25 เมษายน 2553 22:10 น.
ฅนเขียนรูป
ฝนพรมลมเกลียวไม่เกรี้ยวกราด
พัดสาดหลังคาฟ้าเชียงใหม่
หอมกลิ่นดินชื้นระรื่นใจ
สุขใดไหนเท่าดับเร่าร้อน
ดินแห้งแล้งผากมามากนัก
คงจักอุ้มน้ำเต็มกำฟ่อน
รับไว้น้ำใจฟ้าอาทรณ์
ดินร้อนผ่อนคลายก็หายทุกข์
ฟ้าให้น้ำใจดินถิ่นนี้
เร่งฟื้นคืนชีวีพันธ์ผูก
สายใยใหญ่น้อยรีบลุก
ฝังปลูกรากหยั่งลงฝังดิน
ก่อนฟ้าลาไกลในวันพรุ่ง
หัวรุ่งพรุ่งนี้ชีวีสิ้น
อาทิตย์อาบฟ้าน่ายลยิน
ถ้าดินสิ้นใจใครอาวรณ์
ฅนเขียนรูป...เขียนคำ
25เมษายน2553
16 เมษายน 2553 13:18 น.
ฅนเขียนรูป
ปิ๊กบ้านคืนถิ่นดินเกยอาศัย
มาเติมเพิ่มไฟสร้างฝัน
พบพ้องพี่น้องครบครัน
ม่วนงันเล่าอู้สู่คนคอย
ปิ๊กมานอนพักหนุนตักแม่
เย้าแหย่แลดูน้องสาวน้อย
ทำกำกิ๋นกับพ่อผ่อกอย
กระท่อมน้อยสุขดังวังเวียง
ห่อหนึ้งเตรียมไว้ไปวัด
ขนมจ้อกจัดไว้ใส่พร้อมเหมี้ยง
ขนทรายไปวัดจัดตุงเรียง
หล่อเลี้ยงเพียงใจ๋จุ่มเย็น
ดำหัวทั่วอุ๊ยบ้านเหนือใต้
แข่งบอกไฟไปส่งเคราะห์บ่เว้น
สืบสานเทศกาลม่วนเล่น
ก่อนกลับไปเป็น หมาล่าเนื้อในเมืองกรุง
...ฅนเขียนรูป...เขียนคำ
16เมษายน2553
11 เมษายน 2553 10:33 น.
ฅนเขียนรูป
กี่หยดเลือดต้องหยาด
กี่บาดแผลกายใจ
กี่เสียงร้องต้องร่ำไห้
กี่ใครต้องวายชนน์
กี่เรียกร้องสามัคคี
กี่มีใครใส่ใจสน
กี่ไทยฆ่าไทยอีกกี่คน
กี่หลุดพ้นเห็นแก่ตัว
กี่ใครได้เป็นสุข
กี่คนทุกข์ด้วยมืดมัว
กี่คน...กี่คนชั่ว
กี่ร้อนทั่วทั้งแผ่นดิน
กี่ไหนใครชนะ
กี่ชาติไทยจะต้องแพ้สิ้น
กี่คน...กี่คนเห็นแก่แผ่นดิน
กี่ใครถวิลถึงชาติ ศาสน์ กษัตริย์
ฅนเขียนรูป...เขียนคำ
11เมษายน2553
8 เมษายน 2553 21:23 น.
ฅนเขียนรูป
ร้อนลมแล้งแห่งหนคนใจร้าว
น้ำตาพราวเคยไหลก็ให้หาย
ทุกรู้สึกนึกเห็นเป็นป่าทราย
เหมือนกระหายแต่กลับไม่ได้ดื่มกิน
รอสายฝนจากฟ้าก็น่าเศร้า
ช่างว่างเปล่าหายไปไหนแล้วสิ้น
แม้สักหยดหดหายไม่หลั่งริน
คนถวิลใจแทบขาดอนาถใจ
ถึงอย่างนั้นฉันก็รอด้วยหวัง
จะประทังชีวีนี้ให้ได้
รอลมบนฝนฟ้ามาคราใด
คงแบ่งให้น้ำฝนหยดรดใจร้าว
ฅนเขียนรูป...เขียนคำ
8เมษายน2553
"ฟ้าช่างใจร้าย
รู้ว่าแทบตายห่วงหา
สักนิดไม่มีวาจา
หยดมาให้ชื่นชีวิน"
4 เมษายน 2553 23:00 น.
ฅนเขียนรูป
หลายคนถามว่าฉันรอใคร?
ฉันตอบว่าไม่!ฉันรอความฝัน
เพียงได้ชื่นชมเหมือนกระต่ายหมายจันทร์
เธอคือฝันที่ฉันมองเห็นได้
(แต่ไม่อาจครอบครองไว้ในความเป็นจริง)
...ฅนเขียนรูป...เขียนคำ...
4 เมษายน 2553
หน้าส่วนตัว
1593
