..๏อารมณ์ระทมขื่น อุระฝืนสะอื้นหา ไกลห่างระหว่างตา ระยะพาสะบั้นลง คืนนี้อุราเอ๋ย สละเลยณ ลุ่มหลง เดือนดาวพระจันทร์วง รติคงสว่างใจ๚ ..๏ราตรีมินานยาว ขณะร้าวระงมไห้ อกแทบสลายไป สติไร้พลังแรง เปรยถึงคะนึงหา กุสุมามิอาจแฝง ศรรักสลักแทง ปะทะแกร่งสะท้านทรวง๚ ..๏เอื้อมอาจผงาดฟ้า คณนาถวิลห้วง บ่วงรักตระหนักลวง ผงะท่วงวจีเคย จบสิ้นยุพินเจ้า ขณะเฝ้าระลึกเผย ลาก่อนบ่ย้อนเลย ฤจะเฉยระหว่างเรา ๚ะ๛