10 พฤษภาคม 2553 04:30 น.
จ.จันทรสุวรรณฑล
๐๐คนเคยเคียงชิดใกล้ กอดฝัน
เคยดื่มด่ำนิรันดร์ ร่วมสร้าง
ลืมเลยปล่อยคืนวัน เวียนผ่าน
เดินห่างไกลจนคว้าง คิดคว้าฝันคืน
๐๐กลืนน้ำตาท่วมท้น ทรมาน
คิดโง่สงสัยกาล กลั่นแกล้ง
ปลายสุดเจ็บแทบคลาน คุกเข่า
ฝืนต่อยอมเสแสร้ง ซ่อนเร้นเสน่หา
๐๐ปรารถนาเกินขอบฟ้า ฟากฝัน
เพราะหวั่นดวงชีวัน วุ่นว้า
เส้นทางต่างขนานกัน เกินก่อ
แค่คิดใจสั่นล้า เรี่ยวไร้แรงฝัน
๐๐เพราะรักฉันเอ่อล้น แรกเจอ
อยากเอ่ยรักละเมอ ไม่กล้า
กลัวเธอว่ารักเสนอ น้ำเน่า
เลยปล่อยสุดแต่ฟ้า สั่งสิ้นวาสนา
28 เมษายน 2553 07:56 น.
จ.จันทรสุวรรณฑล
๐๐นี่ฉันฝันโหดร้าย ฤาไฉน
อยากตื่นลืมบางใคร หนึ่งบ้าง
เธอลืมรักลืมใจ เคยมอบ
ทิ้งปล่อยฉันอ้างว้าง ปล่อยคว้างเดียวดาย
๐๐ไม่มีเธออีกแล้ว จริงจริง
อ้อมกอดเคยอกอิง อุ่นเนื้อ
ยามซบไหล่แนบพิง เหมือนก่อน
มันหมดขาดแม้เอื้อ อุ่นไซร้ไม่เห็น
๐๐ฤารักเราจบแล้ว ไม่คืน
อยากกล่อมหลับตาฝืน หลอกซ้ำ
ลืมความเจ็บกล้ำกลืน ครั้งก่อน
ลืมว่าใครทำช้ำ รวดร้าวหัวใจ
๐๐วอนสายลมกล่อมให้ ลืมเธอ
ลืมสิ่งเคยปรนเปรอ ก่อนนั้น
ลืมเคยรักละเมอ วันเก่า
ลืมช่วงเวลาสั้น ระหว่างนั้นสาบสูญ
12 เมษายน 2552 04:30 น.
จ.จันทรสุวรรณฑล
ความรักสลักให้....หฤทัยถวิลหวน
ทุกถ้อยวจีครวญ....นยะล้วนประทับใจ
เหมือนหนึ่งคะนึงหา...กวะคราฤดีไห้
โศกเศร้าประหนึ่งใน...มุติใจสิกังวล
ใช่รักฤว่าฝัน.....ปริพันธ์ทวีผล
กล่อมเกลาสวาทดล..อุระลนธุลีไฟ
แผดเผากระหน่ำจิต..วิปริตฤ หนอใจ
โลมเล้าเขม่าใน...ปะทุให้ทวีคูณ
เชยชิดเสน่หา....วนิดาสิสาบสูญ
ถ้อยคำมิอาดรู....ฤผอูนบ่รักเลย
เดือนดาวพยานรัก..มิตระหนักฤพักเฉย
ลืมสิ้นวลีเปรย....ริจะเอ่ยสิเพื่อใคร
26 มกราคม 2552 13:14 น.
จ.จันทรสุวรรณฑล
๐มองจันทร์สะท้อนเงา ขณะเหงาจริตห้วง
เดียวดายผวาทรวง มิลุล่วงนิรันดร
ฟังเพลงระเริงเล่น นยะเป็นวลีอ้อน
โดดเดี่ยวมิอาวรณ์ ฤสิวอนหทัยครวญ๚
๐หากรักริแค่ฝัน สตินั้นมิอาจหวน
หมองหม่นและรัญจวน ฤบ่ทวนวจีเคย
หากเธอบ่ใช่รัก ปิยะภักดิ์ฤทัยเผย
เอมอกบ่ลืมเลย นฤเปรยสิบ่ฟัง๚
๐ปล่อยรักถลาล่อง ผละห้องฤดีฝัง
ปราสาทวิมานพัง สละทั้งระกำทรวง
กลืนเก็บระทมขื่น อุระฝืนชะตาล่วง
ลาเลยละใจลวง ภิทดวงฤดีจำ๚ะ๛
18 มกราคม 2552 16:26 น.
จ.จันทรสุวรรณฑล
เงียบเงียบณ คืนหนึ่ง ขณะซึ่งระทมเศร้า
ช่องว่างระหว่างเรา ปะทะเงาบ่ลืมเลือน
ภาพเธอละเมอหา ลลนาเสมอเหมือน
ตอกซ้ำขย้ำเตือน สติเฟื่อนมิร้างลา๚
อกร้าวอุราเหงา อุระอ้าวเขม่าหนา
กังวลสะสมมา วนิดาระเริงไกล
เธอเล่าบ่รู้เลย ฤบ่เผยบ่สงสัย
ว่ารักสลักใน สละได้มิใคร่ครวญ๚
รักเธอมิแปรเปลี่ยน จะแวะเวียนฤ คิดหวน
ใตร่ตรองและทบทวน นยะล้วนฤหลอกกัน
ตรึกตรองประคองให้ หฤทัยริอาจฝัน
ทุกถ้อยวลีนั้น ระยะวันเฉลยเอง ๚ะ๛
หน้าส่วนตัว
1230
