๏ ๏ ๏ กรุงเทพฯ ๒๕๔๖ ๏ ๏ ๏

จอมยุทธเมรัย

๑
๏ กรุงเทพฯปูนป่าช้า.................แห่งคอน กรีตฤๅ 
ตึกใหญ่สูงซอกซอน.................เสียดฟ้า 
กิเลสยั่วมากมายหลอน..............หลอกล่อ 
ธรรมะวอด,ไฟนรกกล้า..............เกลื่อนทั้งเมืองกรุง ๚
๒
๏ รุ่งเรืองไตรรัตน์พ้น.................ผ่านกาล 
รินรสพระธรรมขาน...................ผ่านแล้ว 
เจดีย์ระดะโอฬาร......................เหลือแต่ ชื่อแฮ 
เห็นแต่ตึกกระจกแก้ว.................แก่นสร้างยุคสมัย ๚
๓
๏ สว่างไสวไฟประทีปแพร้ว.........เลอสวรรค์ 
ละลานพิศวิจิตรอนันต์................อเนกซ้อน 
ระยิบระยับประดับประชัน............ยั่วกิเลส 
ล้วนแต่ไฟราคร้อน.....................ร่วงห้วงอเวจี ๚
๔
๏ มโหรีปี่พาทย์คล้าย.................สลายดับ 
เพลินกับเพลงร็อคขับ.................ขยับเต้น
ล่วงปีล่วงยุคกลับ......................กลายอื่น 
สิ่งใหม่ให้เลือกเฟ้น.....................หลากล้วนบ่วงมาร ๚
๕
๏ ลุผ่านศักราชแม้น...................มะแมศก 
ฤๅจะหยุดไฟนรก.......................นิราศพ้น 
ตราบธรรมยิ่งระหก....................ระเหินจาก 
ยากจะหยุดเสาะค้น....................คิดล้างไฟกลี ๚ะ๛