4 เมษายน 2553 23:00 น.
ฅนเขียนรูป
หลายคนถามว่าฉันรอใคร?
ฉันตอบว่าไม่!ฉันรอความฝัน
เพียงได้ชื่นชมเหมือนกระต่ายหมายจันทร์
เธอคือฝันที่ฉันมองเห็นได้
(แต่ไม่อาจครอบครองไว้ในความเป็นจริง)
...ฅนเขียนรูป...เขียนคำ...
4 เมษายน 2553
4 เมษายน 2553 14:00 น.
ฅนเขียนรูป
ถ้าเธอสู้เพื่อชาติ ศาสน์ กษัตริย์
จงยืนหยัด สู้ไป จนชีพสิ้น
แต่ถ้าเธอสู้เพื่อให้ ใครพ้น อาญาแผ่นดิน
แล้วใยเธอ ไม่ถวิล ถึงส่วนรวม
...ฅนเขียนรูป...เขียนคำ
4เมษายน2553
2 กุมภาพันธ์ 2552 21:56 น.
ฅนเขียนรูป
ลืมหรือยังครั้งหนึ่งคิดถึงใคร
ลืมหรือไงสัญญาว่าคงมั่น
ลืมแล้วเหรอเธอว่าห่วงหาฉัน
ลืมคืนวันสองเราเฝ้างอนง้อ
ลืมคนนี้ที่เธอเคยเพ้อหา
ลืมวาจาเธอบอกหลอกให้รอ
ลืมหมดแล้วแนวกลอนเคยสอนต่อ
ลืมคำขอว่าให้รักปักษ์ใจฉัน
ลืมไม่เหลือเมื่อครั้งยังห่วงใย
ลืมใส่ใจเพราะห่างมาขวางกั้น
ลืมละเลยเคยปลอบมอบใจกัน
ลืมความฝันที่จะปลูกผูกสายใย
ลืมว่าชายนายกระจอกเคยบอกรัก
ลืมว่าจักเยียวยาน้ำตาให้
ลืมคำมั่นสัญญาว่าห่วงใย
ลืมว่าใจจะมอบให้ใครคนนี้
ลืมแล้วลบพบใหม่ใจเลยเปลี่ยน
ลืมเลอะเลือนหัวใจไม่คงที่
ลืมไม่จำช้ำในใจสิ้นดี
ลืมแล้วที่เอ่ยวาจาว่าไม่ลืม
26 พฤศจิกายน 2551 23:13 น.
ฅนเขียนรูป
บทเพลงไกลไขขานมานานนัก
ทั้งที่รักแต่ไกลใช่อยากห่าง
ทุกคืนวันฉันจ้องมองแต่ทาง
ฝากเดือนจางเพื่อบอกกล่าวถามข่าวเธอ
เธอกับฉันนั้นไกลต่างปลายฟ้า
สบสายตาทำได้แค่ใจเพ้อ
เพียงในฝันฉันพบประสพเธอ
บ่อยครั้งเผลอเพ้อเรียกหาโอ้ว่าใจ
นับเวลานาทีที่ผ่านผัน
คอยคืนวันเราอยู่คู่เคียงใกล้
ยังแน่นหนักรักมั่นสัญญาใจ
สิ่งอื่นใดจะผันแปรแต่ใจเดิม
แม้ห่างไกลใช่ร้างจางห่วงใย
ห่างเท่าใดใจนี้มีแต่เพิ่ม
ทั้งคิดถึงซึ่งในใจคอยเติม
เหมือนเมื่อเริ่มแรกรักฉันวันผ่านมา
ใจดวงนี้มีแค่แต่เธอเดียว
ไม่เคยเกี่ยวคนใดในสายตา
ยิ่งห่างกันนั้นก็รอห่วงหา
ทุกเวลาหวงเธอนี้กว่าชีวัน
ลมหายใจไม่มีที่ว่างเหลือ
มีไว้เพื่อรับใช้ให้เธอนั้น
ลืมตาตื่นคืนวันฉันหลับฝัน
แม้ห่างกันยังแน่นหนัก"รักเพียงเธอ"
4 พฤศจิกายน 2551 00:31 น.
ฅนเขียนรูป
ลมแผ่วแว่วพัดสบัดไหว
ผ่านกายถึงใจก็ให้หนาว
เหม่อมองจ้องฟ้าก็พร่าดาว
จันทร์พราวหายหน้าไม่มาเยือน
ลมพริ้วผิวกายแต่ใจขม
เหงาเหลือเมื่อลมหนาวถมเตือน
คืนฟ้าหมาดฝนไร้ปนเปื้อน
ใจเจื่อนยิ้มให้ทั้งใจร้าว
ลมลิ่วพริ้วพัดสบัดแรง
เหมือนกับแกล้งให้คนใจหนาว
ราตรีนี้ค้างอีกยังยาว
คนร้าวเพิ่งหมาดหยาดน้ำตา
ลมล้อลมพัดสบัดวน
เหมือนซัดใจคนที่หม่นล้า
ลมกรูข้างกายมีใครมา
เป็นเพื่อนน้ำตาในคราร้าว
ลมลิ่วลมผิวมาพริ้วพัด
ความเหงาเฝ้ามัดรัดคนหนาว
อยู่เดียวเปลี่ยวใจในคืนคราว
ลมร้าวก็พราวไหวในใจคน
ลมหนาวคราวนี้ไม่มีเพื่อน
หนาวลมซ้ำเยือนมาเตือนฝน
เจ็บร้าวหนาวนานกว่าผ่านพ้น
ทุกข์ทนแสนนานกว่าผ่านเหงา
หน้าส่วนตัว
1102
