14 กันยายน 2551 17:09 น.
จักรพรรดิหยก
สุริโยโย้เย้หักเหแสง
เปลี่ยนจากแดงแสงโสมส่องสาดสาย
ลาลับล่วงสนธยาฟ้าพร่างพราย
มุ่งสู่ใต้ท้องนทีที่รุ้งราง
ส่งโลกหล้าให้จันทราได้โอบกอด
สองมือสอดแลประคองตราบฟ้าสาง
ดวงดารากล่มเกลามิเหงาจาง
วิถีทางจักรวาลอันงดงาม
13 กันยายน 2551 20:38 น.
จักรพรรดิหยก
โลหิตหลั่งโลกา ไหลช้าช้ารอความตาย
พายุกระสุนร้าย กระหน่ำร่างวีรชน
ยิงเขาเพื่ออะไร ตอบได้ใหมขอสักหน
สิทธินั้นเพื่อมวลชน หรือสะใจจึงลงมือ
วีรชนไม่ใช่หมา จึ่งเข่นฆ่ามิหารือ
ชีวิตหมดแรงยื้อ เขาสิ้นลมมิสมควร
ด่าวดิ้นมิยินดี บ้านเมืองนี้เลยเรรวน
น้ำตาปนเลือดล้วน ทาบผองไทยใครรับกรรม
13 กันยายน 2551 18:15 น.
จักรพรรดิหยก
เป็นปักษารือมัจฉาในวารี
เป็นอินทรีย์เทวาหรืออื่นใหน
เป็นสิ่งดีเป็นดีดีก็เป็นไป
โลกาไซร้ซ้องแซ่แด่ตัวตน
เลือกจะเป็นรักจะเป็นใครห้ามได้
ทางของใครช่างเขาอย่าได้สน
ไม่ทำดีไม่ทำชั่วก็พอทน
แต่ถ้าชั่วทั้งตัวตนคงบรรลัย
13 กันยายน 2551 17:22 น.
จักรพรรดิหยก
กลับมาอีกครั้ง บนทางสายนี้
มิตรภาพแสนดี ที่ยังตราตรึง
จากไปแสนนาน ยังคงคิดถึง
วันคืนที่ซึ่ง บทกลอนลำนำ
โปษยาเรมุส นามเดิมคมคำ
ฝากใจช่วยจำ เพื่อนผองของเรา
หน้าส่วนตัว
1656
