30 ตุลาคม 2553 20:44 น.

สวรรค์นั่นแหละบัญชา...



ลมพัดฉ่ำระกำไกลถึงใต้หล้า
เหมือนถึงคราลาไกลละให้โหย
ค่อนคืนนั้นหวั่นนักรักร่วงโรย
ผกาโปรย...หล่นละอองพ้องก้านใบ

เจ้าหว่านรักหว่านโปรยให้โหยหา
เหมือนบัญชาให้เคลิ้มลอยคล้อยไฉน
มนต์รักเอยเผยร่างกลางฤทัย
พอครวญใฝ่....ก็กลับลอยคล้อยตามลม

หอมเจ้าชวนหวนชื่นระรื่นนัก
พลางหลงภักดิ์รำพันสรรเสกสม
 ผลิดอกไว้เพียงคืนยื่นระทม
เจ้าเถลิงลมไกลกู่สู่เวหา

รักบานเบ่งที่ใจดั่งไฟสุม
สองสาวหนุ่มสวรรค์สร้างบางเสน่หา
กุมแขนเกี่ยวเหนี่ยวนั้นมั่นอุรา
สวรรค์บัญชาคืนนิทรา...เจ้าลาไกล

....แบบว่า

ภาพจาก...http://www.oknation.net/blog/home/blog_data/920/3920/images/win.jpg

2102

love

comment

4 ตุลาคม 2553 10:41 น.

สายลมแห่งอาคเนย์...

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์



สายลมแห่งอาคเนย์ช่างเหหัก
วกวนนักเกลียวกระแสแลสุดสาย
ล่อหลอกให้คนใจหินสิ้นเชิงชาย
ยิ่งบรรยายคล้ายระทมผสมสุนทรีย์

นั่งเดียวดายทอดอารมณ์ดมกลิ่นทุ่ง
ให้หอมคลุ้งกลิ่นน้ำนาพาสุขขี
เมฆลอยต่ำมาโอบไอไล้อินทรีย์
ใจเหลือที่จะเถลิงลมชมทุ่งทอง

โอ้พระพายใยปลิวพัดสะบัดล่อ
ลู่ลมคลอสะทือนนักจมปลักหมอง
มาเร่งเร้าให้หวามวาบกำซาบครอง
แล้วลอยล่องลมอาลัยไปลับตา

ทุ่งกุลาครานี้มีรอยช้ำ
พระพายทำให้หลงเพลินเกินไขว่หา
ลมกระซิบเบาเบาเร้าวิญญา
เราเจียนบ้า..โอ้พระพายใย..ทรมาน

.อิอิ...แบบว่า

(ภาพจาก http://fwmail.teenee.com/etc/img1/m232300.jpg)