๏ ๏ ๏ รุ้ง ๏ ๏ ๏

จอมยุทธเมรัย

ฉบงง ๑๖

๏ หลังฝนโปรยปรายระบายฝน............จากฟ้าเบื้องบน 
เหลือเพียงละอองน้ำประปราย 

แสงแดดแผดส่องผ่องสาย...............กระทบละอองพราย 
เกิดแถบสีแต้มงามตา 

ก่อเป็นโค้งคุ้งรุ้งฟ้า.........................เป็นลำเจิดจ้า 
เป็นสายเจ็ดสีเรืองรอง 

เรืองงามยามเมื่อตามอง...................ดั่งภาพจำลอง 
จากปลายพู่กันจิตรกร 

แต่งแต้มสีสันอรชร..........................อย่างเอื้ออาทร 
แก่ด้าวแก่ดินบันดาล 

เพื่อให้รื่นเริงสำราญ.......................จึงประดิษฐ์การ 
หลังฝนจนฟ้าดูดี 

สายรุ้งโค้งเห็นเด่นสี.........................พาดนิ่งดุษณี 
อาบแต่งปรีตีแก่ตา 

ใช่แค่ความสงบธรรมดา......................รอรุ้งเลือนลา 
ก่อเกิดคำตอบแก่ใจ 

เมื่อแสงแผดกล้าทอใส.....................ละอองน้ำหมดไป 
รุ้งงามอย่างวาดจึงวาย 

มีเกิดย่อมลับดับสลาย............................เกิดแก่เจ็บตาย 
เป็นกฎเป็นเกณฑ์ตามกรรม ๚ะ๛ 

๑ มกราคม ๒๕๔๖