2 พฤษภาคม 2553 10:47 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
กลุ้มนารีสุดที่จะต้านไหว
ประหวั่นใจใครอื่นมายื่นเสนอ
ความห่วงใยใคร่พลั้งไปหวังเจอ
รับเสนอไมตรีทุกที่ทาง
แม้นใครชิดสนิทสนมก็สมหรอก
แต่อยากบอกอย่าหวังใจ...ขอให้ห่าง
มิเช่นนั้นอาจมีเหตุอาเพทพลาง
ระอุข้างกระพุ้งแก้มแต้มสีแดง...อิอิ
หากหวังดีมีใจให้เพียงห่าง
ขออย่าวางตัวใกล้ใคร่แอบแฝง
ความหวังดีจะรับไว้อย่าได้แคลง
มิเสแสร้งแกล้งทำ...แต่จำใจ..อิอิ
เพราะคนนี้ที่หวงและห่วงมาก
ถึงลำบากต้องดูแลมากแค่ใหน
ก็ยอมหมด..เพราะบทจะรัก..ยากหักใจ
อย่าให้ใครมาแอบแฝงแกล้งล่อลวง
แม้นไม่ได้อยู่เชยชิดเคียงพิศวาส
ขอบังอาจยื่นใช้สิทธิจะคิดหวง
หากไม่มีเธอเล่า..คงเปล่าทรวง
มองดาวดวง..คงไม่งามท่ามนภาไกล
.แบบว่า...ไม่รู้สิ