12 กุมภาพันธ์ 2552 00:06 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ร้อยวันเวียนเปลี่ยนทั่วสรรพสิ่ง
ทั้งเท็จจริงวิ่งออกพันตรอกสาย
บ้างก็จริงบ้างทิ้งปมถมความใน
แน่ไฉนในนามที่ตามเลย
มาบัดนี้ฤดีล้าพาเปลี่ยนผัน
ล่วงลุวันพลันแจ้งแถลงเฉลย
อันจอมปราชญที่เคยวาดมิขาดเลย
จะได้เผยนามใหม่....ในเร็ววัน
...อิอิ....ที่บรรยายซะจนลิงหลับเพราะว่าจะเปิดตัวนามใหม่อะครับ..อิอิ
11 กุมภาพันธ์ 2552 19:21 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
แสงจันทร์ลอดสอดสว่างลงทางแคบ
ผ่องนวลแทบทาบทาชลาสัย
วาวสะท้อนย้อนป่าวนาลัย
อ่อนละไมไล้ประโลม..โคมม่านตา
เมื่อสายลมโลมทวนชวนกระสาย
แสงมนต์พรายหิงห้อยสร้อยระย้า
เลาะดื่มด่ำย่ำหมู่แมกแหวกวนา
ระรื่นลาล้างลากจากแนวไพร
เหลือเพียงฉันกับเธอที่เผลอหลง
ต้องแสงลงปลงวาบปลาบไฉน
ครุ่นรักสองจนรุ่งสางวางหทัย
ถิ่นไม่ไร้...ในรักนี้มีเพียงเรา
9 กุมภาพันธ์ 2552 21:26 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เหมันต์ลวงล่วงให้..ใจเผลอ
ป้อนเสนอความร้าวเคล้าแสงใต้
ลวงคิมหันต์ฝันแล้งแจ้งไถง
สุดฟ้าไกลได้พบสบ..แต่รัญจวน
ครั้นเดือนเพ็ญเย็นกระจ่างกลางหล้า
เหมันต์พากลิ่นผกามาโชยหวล
คิมหันต์เผลอเผยอหลงปลงคำยวล
กว่าจะหวนคิดได้..กลายเหมันต์
คิมหันต์ย้ายเคลื่อนกายหนีไม่พลีตอบ
เหมันต์ชอบกล่อมให้ใจกระสัน
หวังลมไล้ให้กลายจากเหมันต์
สุขนิรันดร์...พรอดสัมพันธ์...วสันตฤดู
..แบบว่า
8 กุมภาพันธ์ 2552 18:03 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สุรีย์ลับเพื่อเพี้ยง หลบจันทร์ ดารา
ทิ้งอุ่นไว้ค่อนวัน แจ่มฟ้า
ดาวจันทร์ได้ไอพลัน ทันรุ่ง
รักย่อมเกิดใต้หล้า ถ้าได้ ชิดใกล้
สุรีย์กลับเพื่อย้ำ ไมตรี จันทรา
ถามไถ่ไม่ใยดี แต่น้อย
หรือลืมได้ไอนี้ เสียสิ้น
อาทิตย์เศร้าเหงาสร้อย ดิ่งทิ้ง ลงดิน
เช่นดั่งรักยิ่งล้น เพียงใด
ยังไม่สู้ความชิดไกล้ ซ่อนเร้น
ฝืนทนไม่จรไกล ยิ่งช้ำ แท้เฮย
จึงเปรียบว่ารักเป็น เช่นดาบ สองคม
..แบบว่า...มันไม่ค่อยใกล้เคียงกับชื่อเรื่องเท่าไหร่เลย..อิอิ
7 กุมภาพันธ์ 2552 22:11 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เสียงลืออหรือเสียงเล่า น้องนาง พี่เอย
เสียงไร้ซึ่งคำอ้าง น้องเเฉลย
หากแม้นน้องมิดพราง คำสัตย์ แท้นา
พี่อหรือจะไม่รู้ ว่าแท้ คำลวง
..แบบว่า..ได้แค่นี้ครับ..
วันหลังจะมาต่อ..