20 สิงหาคม 2552 19:35 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สุรีย์ยนต์พ้นลับไร้อับแสง
แฉ่งดาวใต้ไต้แสงมาแย่งฉาย
หมายสุนทรีย์นี้เพียงดาวเรียงราย
กลายเรื่องราวคราวกลายระคายจินต์
สิ้นสุดเหงาเศร้าสร้อยในรอยจาก
ฝากรอยชื่นคืนฟากที่พรากถิ่น
ชินกับช้ำย้ำหยอกดาวหลอกดิน
ถวิลหยอกไซร้ใจสิ้นระรินโรย
โชยแต่ช้ำกรำเศร้ามาเนาว์หนัก
ปรักใจจมขมรักตระหนักโหย
โรยอ่อนแรงแข่งดาวที่พราวโปรย
โรยแดดิ้นสิ้นโหยร่วงโปรยปราย
หมายเหมือนดาวพราวปรกแล้วตกกร้าว
ยาวยอแสงแฉ่งพราวยิ่งยาวสาย
ปรายโปรยทุกข์พลุกพล่านที่ผลาญกาย
คลายผ่อนโศกโยกย้ายก่อนวายปราณ
...แบบว่า
19 สิงหาคม 2552 16:37 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
รักไม่แน่แปรยิ่งนัก...กระอักกระอ่วน
เริ่มแปรปรวนปลงไม่ตก...ระหกระเหิน
เมื่อไม่สมระทมเกิด...ไม่เพลิดไม่เพลิน
เธอมาเมินพาให้ห่ม...ระทมระทวย
หากว่าเป็นเช่นเมื่อก่อน...แต่อ้อนแต่ออด
เคยพร่ำพรอดรักหวานหยด...ว่าสดว่าสวย
หากเพราะรักที่พาจินต์...ระรินระรวย
เทิดรักสวยกว่าแสงหล้า...อะร้าอร่าม
จากที่เคยเชยชิดรัก...สมัครสมาน
พอไม่นานไม่ซาบซ่าน...ไม่หวานไม่หวาม
ลืมเสียหมดลืมแม้รส...นิยมนิยาม
ลืมแม้นามใยความคิด...จึงบิดจึงเบือน
กลายเป็นฉันที่ยังปลื้ม...จนลืมจนหลง
ยังมั่นตรงคงเวียนวาด...มิคลาดมิเคลื่อน
จมกับอดีตที่ถมทับ...ไม่ลับไม่เลือน
กระทบกระเทือนแทบสิ้นหวัง...ยังรั้งยังรอ..
แบบว่า
16 สิงหาคม 2552 11:49 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
สุมทุมไม้ไหวเอนสะบัดพัด
ลู่ถูตวัดหลายระลอกดอกไม้ไหว
ลมพรมพลิ้วลิ่วระเรื่อยเอื่อยไล้ใบ
โบกโมกไพรไกวร่วงล่วงธารา
พี่นี้ยืนกลางนทีที่ปลายสาย
รื่นชื่นกายสายกระแสแลสาขา
ปลามาว่ายหมายกระแซะแทะบาทา
ยวนชวนว่ามามุดน้ำสำราญกานต์
แสงแดงอ่อนตอนอรุณอุ่นกลางร่าง
หมอกลอกจางวางแนวไกลในม่านสถาน
เหลือเนื้อน้ำที่ค้างเติ่งเริงลานบาน
ปลุกสนุกสนานแห่งอรุณอุ่นชีวี
ผ่านกาลมาทิวาขื่นฝืนเหงาเศร้า
ในใจเนาว์เศร้าวางวายกายพลีหนี
จิตคิดไปช่างไร้เกษมเปรมปรีดี
ธารานี้ช่วยพัดใจไกลขมตรม
...แบบว่า
14 สิงหาคม 2552 21:20 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
ต้องเสน่ห์ซึ้งตรึงแรกให้แปลกนัก
หรือเพราะรักได้ก่อร่างกลางวสันต์
จำโดดเดี่ยวอยู่เดียวดายหลายเหมันต์
ไม่คิดฝันว่าจะหลงปลงรักเลย
จนพบเห็นสะรุ่นสาวคราวแรกแย้ม
เดินอ้อมแอ้มมาแย้มสรวล..ยวนอย่าเฉย
สิ้นวสันต์นี้อย่าได้พลาดประมาทเลย
เร่งภิเปรยเจรจาซ่อนพาที
สลัดน้ำหมึกร่ายเป็นสาส์นผ่านม่านเมฆ
บรรจงเสกรุ้งลาวัลย์เจ็ดม่านสี
ลากโค้งยาวจากแดงสรวงล่วงปฐพี
เป็นสักขีว่า...รักมากมาย..ให้ตายสิ
ฝากถ้อยซึ้งทึ้งประทับให้จับจิต
หากตะหงิดในถ้อยแถลงแคลงดำริ
หรืองวยงงสงกะสัยอยู่หลายวิ
มานี่สิบอกใกล้ ๆให้หายงง...(รักนะเด็กโง่... อิอิ)
...แบบว่า
9 สิงหาคม 2552 14:25 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
พิรุณร่ายเร่งท้า มาฝน
หมู่เมฆนภาดล ดาษฟ้า
แลแหล่งทั่วแห่งหน มัวมืด พสุธา
ลมโกรกโบกแรงกล้า ฟากฟ้า ทึบเทา
ลงหลั่งหลังม่านฟ้า หลืบเขา
สายฉ่ำร่วงบรรเทา อ่อนล้า
มวลหมู่เมฆลอยเบา ลัดผ่าน ม่านพนา
ไผ่เอียดสูงเสียดฟ้า หอบคว้า ละอองไอ
ทินกรร่อนหลบเร้น บังแสง
ส่งหยาดรุ้งสำแดง ร่ายเฟ้น
โค้งยาวสู่นาแปลง แลอร่าม ยามเย็น
ย้อยหยดน้ำนาฏเน้น ยิ่งเยิ้ม ฉ่ำสรวล..
..แบบว่า
Lovers
0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Calendar
หน้าส่วนตัว
1384
