7 สิงหาคม 2556 23:49 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
เหมือนฟ้านภาพื้นระรื่นสนาน
วายุผ่านลัดลิ่วปลิวใบสน
ปักษางามไหวหวั่นครั่นกมล
สุดที่วอนผ่อนปรนต่อเมฆา
อย่าอ่อนไหวใจนี้..ที่เคยภักดิ์
สุดห้ามหักใจลืมปลื้มโหยหา
เคยบินเลาะเลียบชมสมเรื่อยมา
สิ้นใบลา...ดั่งใจข้า...สิ้นอาลัย
เสียงสุดท้ายพร่ำไว้ให้คิดถึง
ว่าครั้งหนึ่งวิหคเอยเคยหวั่นไหว
เคยสุขเคียงพฤกษาแต่คราใด
วาสนาน้อย...ฝากรอยใจ...ไว้นิรันดร์
28 ธันวาคม 2554 17:26 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
โฉมสะคราญนวลเอยหรือเคยร้าง
คู่สองปรางค์เยาะยิ้มพริ้มภัสสร
ยามร่ายรำกรีดกรายส่ายอาภรณ์
จีบสองกรว่อนตวัดทัดคิ้วงาม
มิ่งขวัญหล้าอ่าองค์อนงค์ย้อน
ยิ่งงามงอนย่องย้ายให้วาบหวาม
ตะลึงจิตพิศพักตร์ปักใจตาม
ทอดตางามผุดมองประคองนวล
จนล่วงยามปัจฉิมพริ้มบรรจบ
อีกคำรบนาฏศิลป์ปิ่นกำสรวล
คงสิ้นรูปรอยจางร้างเนื้อนวล
ฝากอบอวลแต่กลิ่นไอ...ไม่รู้ลืม
....แบบว่า..ชีวิตมันเศร้า
ภาพจาก......http://www.skgtphoto.com/album/albums/userpics/10003/%E0%B8%A3%E0%B8%B3%E0%B9%84%E0%B8%97%E0%B8%A2-10-2-12.JPG
26 ธันวาคม 2554 19:08 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
กลอนนั้นงามท่ามอารมณ์ผสมหนาว
สุมใจร้าวให้หลงลอยละห้อยหา
ตาพร่ามัวหลบเร้น...ซ่อนเย็นชา
คอยเบือนหน้าหลบสุนทรีย์ที่ล่อลวง
ใจเจ้าเอยเลยล่วงสู่บ่วงเศร้า
ซ่อนแม้เงาข้างกายคล้ายแหนหวง
รอยอารมณ์ปลิวคว้างร่างกลุงกลวง
เสมือนดวง...จรไกลไร้อาวรณ์
เพียงพบร่างหนึ่งอยู่คู่กาลเก่า
เพียรคอยเฝ้าเสน่หาเหมือนคราก่อน
ครั้งเคยหวานซ่านซ่าหน้าบทกลอน
วันคืนย้อนมาได้ไหมใคร่ปุจฉา.?
....แบบว่า
31 มกราคม 2554 16:13 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
จะม้วยดินสิ้นฟ้าหรือหาห้าม
ให้ติดตามห่วงนวลชวลถวิล
เปลวตะวันมอดดับหนาวจับจินต์
ยังมิสิ้นแรงใจ...อาลัยนาง
แม้นเสี้ยวหลืบซอกใจที่ได้รัก
ยังตระหนักในหัวใจไม่อ้างว้าง
พสุธามหาสมุทรสุดอำพราง
ยังรอยทางถึงทรวง..ด้วยห่วงใย
แม้นไพรีกรีฑามาขัดขวาง
ร้อยพันทางโถมถาพาหวั่นไหว
แรงศรัทธาหาหย่อนผ่อนลงไป
ด้วยหทัยใฝ่มั่น....มิผันแปร
ถึงรอยจูบรูปจางจนร่างหาย
สิ้นมลายลงลับกับกระแส-
กาลมาพราก..หากรักปักดวงแด
มิเชือนแช...แม้นตาย..มิหมายลืม
.แบบว่า
ภาพจาก...http://photos2.hi5.com/0099/983/417/ORuUV2983417-02.jpg
21 ธันวาคม 2553 01:44 น.
จอมปราชญ์แดนอาคเนย์
คำขานไขไฉนเลยหรือเคยแจ้ง
ช่วยสำแดงผ่านอารมณ์ที่ถมศรี
ให้ซึ้งซาบถ้อยนั้นผ่านวจี
หึงฤดี..ครุ่นจิตคิดกังวล
ใจหลงคอยน้อยหนึ่งซาบซึ้งจิต
ช่วยปลอบมิตรให้วางใจได้สักหน
คอยแต่เธอเผลอเอาเงาเปรอปรน
ช่างทุรนทารุณสิ้นสุนทรีย์
ยามก่อนนอนห่อนสู้...รู้ข่มฝืน
รอยสะอื้นแฝงทั่วกลั้วสักขี
รอยอาลัยไฉนย้ำซ้ำฤดี
เพียงนารี..มีใจไกลห่างจินต์
ยามจะนอนอ่อนจิตคิดอ้างว้าง
เช่นรอยทางแห่งรักมักผกผิน
ผ่านสุดแคว้นแดนใดในพรหมมินทร์
ฤาจักสิ้นสำแดงแรงอาลัย..
....แบบว่า...มาววววววว
Lovers
0 คน เลิฟจอมปราชญ์แดนอาคเนย์
Calendar
หน้าส่วนตัว
2413
