10 มิถุนายน 2552 14:04 น.

คนอย่างฉัน..



คนอย่างฉัน..อาจไม่เหลือใจเผื่อแผ่
มีเพียงแต่ร่างกายจะใคร่เสนอ
หลักประกันชั้นเยี่ยมเปี่ยมบำเรอ
หากเผอเรอทำผิดพลาดโปรดคาดทัณฑ์

ด้วยหัวใจไร้สำเหนียกเกินเพรียกหา
เจ้าแถลงลาจากสังขารซ่านกระสัน
ไม่รู้รับคำทักท้วงช่วงชีวัน
คลาดความฝันปานว่า...ล้าฤดี

หลายคารมบ่มสร้างสวรรค์เสก
ล้วนยกเมฆมาอ้าง ณ หว่างนี้
ขาดน้ำเลี้ยงหัวใจหลายสิบปี
หรืออาจหนีพ้นทางวังพญายม ฯ

ปลุกหัวใจให้ฝืนสู้....มิรู้ตื่น
กลางค่ำคืนยิ่งรบเร้าเศร้าทับถม
จึงบางกลอนที่ออกไปไร้อารมณ์
เพราะนิยม..กลอนเศร้าเคล้าน้ำตา..

...แบบว่า..ชีวิตมันเศร้าอะ

1135

love

comment

2 มิถุนายน 2552 15:54 น.

หลงน้ำคำ...

จอมปราชญ์แดนอาคเนย์



พฤกษชาติฝาดขมตรงเปลือกนอก
รสบ่งบอกจากน้ำยางกลางกระะพี้
เปรียบน้ำคำหวานนอกบอกไมตรี
พลันฤดีก็หลงหวามตามน้ำคำ

หวามทรวงในหวามใจอยากทายทัก
หวังได้รักคืนกลับจับใจถลำ
หลงเพียงครู่หัวใจได้จดจำ
หลงปักปำคงจมซากขวากติดทรวง

อย่าหลงผิดคิดน้ำคำนั้นวิเศษ
ด้วยผจญเหตุหลงอบายกลายห่วงหวง
หลงคำยอหลงลืมกำพืดทั้งปวง
ถูกบั่นทรวงด้วยน้ำคำย้ำยั่งยืน

หากเปลี่ยนจากน้ำคำเป็นน้ำใจ
เชิญหลงใหลให้ทั่วกลั้วอย่าฝืน
ร่วมแบ่งปันน้ำใจให้กินกลืน
ทุกวันคืนเชิญถลำ....หลงน้ำใจ...อิอิ


..แบบว่า