19 พฤศจิกายน 2551 15:51 น.
จักรพรรดิหยก
มหาสงคราม ยามศึก ชวนนึกตรอง
มิพ้น ห้วงครรลอง พินาศสิ้น
กลยุทธ์ ศาสตรา โถมทาดิน
โลหิต โชยกลิ่น คาวอินทรีย์
ด่าวดิ้น สิ้นบุรุษ อย่าสิ้นชาติ
ประดังยุทธ์ ฉกาจ มิถอยหนี
โอดโหย ให้โหยหวน ล้วนชีพพลี
ห้วงสำนึก อยู่ที่ ยอดดวงใจ
จะกี่หมื่น กลวิธี แสนอาวุธ
ไม่มีทาง ยื้อยุด เก่งจากใหน
เจ้าสงคราม คือไม่รบ ไม่เสียใคร
เป็นหนึ่งชัย เหนือใดใด ในโลกา
ได้ครอบครอง สิ่งปอง มิเสียพล
ใช้สมอง บนหัวตน อย่างรู้ค่า
อุบายเอย เลือดไม่หลั่ง ลงทาบทา
เสียแค่ มธุรสวาจา ไม่กี่คำ
18 พฤศจิกายน 2551 19:50 น.
จักรพรรดิหยก
เนืองนอง โอ้ฟ้า ลงโปรยปราย
หมื่นสาย เวียนวน พ้นฉากแสง
งามเอย แช่มช้อย ลองรวงแรง
ด่าวดิ้น สิ้นแรง ยังยินดี
ใหลหลั่ง รวมรัน เป็นธารชล
เยือกเย็น ให้ยินยล สักขี
เมืองใจ มาดหมาย ล่องวารี
แม้นสม หมายฉะนี้ คงเริงกาย
สรรพางค์ วางวน จำนนน้อม
ต่อมวล อวลพยอม ลำสาย
ล้างล้วน คราบใคล ไล้เรียงราย
เงางาม น้ำพราย ต้องสุริยา
มาชม นทีนี้ มินานเนาว์
จำจาก วางเว้า ถวิลหา
กลืนกลบ กมลนัย นานา
เมื่อหน้า ยั้งเยือน มิเลือนแลง
18 พฤศจิกายน 2551 19:09 น.
จักรพรรดิหยก
หนึ่งคน รอคอย การกลับมา
อีกคน ไปไม่ลา อีกห่างหาย
ใจเอย ร้าวรอน แทบปางตาย
ที่หนใด ทรมา สุดสากรรจ์
ดั่งมณี แตกกระจาย กลางไฟฟอน
ให้บาดคม เร่าร้อน แทบอาสัญ
ร้องหา เพ้อพร่ำ ใจรำพัน
เหตุใด คืนและวัน จึ่งโรยแรง
โหยหา ให้อาดูร มิสูญสิ้น
เกลือกกลิ้ง กลางดิน บนถิ่นแล้ง
สั่นใจ สติเลือน มิลางแลง
มโนภาพ เว้าแหว่ง มิถอนตัว
มองสิ่งใด พาลเอย ให้หวนคิด
โศกา เนรมิตร ขึ้นในหัว
หลอกหลอน อกเอย ให้สั่นรัว
มิฟัง ให้ถ้วนทั่ว เขาไม่คืน
18 พฤศจิกายน 2551 18:39 น.
จักรพรรดิหยก
ฉันมีดาบ มีผ้า ผืนสีแดง
ไว้กวัดแกว่ง จินตนาการ บนทางฝัน
นึกจะเศร้า ฉันก็ร้อง อายใครกัน
เขาว่าฉัน เป็นคนบ้า มันแล้วใง
อยากหัวเราะ ฉันก็ทำ แถมเสียงดัง
หิวก็ขอ เมินก็ช่าง เจ็บท้องไส้
เตร่ไปเรื่อย ร้องรำ พร่ำปากไป
แล้วรังเกียจ ฉันทำไม ฉันก็คน
ก็ฉันบ้า ฉันนี้ใง เป็นคนบ้า
ใครถือสา เอาเลย ฉันไม่สน
ขว้างขวดน้ำ เกือกกับ สัปดน
จะได้รู้ ใครกี่คน บ้ากว่ากัน
แม้ฉันหิว ฉันเห็นหมา ยังสงสาร
ฉันเลยแบ่ง เจือจาน เศษข้าวขัน
คนหนึ่งบ้า ตัวหนึ่งหมา อดพอกัน
บ้าก็ฉัน บ้าทุกวัน บ้าแต่ดี
18 พฤศจิกายน 2551 17:41 น.
จักรพรรดิหยก
เธออยากไป เธอก็ไป อย่างรอรั้ง
มิต้องฟัง คำวอน จากปากฉัน
ทำตามใจ ตัวเอง ตัดสัมพันธ์
เลิกไม่เลิก ก็เท่านั้น ไปเถิดไป
ใจไม่อยู่ คิดหรือ คนจะอยู่
อย่าเหลียวหลัง มาดู เข้าใจใหม
ฉันจะเจ็บ เก็บไม่เก็บ อย่าสนใจ
เป็นหรือตาย เท่ากัน ฉันยอมทน
กาลเวลา เขาขีดมา จบแค่นี้
สุดทางแล้ว รักเลวดี หมื่นพันหน
คนละทาง โลกกว้าง รอผจญ
ฉันต้องอยู่ และผ่านพ้น แม้ไร้เธอ
หน้าส่วนตัว
846
