20 พฤศจิกายน 2551 21:26 น.
จักรพรรดิหยก
ฉันขอคืน คนของเธอ ที่แย่งไป
ฉันไม่ได้ ตั้งใจ เป็นเจ้าของ
เพราะไม่รู้ เลยคบ และเกี่ยวดอง
น้ำตานอง ช้ำใน เมื่อรู้มา
ว่าที่แท้ เขาเป็น กรรมสิทธ์
ของของเธอ ฉันก็ผิด และดูกล้า
จะด่าฉัน ฉันไม่โต้ ต่อวาจา
เป็นต้นว่า ถ้าฉันรู้ ฉันไม่ทำ
ฉันก็เจ็บ เขาหลอก ให้หลงรัก
ให้ฝันฝัก ปักใจ ให้ถลำ
เคราะห์ยังดี จมูกดี ดมกลิ่นนำ
เลยรู้ทัน คนใจดำ และส่งคืน
นับจากนี้ ไม่ต้องห่วง เมื่อฉันลา
ฉันแค่มา ขอโทษ มิได้ฝืน
จากใจจริง ฉันทำ ด้วยจุดยืน
ฉันไม่ชอบ กลอบกลืน แย่งของใคร
20 พฤศจิกายน 2551 19:18 น.
จักรพรรดิหยก
ไข่ไม่สด รถจะพัง ตังค์ก็หาย
หมาก็ตาย แมวก็งอน โอ้ยปวดหัว
หวยไม่ถูก บอลไม่เข้า งานนังนัว
นายก็บ่น หลังคารั่ว ตรูอยากตาย
บ้านก็รก หนูก็ย้าย มาชายคา
ปลวกตั้งแถว เดินมา เวียนใกล้ๆ
มดทำรัง เทปก็พัง เอายังใง
แถมน้ำไฟ ก็ไม่ใหล มาเจ็ดวัน
#### คำเตือน####
แต่งขึ้นมาขำขำ เพราะชีวิตจริงคงไม่มีใครดวงซวยขนาดนี้หรอกค้าบบบบ
20 พฤศจิกายน 2551 18:47 น.
จักรพรรดิหยก
จะฟังใคร ฟังอะไร ให้เข้าท่า
ศอกเป็นวา เติมไข่ ไส่ผักขม
ปากกว้างกว้าง ลิ้นบาง อย่าหลงงม
เป็นเพียงลม ผายออก มิงอกงาม
เขาจะหวัง เขาจะชัง หนังมายา
ตีสองหน้า โลมเลีย อย่ามองข้าม
จะจนใจ เสียรู้ ดูไม่งาม
หวานทุกคำ จำไว้ ภัยจะมา
เจรจา พาที สีสดใส
อาวุธลับ ขับใน ไร้เดียงสา
น้ำเป็นตัว หัวเป็นเต่า ลวงเบ้าตา
พอเสียรู้ เสียหน้า สายเกินไป
ไม่กี่คำ ทำคน ให้เสียคน
ทั้งรวยจน หัวหมอ เยี่ยงปลาใหล
จะพบเจอ ทุกที่ ทุกวี่วัย
เดินขวักไขว่ นอนนั่ง อย่าฟังเพลิน
19 พฤศจิกายน 2551 19:48 น.
จักรพรรดิหยก
จากดินทราย กลับกลาย เป็นอาหาร
รับประทาน เกิดก่อ แก่เรือนร่าง
เป็นเชื้อชน ว่ายวน สรรพางค์
พระเจ้าสร้าง ปั้นขึ้นมา เป็นวุ้นวัย
วิ่งชนไข่ ตัวอื่นตาย แต่ตัวรอด
เป็นลูกอ๊อด แข็งกล้า ตาใสใส
มินานเดือน อวัยวะ จะแตกใบ
ครบวันใกล กำเนิด เกิดเป็นคน
ดำรงค์ชีพ ผ่านวัน ดีและร้าย
เด็กแล้วใหญ่ ใหญ่ชรา ตามฟ้าฝน
กี่ขวบปี มิรู้ได้ กรรมของตน
แต่มินาน วันของคน ถึงเข้ามา
จนสิ้นบุญ เผาเมรุ รือฝังดิน
จะเนียนเน่า จนหมดสิ้น โอ้สังขา
สวยเท่าใหร่ หล่อแค่ใหน หมดราคา
กลายเป็นดิน อยู่ใต้ฟ้า เหมือนเดิมเดิม
19 พฤศจิกายน 2551 19:15 น.
จักรพรรดิหยก
ไออุ่น ละมุนละไม ใครสัมผัส
มิพ้น โสมนัส แลโหยหา
ความรัก ประจักษ์แล้ว ในแก้วตา
เพียงเงา ศรัทธา ดวงฤดี
ให้ประทับ ความทรงจำ ที่นำพา
แรกรุ่น ผลิดอกกล้า งามฉวี
เปล่งประกาย อณูนงค์ พรรณนารี
จงหวงแหน พรหมจารีย์ เยี่ยงชีวัน
รักษา ให้บุรุษ เอกอาชา
เมื่อครองเรือน แก่เวลา ได้รับขวัญ
คุณค่า แลราคา อเนกอนันต์
ถึงวัน จักเข้าใจ ในวจี
พร่ำพรอด กับผู้ใด ถามใจดู
โฉมเอย ยอดพธู ใช่หรือนี่
บุรุษงาม นามนั้น เป็นคนดี
รึเพียงเพื่อ เปลือกนี้ มาหวังชิม
หน้าส่วนตัว
744
