25 ธันวาคม 2546 01:47 น.
ง้องแง้ง
ถึงยามเช้าล้างตาหน้าสดใส
มองลงไปในธาราปลาแหวกว่าย
ทั้งปลาสร้อยปลาสอดช่างมากมาย
หากมีเธอแนบกายคงจะดี
ถึงยามสายเข้าไปในไพรกว้าง
เห็นต้นไม้ริมทางหลากหลายสี
ทั้งต้นเล็กต้นใหญ่ในไพรมี
สุขฤดีหากเธออยู่คู่กันไป
ถึงยามเย็นเดินดงในพงป่า
เดินชมม้าชมช้างบ้างชมไก่
กระต่ายป่าหยอกคู่อยู่ในไพร
จะได้ไหมหากเป็นเธอเดินคู่กัน
ถึงยามนอนหนาวลมห่มแต่ฟ้า
แม้แต่ผ้าผื่นน้อยไม่มีให้
หนาวลมห่มลมยิ่งหนาวใจ
หากมีเธอห่มกายให้หายหนาวพลัน
ถึงยามฝันฝันเห็นปราสาทใหญ่
มีข้าไทเงินทองกองในฝัน
มีเจ้าหญิงกับเจ้าชายอยู่คู่กัน
หากเป็นเธอกับฉันฝันเป็นจริง
19 ธันวาคม 2546 01:33 น.
ง้องแง้ง
ถามข่าวจากลมหนาว
โปรดบอกเรื่องราวหน่อยได้ไหม
สายน้ำแห่งกาลเวลาอยู่ที่ใด
เหตูใดเรามิได้ข่าวนางเลย
มิเห็นดอกหนามนุษย์เอ๋ย
สายลมหนาวกล่าวเย้ย
แต่ก่อนข้านี้เคย...
นางเอยไหลรินทั่วถิ่นไป
ถามข่าวท่านลมร้อนผู้แสนดี
พบนางนทีแห่งกาลเวลาฤาไม่
ถิ่นข้าแล้งดินแทบสิ้นใจ
นางอยู่หนใดโปรดบอกมา
วารีกาลเวลาก่อเกิด
พริ้งเพริดงดงามหนักหนา
บัดนี้ถึงกาลนางจากลา
ลมร้อนอย่างข้ามิอาจเจอ
ข้ามิอาจถามข่าวจากลมฝน
บัดนี้เมฆเบื้องบนรอเก้อ
ภัยแล้งที่มนุษย์พบเจอ
ได้แต่ละเมอรอฝนหลั่งมา
เหตูใดฤาท่านเมฆน้อย
ข้าเฝ้าคอยมิได้เคยเห็นหน้า
ธิดาสายน้ำกาลเวลา
บรรพบุรุษข้าเคยกล่าวไว้
เมฆน้อยครุ่นคิดและตอบว่า
มนุษย์ในหล้าน้อยใหญ่
มิเคยเห็นค่าธาราและพงไพร
ทำร้ายใจนางทุกคืนวัน
สายชลแห่งกาลเวลา
เคยหล่อเลี้ยงวิญญาและความฝัน
บัดนี้นางจากลาชั่วนิรันดร์
เพราะมนุษย์เช่นเจ้านั้นได้ทำลาย
19 ธันวาคม 2546 01:30 น.
ง้องแง้ง
ริ้วขบวนเหยียดยาวของสาวหนุ่ม
ต่างชุมนุมรับขวัญบัณฑิตใหม่
สวมเสื้อครุยกรุยกรายสูดหายใจ
ดวงตาวาวสดใสยิ้มให้กัน
งานฉลองปริญญาหรูหรามาก
หลายคนภาคภูมิใจดั่งใฝ่ฝัน
พ่อแม่พลอยชื่นฉ่ำวันสำคัญ
รุ่งอีกวันสู่หนทางคนว่างงาน
19 ธันวาคม 2546 01:08 น.
ง้องแง้ง
จะไม่มีอะไรมาให้คิด
จะไม่มีชีวิตในวันหน้า
จะไม่มีอนาคตหมดราคา
จะไม่มีแผ่นฟ้ามหาลัย
เพียงวันนี้ทำตัวหมดคุณค่า
เพียงวันนี้มิศึกษาตำราไหน
เพียงวันนี้เที่ยวเล่นอย่างเต็มใจ
เพียงวันนี้หมดไฟในตัวตน
หน้าส่วนตัว
647
