24 กันยายน 2546 00:36 น.
จอมจันทร์
ความรักเอย...ใยเจ้าจึงดูเศร้านัก หากเป็นเพราะหล่อนที่ทำเจ้าเจ็บล่ะก็
ไม่เป็นไร ฉันจะดูแลเจ้าเอง แค่ให้เจ้าได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครา
ความรักเอย...ได้เรียนรู้โลกใหม่ซึ่งเกินกว่าจะยอมรับได้โดยหล่อนมาใช่ไหม
เจ้าได้เข้าไปสัมผัสรักที่มีแต่การให้โดยมิอาจเรียกร้องอะไรได้เลยมาใช่ไหม
หากเป็นอย่างนั้น......
ไม่เป็นไร ฉันจะดูแลเจ้าเอง แค่ให้เจ้าได้กลับมามีชีวิตชีวาอีกครา
แต่ฉันอยากกระซิบเบาๆบอกเจ้าว่า...
หากเจ้ารักหล่อนด้วยความรื่นรมณ์ทั้งหมดมวลของเจ้า
หากหล่อนคือแสงตะเกียงในเรือที่ใกล้จะล่มท่ามกลางพายุอันเกรี้ยวกราด
หากหล่อนคือหัวใจอีกดวงที่เจ้าเฝ้าตามหา
หากวันสุดท้ายของชีวิตมาถึง เจ้าอยากจะบอกคำว่ารักแก่หล่อน
อีกสักครั้งให้หล่อนได้เข้าใจ
เจ้ารู้ไหม...ไม่จำเป็นต้องโศกัลย์ เพราะ ณ เวลานี้ฉันจะค่อยๆทำให้หล่อนเข้ามา
เป็นส่วนหนึ่งของ "เรา" ในสักวัน....
หากเทอคือภาพฝัน ฉันมิปราถนาตื่น
หากเทอคือค่ำคืน...ทิวาอื่นมีค่าใด