11 ตุลาคม 2546 22:21 น.
จอมจันทร์
ที่รัก...ผมคงได้พูดคำนี้เป็นครั้งสุดท้าย แต่ผมอยากจะให้คุณได้รู้ว่า ที่ผ่านมา
ไม่มีวันไหนเลยที่ผมไม่รักคุณ คุณคงไม่เข้าใจในความรักจากผู้ชายอย่างผม
คุณอาจจะดูว่ามันด้อยค่าเฉกเช่นความรักจากผู้ชายอื่นทั่วๆไป หรือคุณอาจจะ
มีเหตุผลของคุณอย่างที่บอก ไม่รู้สินะ แต่ผมจะบรรยายความรู้สึก,ความรักทั้ง
หมดที่มีแด่คุณแล้วกัน
-คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่ผมอยากให้ทุกอย่างที่พอจะหาให้ได้
-คุณเป็นคนเดียวที่กาลเทศะไม่สามารถห้ามความคิดถึงที่ผมมีให้คุณ
-คุณเป็นคนเดียวที่ผมอยากไปไหนมาไหนด้วย ไปในที่ๆความรื่นรมณ์จะเข้ามา
ล้อมรอบเราทั้งสอง
-คุณเป็นคนเดียวที่ผมอยากกอดเอาไว้จนกว่า...
-คุณเป็นคนเดียวที่ผมอยากจูบริมฝีปากบางๆนั้น
-คุณเป็นคนเดียวที่ไม่ว่าจะผิดใจกันแค่ไหน ผมก็ยังรักคุณ
-ชื่อ มะปราง เป็นชื่อที่ไพเราะที่สุดในโลกในขณะนี้
-ผมยอมสิ้นลมหายใจเพียงแค่ได้อยู่กับคุณจนกว่าอีกทิวาหนึ่งจะมาถึง
-*เพื่อนจะดูด้อยค่าลงไป ในเวลาที่คุณมาอยู่ใกล้ๆ*
-มิใช่แค่เพื่อนหรอก ต่อให้เป็นของขวัญที่พิเศษสุดจากฟ้า ผมก็เลือกที่จะอยู่กับคุณ
-เวลาที่คุณเล่าให้ฟังว่า เบื่อคนโน้นเบื่อคนนี้ ผมแอบใจหายกลัวว่าคุณจะเบื่อผม
-เวลาที่คุณบ่นถึงการจราจร ทำให้ผมคิดว่า ถ้าผมไปขับให้คุณจะบ่นมั้ยน้าาา
-ตั้งแต่ลืมตาขึ้นมาดูโลก ไม่มีวันไหนเลยที่ผมอยากไปหาผู้หญิงที่ผมรักแค่10นาที
-และยอมให้ได้ทุกอย่าง หากเป็นคำขอจากปากของคุณ
-คุณเป็นคนเดียวที่ผมรู้จักแค่หนึ่งเดือนแต่ผมร้องไห้ไปแล้ว3ครั้ง
-*คุณเป็นผู้หญิงคนเดียวที่เคยบอกผมว่า ฉันรักเทอในส่วนของฉัน ฉันก็มีเหตุผล*
-*แต่ผมรักคุณในเหตุผลที่ว่า ไม่มีเหตุผล ไม่ว่าคุณจะเป็นใครผมก็อยากรักคุณ
-คุณเป็นคนเดียวที่ผมกังวลถึงมากที่สุด ว่าผมจะโทรไปดีมั้ย จะรบกวนคุณมั้ย....
-*ผมพยายามคิดถึงแต่สิ่งดีๆที่เราอาจจะมีด้วยกันได้*
-*แต่คุณพยายามคิดถึงแต่ว่ามันเป็นไปไม่ได้*
-ผมอยากจะถามคุณตั้งมากมาย อยากรู้อะไรหลายๆอย่างในตัวคุณ
-แล้วผมก็ได้รู้อะไรอย่างนึง...รู้ว่าคุณไม่ได้คุยกับผมเพราะรักหรอก
-แล้วคุณก็เป็นคนเดียวที่ผมคิดว่า...ช่างมันเถอะ ก็หนูรักพี่มะปรางนี่นา คิดไรมากว้ะ
-รักพี่มะปรางมากนะ อยากอยู่กับพี่มะปรางสองคนจัง
-เฮ้อ....ไปไม่ได้อีกแล้ว ไม่เป็นไรคราวหลังลองชวนใหม่แล้วกัน
-แฟนพี่มะปรางรู้เรื่องเรา น่าสงสารพี่มะปรางจัง ถ้าอยู่ใกล้ๆจะโอ๋ให้หายร้องเลย
-(แต่ก็แอบคิดว่า ดีทะเลาะจนเลิกกันไปเลยไป้)
-คุณเป็นคนเดียวที่ผมคิดว่าอยากแต่งงานด้วย
-อาจจะเป็นเพราะว่า ผมอยากเป็นคนที่โชคดีคนนั้นหล่ะมั้ง
-คุณทำให้ผมเบื่อที่จะกิ้กกับใครซะที ผมอยากมีแฟนที่น่ารักอย่างคุณ
-คุณทำให้หัวใจเป็นรสชาติต่างๆในวันที่คุณเดินเข้ามา
-แต่ในวันนี้ มันไม่มีรสอะไรเลย เพราะมันได้แตกดับไปแล้วจากข้อความสุดท้ายของคุณ..
ลาก่อนที่รักของผม ผมคงมิอาจทำอะไรเพื่อคุณได้อีกแล้ว ทุกอย่างที่ผมบอกคุณไป
ผมรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ ขอบคุณสำหรับการได้มารู้จักผู้หญิงที่ชื่อมะปราง ขอบคุณที่คุณ
หยิบยื่นเศษเสี้ยวความรักให้ ผมรักคุณมากๆนะคนดี ถ้าเป็นไปได้กลับมานะ...
9 ตุลาคม 2546 01:48 น.
จอมจันทร์
หากชะตากำหนดแล้วให้แคล้วคลาด
ก็มิอาจห้ามได้ด้วยไห้หวน
จดและจำความหลังครั้งรัญจวน
ไว้คอยชวนชื่นชมประโลมใจ
ขอเพียงเก็บความสุชใจยามใกล้ชิด
เก็บความคิดความฝันอันอ่อนไหว
ถึงแม้โลกโชคชะตาพาพรากไกล
ขอหัวใจอ่อนหวานยังมั่นคง
อย่าซึมเศร้ากับโลกตลกเล่น
ถือว่าเป็นสิ่งหลอกหลอนต้อนให้หลง
ยิ้มรับได้ด้วยใจภักดิ์รักดำรง
รักยังคงอยู่ได้แม้นไกลกัน
จำต้องพรากจากกันขวัญมิ่งมิตร
ถูกลิชิตให้อยู่ไกลสุดใจฝัน
ยังมีใจคล้องเกลียวเกี่ยวสัมพันธ์
รักยังมั่นอยู่ใกล้ใจไม่โรยรา
ให้ฟ้าสวยช่วยเป็นทางเชื่อมต่อ
พื้นดินก่อเกื้อด้วยช่วยกันหนา
ผูกพันใจโยงใยจิตมิตรเพื่อนยา
รู้ซึ้งค่ารักกันมั่นไม่คลาย
หากวันใดใจเราสองตรงต้องจิต
ให้หวนคิดถึงกันมุ่งมั่นหมาย
วันนั้นใจจะได้ใกล้แม้ไกลกาย
สานสายใยผูกพันมั่นทวี
ถึงแม้กายอยู่ไกลให้ข้องขัด
ถูกจำกัดด้วยบ่วงล่ามห้ามหลีกหนี
ดวงฤทัยโบกบินโบยโดยเสรี
นำเรานี้มาอยู่ใกล้ยามไกลกัน
หยุดร้องไห้ป้ายน้ำตาเถิดหนาเจ้า
แย้มยิ้มเข้าด้วยความหลังครั้งสุขสันต์
วันนี้โชคแช่งซ้ำทำจาบัลย์
วันหน้าพลันชะตาชวนให้หวนคืน ...