10 ธันวาคม 2551 13:21 น.
จักรพรรดิหยก
อย่าท้อ อย่ารอ โชคชะตา
แต่ให้รอ เวลา ลงมือสู้
อย่าหมาย พึ่งดวง ล่วงลงคู
หายนะ จะมาอยู่ ที่ชายคา
ปัญหา มีไว้ ให้พิชิต
แจ้งชัด ว่าชีวิต ยังมีค่า
ว่าคู่ควร ต่อกร กับมายา
จงฟันฝ่า ตีหัก จักเอาชัย
คนตาย ทำอันใด มิได้แล้ว
โอ้เพื่อนแก้ว ยังไม่สิ้น ถูกหรือไม่
ลมหายใจ ยังอยู่ สู้ต่อไป
จนสุดท้าย ถึงเวลา ค่อยว่ากัน
เมื่อได้สู้ แม้นพ่าย แต่ไว้ชื่อ
ฝากจารึก ให้ระบือ ให้ลือลั่น
อย่าให้เขา ดูเบา เราล่ะกัน
ว่านี่นั่น ไม่เอาใหน ใจปลาซิว
10 ธันวาคม 2551 07:53 น.
จักรพรรดิหยก
ขอเป็นเพื่อน แค่เพื่อน อย่างนั้นหรือ
ที่ผ่านมา นั่นคือ อะไรแน่
ฆ่าเวลา รักซ้อน หรืออ่อนแอ
หรือรอแค่ เขามา แล้วลากัน
เมื่อไม่ได้ มากกว่าเพื่อน ก็ไม่เอา
ระหว่างเรา หากเป็น ต้องกว่านั้น
เมื่อไม่ให้ ไม่เป็นไร ลาล่ะกัน
เจ็บคันคัน ในใจ เดี๋ยวหายเอง
9 ธันวาคม 2551 19:53 น.
จักรพรรดิหยก
ขุนชรา เสนา มหาท้าว
คร่ำวงการ เป็นเสือเฒ่า ในเมืองนี้
เป็นออกญา สินบน รัฐมนตรี
แบบดูดี ทีท่า สง่างาม
เสวนา ปราศรัย ครั้งใดนั้น
สาดสีกัน ขุดค่าย ฝ่ายตรงข้าม
ดีเข้าตัว มั่วอบาย ใยจึงทราม
อายุนาม จะลงโลง ในราตรี
ขุนชรา บ้าอำนาจ แต่ขลาดใน
พอเสียท่า วันใหน ก็ชิ่งหนี
ตอดเหมือนปลา หน้าหัก ไม่รักดี
นกสองหัว ตัวนี้ ต้องใช้กรรม
เอาขุนนี้ ออกไป ใกลแผ่นดิน
อีกหลายหน่อ ล้างสิ้น อย่ามองข้าม
อยู่มานาน ผลาญมามาก ชักลุกลาม
คนอธรรม ปลวกร้าย อย่าไว้กอ
9 ธันวาคม 2551 18:53 น.
จักรพรรดิหยก
จำได้ใหม เมื่อก่อน ตอนวัยเยาว์
จะกินข้าว กินน้ำ ชามใหญ่ใหญ่
มีร้อยเดียว เดินตลาด สบายใจ
กินอะไร ได้หลายอย่าง ช่างสำราญ
บัดฉะนี้ หนึ่งร้อย มิคอยท่า
อึดใจเดียว ก็ลา ไปล่ะท่าน
ข้าวหนึ่งกล่อง ไก่ชิ้น หนมสองอัน
ห้าสิบบาท เท่านั้น คนกันเอง
สมัยนี้ หลับตา ก็เสียตังค์
จะนอนนั่ง ดังไม่ดัง เก่งไม่เก่ง
พัดลมจ่อ แอร์ฉ่ำ นำบรรเลง
ปลายเดือนเจ๊ง รายจ่าย เรียงรายทวง
หายใจรด ตดสองที หนี้บ๊านบาน
กระเป๋าตังค์ สะอาดสะอ้าน ไม่อยากล้วง
เหลือสองร้อย เผื่อใจ ไว้วัดดวง
แพงทะลวง ทะลุไส้ เอาไรกิน
9 ธันวาคม 2551 15:28 น.
จักรพรรดิหยก
กัลยา แม้นปอง ด้วยต้องจิต
จำต้อง ครวญคิด ผิดไม่ได้
ปะดี ของดี เลยดีไป
ปะร้าย พึงรู้ มิอยู่นาน
ต้องใจ เพียงได้ ไม่นานนัก
รู้จัก ไม้นี้ ไม่กี่ก้าน
เล่มเกวียน ร้อยลี้ เยาวมาลย์
เอกบุรุษ มิตามทัน ชั้นเล่ห์กล
หน้าส่วนตัว
847
