใครเล่า ที่โศกศัลย์
อันขื่อแป บริบท กฎหมายนั้น
ตามใจฉัน ไม่ทำตาม จะทำไม
รือแบบนี้ ที่เขาว่า กาลียุค
ไม่เป็นสุข สังเวช เหตุใฉน
หวังแต่ว่า สิ่งศักดิ์สิทธ์ ท่านเห็นใจ
เอามันไป หักคอ พอกันที