8 สิงหาคม 2552 17:23 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เจ้าเด็กน้อยกลอยใจในอ้อมแม่
อบอุ่นแท้ขวัญหล้ามารศรี
ชื่อ ขวัญข้าว เจ้าเนื้อเย็นเด่นปฐพี
ในโลกนี้หรือมิ่งขวัญจะฝันเคียง
ทั้งแบเบาะเยาะเดินก็เพลินไฉน
เยื้องย่างใดให้คลายขุ่นกรุ่นสักขี
ถนอมเนื้อเจ้าให้เจริญวัยได้ดิบดี
เป็นศักดิ์ศรีแห่งวงศามหาดำรงค์
เห็นหลานรักมิพักวางจะย่างก้าว
ยิ่งยอดเยาว์เนาว์นักให้รักหลง
จึงเสน่หามาเร้ารุมสุมบรรจง
ให้ยืนยงในสายใยมิใคร่ลืม..
...อิอิ..แบบว่า..เห่อหลานไปนิสสสหนึ่ง..ไม่ว่ากันนะครับ
1 สิงหาคม 2552 17:08 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เฝ้าอธิษฐานผ่านฟ้ามาเนืองนิจ
จนดวงจิตต้องพิษลมให้จมหมอง
ขาดไออุ่นการุณรักมาปักครอง
สุดใจปองจะหวังรักจากบุพเพฯ
จึงได้เปลี่ยนคำวอนจากก่อนเก่า
ที่เร่งเร้าให้ดวงจิตคิดไขว้เขว
มาเป็นยื่นให้ฟ้าดินสิ้นลังเล
อย่าถ่ายเทรักที่เหลือ..มาเผื่อเรา..อิอิ
วอนฟ้าดินจงน้อมนำตามที่บอก
อย่าได้ยอกอกบางที่ว่างเหงา
ขอพรพรหมอย่าพร่างพรู...มาสู่เรา
ยื่นให้เขาที่คอยหมั่น..อธิษฐานรักเถิดเอย..หุหุ
...แบบไม่ว่า