18 พฤศจิกายน 2549 01:03 น.
จอมงก
บางทีก็ไม่อยากเอาชนะอะไร
ปล่อยความฝันไปเรื่อย
บางครั้ง ใจมันหน่ายเหนื่อย
อยากปล่อยชีวิตเรื่อยเปื่อย ไร้จุดหมาย
เคยคิดไว้วันหนึ่ง
จะฝ่าไปให้ถึง ณ ฝั่งฝัน
แต่กาลเวลา ที่เคลื่อนผ่านในแต่ละวัน
กลับทำให้ฝันค่อยเลือนหาย
ชะตา ช่างยากเย็นเกินกว่าจะกำหนด
จิตใจก็ห่อหด หวั่นไหว
ความหวัง ที่เหมือนใกล้ กลับยิ่งไกล
ความฝันหลอนร้าย ก็ร้ายเป็นทวี
ชีวิตเหมือนเศษมนุษย์... ในมุมมืด
ความรอนร้าว...เข้าเหนี่ยวยึดยากหลีกหนี...
โลกแห่งความจริง..แสนมืดมนดั่งราตรี
เป็นเพียงฝุ่นดิน... เขาขยี้... ไร้ตัวตน
21 ตุลาคม 2549 21:51 น.
จอมงก
อาจเพราะพรหมลิขิต
ให้ชีวิตของเรามาพบกัน
และคงเป็นฟ้าแกล้งแสร้งปั้น
ให้ฉันรักเธอฝ่ายเดียว
ชาติก่อนคงทำให้เธอเสียใจ
วันนี้จึงได้ซ้ำใจเเพราะเธอไม่แลเหลียว
รักเธอมากมายแตฝ่ายเดียว
แม้เพียงเสี้ยวเธอก็ไม่สนใจ
ตัดใจลืมจากเธอก็ตัดไม่ลง
ใจยังคงมั่นรักเธอไม่หวั่นไหว
หลอกตัวเองไปวันๆว่าเธอมีใจ
แล้วก็ร้องโดยที่เธอไม่รู้เลย
ถอนใจครั้งแล้วครั้งเล่า
แต่หัวใจเจ้ากรรมก็ยังเฉย
ยังอยากอยากคุยอยากคุ้นเเคย
ไม่รู้เลยนานแค่ใหนจะลืมเธอ
10 กันยายน 2547 21:09 น.
จอมงก
หัวเราะมันทั้งนำตา
เมื่อเธอบอกลาเหตุผลว่าฉันดีเกินไปเท่านั้น
เหตุผลง่ายดีนะสำหรับคนจะทิ้งกัน
แต่รู้สึกว่า.มันนำเน่าเกินไปรู้ไหม
เหตุผลไม่มีดีกว่านี้แล้วเหรอ
ให้สมกับคนที่เธอเคยบอกว่ารักมากแค่ไหน
หรือบอกความจริงมาเลยว่าที่ผ่านมาไม่จริงใจ
หรือบอกอะไรก็ได้ที่ทำให้ฉันรู้สึกดี
ไม่อยากใหเธอบอกว่าฉันดีเกินไป
เพราะจะทำให้ฉันเข้าใจว่าเธอชอบคนเลวกว่าคนดีคนนี้
บอกมาเถอะว่าเธอมีใครบอกความจริงที่มี
ปวดใจแค่ไหนฉันยินดีรับฟัง....
8 กันยายน 2547 22:20 น.
จอมงก
เพราะคิดว่าเธอรักกัน
สิ่งที่เธอให้มานั้นคือเธอหว่งหา
เข้าใจตัวเธอผิดตลอดมา
จึงทุ่มคำว่ารักให้เธอหมดหัวใจ
จึงฝากความฝันทั้งหมดไว้ที่เธอ
อุปสรรคที่เจอมีเธอคงไม่หวั่นไหว
ความหวังรังรองเต็มห้องหัวใจ
เมื่อวันนี้เธอจากไปจึงไม่เหลือใคร...
....ไม่เหลืออะไรอีกแล้ว....
4 กันยายน 2547 21:54 น.
จอมงก
เดินตามฝันบนทางเหว่ว้า
เมื่อมีนํ้าตาซบลงกับแขนฉัน
ไม่เคยอยากมีใครไม่อยากผูกพัน
เดียวดายอยู่แบบนั้นเรื่อยมา
ไม่เห็นว่ามันจะดีตรงไหน
กับการที่มีใครคอยห่วงหา
สักวันเขาทิ้งไปก็คงต้องมีนํ้าตา
ทุ่มเวลาให้ตัวเองดีกว่าให้ใครๆ
ไม่ต้องแคร์ไม่ต้องสน
บนทางมืดมนเดินคนเดียวได้ไม่หวั่นไหว
ไม่มีใครอย่างน้อยมีตัวเราที่ห่วงใย
ไม่เห็นจำเป็นต้องมีใครก็อยู่ได้คนเดียว....