ฉันเสแสร้งแกล้งทำว่าฉ่ำชื่น ขอเริงรื่นไร้ทุกข์สนุกสนาน พลางดวงหน้ายิ้มแย้มแกมอาการ เกินกล่าวขานสิ่งใดให้ใครฟัง แท้จริงนั้นฉันคือผู้อยู่โดดเดี่ยว สุดแลเหลียวหวนไห้ใจสิ้นหวัง ระทมทุกข์หม่นไหม้ไร้พลัง อยู่เพื่อยังชีพแพ้แก่ชะตา หัวใจรักภักดีเคยมีนั้น บัดนี้มันร่วงโรยให้โหยหา รักร้าวรานร้อนรุ่มสุมอุรา ไร้เธอมาปลอบจินต์เหมือนสิ้นใจ ใช่ซิ ! ฉันต้องแสร้งแฝงทำสุข ให้หวังทุกข์นั้นมากยากแก้ไข ฝืนยิ้มแย้มแช่มชื่นฝืนความใน ฝืนอาลัยทั้งที่ตรมขืนข่มทรวง